گلستان جعفریان، نویسنده، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به دستنوشتههای شهید حسین لشگری گفت: شهید حسین لشگری اولین خلبان ایرانی بودند که در جنگ تحمیلی به اسارت در آمدند و در میان اسرا بیشترین زمان را در خاک عراق بودند. خاطرات ایشان و دستنوشتههای این شهید بزرگوار که در طول همان روزهای اسارت نوشتهاند، خود گویای حالات و روحیات ایشان در اوقات مختلف است.
وی ادامه داد: بخشی از این دستنوشتهها و روزنگاشتها به چاپ رسیده، اما با صحبتی که با همسر شهید انجام دادهام، قرار است دستنوشتههای ایشان را به صورت کامل در اثری مجزا منتشر کنم. این دستنوشتهها و روزنگاشتها از همان زمان آغاز اسارت و روزهای ابتدایی شروع میشود و تا پس از آن ادامه دارد. شهید لشگری در این یادداشتها حالات خود را در ضمن بیان وقایع بیان میکنند.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس افزود: یکی از نکات جالب در این یادداشتها، بیان بیکم و کاست از روحیاتی است که ایشان در زمانهای مختلف تجربه کردهاند. یکی از مهمترین نکات این یادداشتها بیان تردید ذهنی نویسنده در خلال یادداشتها است. این یکی از مهمترین ویژگیهایی است که اسرای ایرانی آن را تجربه کردهاند، اما ما کمتر از این تردید در میان آثار ادبیات اسارتگاهی شاهد هستیم. تردید بر سر اینکه با انجام کار و یا گفتن جملهای خود را از وضعیت سخت و دشوار اسارت نجات دهند یا خیر، یکی از موضوعاتی است که با وجود داشتن اهمیت کمتر به آن پرداخته شده است.
جعفریان یادآور شد: نشان دادن این تردید و بعد رسیدن به نتیجه یکی از امور مهمی است که نویسنده حوزه ادبایت اسارتگاهی باید آن را به خوبی نشان دهد. این نوع تردید در میان یادداشتهای شهید لشگری هم دیده میشود. نویسنده تمام تردیدهای خود را در قبال پیشنهادهای عراقیها و یا حتی نگهبان خود و حتی تردیدهایی که او درباره خانوادهاش دارد، بیان میکند. با مطالعه و فکر کردن درباره این یادداشتها ما را به شناخت درستی از اسرا میرساند. با در نظر گرفتن تمام این شرایط میتوان درک درستی از واقعیت اسارت داشت.
انتهای پیام/