خبرگزاری تسنیم نگاهی به مهم ترین سرمقاله های امروز آمریکا داشته است که در زیر مشاهده می کنید:
حمله به داعش؟کنگره باید تصمیم بگیرد
شورای سردبیری نشریه لس آنجلس تایمز در سرمقاله خود به موضوع نقش کنگره آمریکا در استراتژی مقابله با داعش پرداخته است. باراک اوباما ضمن اعلام تصمیم خود برای نابودی داعش اعلام کرد در حالی که از حمایت کنگره استقبال می کند، اما قدرت و اختیار قانونی را برای استفاده از نیروی نظامی در عراق، سوریه و مناطق دیگر در دست دارد. اما این اقتدار کمی خطرناک است و کنگره تسلیم آن نخواهد شد. هیچ کس نمی تواند انکار کند که مبارزه علیه داعش، تعهدات جدیدی برای ایالات متحده به همراه دارد. مشاورین اوباما نیز برای ارائه توجیهات قانونی این اقدام به دو مصوبه کنگره اشاره دارند که بیش از یک دهه از تاریخ آن ها می گذرد.
یکی از آن ها پس از حادثه 11 سپتامبر و درباره مجوز استفاده از نیروی نظامی بود که به رئیس جمهور قدرت داد تا از تمام نیروی لازم برای کشورها و سازمان های مد نظر خود استقاده کند.
مصوبه دیگر مجوز استفاده از نیروی نظامی علیه تهدیداتی ادامه دار از سوی عراق است که به عنوان اقتدار قانونی جایگزین مورد استفاده قرار می گیرد.
ما قبول داریم که داعش تهدیدی علیه منافع آمیکا در خاورمیانه و خصوصا در زمینه ثبات عراق است، اما مساله مهم اقتدار قانونی کنگره در اعلام جنگ است.
اگرجمهوری خواهان پیروز سنا باشند چه اتفاقی رخ می دهد؟
لس آنجلس تایمز مقاله ای درباره جمهوری خواهان آمریکا و ورود آن ها به سنا داشته است. مدتی است اینگونه به نظر می رسد که جمهوری خواهان شش کرسی اضافی سنای آمریکا را کسب خواهند کرد و برای اینکار نیاز به کنار زدن دموکرات ها از کسب اکثریت و کسب کنترل کنگره دارند.
اما این احتمال در هفته های اخیر کمی کم رنگ شده است چراکه مقامات دموکرات در کارولینای شمالی و آلاسکا مبارزات انتخاباتی خوبی راه انداخته اند. حتی این احتمال نیز مطرح است که انتخابات سنا به نتیجه 50-50 منتج شود که در این حالت جو بایدن معاون ریاست جمهوری نتیجه را تعیین خواهد کرد.
سناریوی دیگر این است که در سنای آینده هیچ یک از دو حزب اصلی نتوانند 50 کرسی را به دست آورند. سنای بعد شامل دو یا سه عضو مستقل خواهد بود.
اما سناریوی دیگر این است که اگر جمهوری خواهان اکثریت نزدیک 51 یا 52 کرسی سنا را به دست بیاروند، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ اگر جمهوری خواهان کنترل سنا و مجلس نمایندگان را به دست آورند، نمایندگان آن تحت فشار برای حکومت داری قرار خواهند گرفت. جمهوری خواهان برای انتخاب رئیس جمهور بعدی آمریکا نیاز به جلب اعتماد مردم دارند و البته این کار ساده ای نیست. جمهوری خواهان به شدت گروه بندی شده اند. یک طرف محافظه کاران عملگرا هستند که به دنبال تصویب بودجه ، کنترل قوانین فدرال و اصلاحات مالیاتی هستند و در این راه مایل به همکاری با دموکرات ها می باشند. گروه دیگر جمهوری خواهانی هستند که به دنبال ارسال لوایح مصالحه ناپذیر به کاخ سفید و اجبار اوباما به وتوی آن ها هستند.
اوباما وعده های سیاست خارجی خود را فراموش می کند
واشنگتن پست سرمقاله ای به قلم کاترینا وندن هوول دارد. وعده و تعهد باراک اوباما برای ورود به عراق و سوریه برای مبارزه و نابودی داعش نوعی سرسپردگی به جنگ طلبی است. اوباما به دلیل آن انتخاب شد که گزینه جنگ در عراق را به چالش کشیده و وعده پایان نبرد نظامی در عراق و افغانستان را مطرح ساخته بود.
رئیس جمهور امریکا توصیح داده بود که در گذشته تهدیدات واقعی کمی متوجه امنیت ملی کشورش بوده است. اغلب آن ها – تغییرات آب و هوایی، رکود اقتصادی جهانی – نیازی به راه حل نظامی ندارند.
اما اوباما اکنون استراتژی را در قبال داعش اعلام کرده است که نیاز به اقدام نظامی دارد. وی با توضیح اینکه اقدامش نیازی به تصویب کنگره ندارد، ما را وارد به جنگی می کند که نیازی بدان نداریم. اگرچه داعش گروه تروریستی و جنایتکاری است اما بر اساس اطلاعات آمریکایی این گروه تاکنون هیچ تهدید فوری برای ایالات متحده نداشته است.
دخالت ما در عراق و افغانستان موجب صرف میلیارد ها دلار و از دست دادن جان افراد زیادی شده است و در مقابل جنگ های داخلی و خشونت های فرقه گرایی افزایش داشته است. این درگیری ها در صورتی متوقف می شوند که مردم آنجا و قدرت های جنگ های نیابتی تصمیم به پایان خشونت بگیرند. ایالات متحده نمی تواد از طریق نیروی نظامی صلح ایجاد کند.
باراک اوباما کسانی که به وعده های او مبنی بر پایان جنگ، توقف شکنجه، تعطیلی گوانتانامو و احترام به قانون اطمینان کرده بودند را ناامید ساخته است
مصائب قابل پیش بینی در کشمیر
شورای سردبیری نشریه نیویورک تایمز به موضع وقوع سیل در منطقه کشمیر نگاهی داشته است.
سیل و طغیان آب در منطقه جامو و کشمیر قرن هاست که پدیده می آید و نارضایتی و خشم را موجب شده است . اگرچه باران قابل پیش بینی نیست اما میزان تخریب آن را می توان برآورد کرد. در سال 2010 اداره کنترل سیل گزارشی منتشر کرد و در آن نسبت به خطرات فاجعه بار سیل هشدار داد. اما این گزارش نادیده گرفته شد. بسیاری از کانال های قدیمی این منطقه تخریب و به شکل جاده درآمد و در همین حال سرزمین هایی که می توانست آب را جذب کنند به ساختمان تبدیل شدند. به دو کشور هند و پاکستان هشدار داده شده که باید با سد سازی جریان رودها را مدیریت کنند. براساس گزارش سازمان ملل حدود 4 میلیون نفر بر اثر این سیل ها آسیب دیده اند و کشورهای خارجی متعددی همچون ایالات متحده و نهادهای سازمان ملل در جریان کمک رسانی به آن ها شرکت داشتند. در دولت هند اما کمک های سازمان ملل چندان پذیرفته نشده و در عوض ارتش، سازمان های غیر دولتی و داوطلبین در توزیع غذا و آب و دارو نقش داشته اند. از آن جایی که پس از سیل هزاران نفر خانه و کسب و کار خود را از دست می دهند، فراهم کردن سرپناه در منطقه ای با زمستان های سرد امری ضروری است. بدین ترتیب زیرساخت های جدید برای آمادگی در مواقع سیل باید تهییه شود. در همین حال هند و پاکستان باید از بحران های موجود خود بکاهند تا بتوانند با یکدیگر در زمینه سیل های آینده منطقه همکاری نمایند.
انتهای پیام/پ