خبرگزاری تسنیم نگاهی به مهم ترین سرمقاله های امروز آمریکا داشته است که در زیر مشاهده می کنید:
برای مقابله با تهدیدات قرن 21، ارتش نیاز به نوسازی استخدام دارد
واشنگتن پست در سرمقاله ای به قلم رن جی اسکویر بر ضرورت نوسازی نیروی انسانی ارتش آمریکا تاکید کرده که نگاهی به خلاصه آن داشته ایم:
اگر ایالات متحده بار دیگر مورد حمله قرار گیرد، آیا حاضر به شرکت در ارتش هستید؟ به نظر می رسد پاسخ به این سوال منفی است چرا که استخدامیان ارتش اغلب در سطح ورودی هستند و استخدام در ارتش دریافت ها و وضعیت فرد را کاهش می دهد. اما این وضعیت چه پیامی برای دفاع از ملت دارد؟
با بروز فن آوری، دنیا به سرعت در حال تغییر است. زمانی ممکن بود که یک پرسنل جوان ارتش را استخدام و به او آموزش داد که 20 تا 30 سال در یک شغل ساده باقی بماند. اما امروزه این رویکرد ارتش را از جامعه جدا، متخصصین را محدود می کند و منجر به کاهش تنوع افکار خواهد شد.
به علاوه در گذشته، مردم منبع اصلی قدرت ما بودند و باید به صورت فیزیکی در میدان های نبرد حضور می یافتند. اما این مساله نیز امروز تغییر یافته است. ما امروزه از موشک و پهپادها برای جنگ ها استفاده می کنیم در همین حال نیاز به مهارت فراتر از قدرت فیزیکی افزایش داشته است.
برای اینکه بتوان با تهدیدات جدید مبارزه کرد، باید ارتش را به روز نمود. اما این امر چگونه رخ می دهد؟ پاسخ آن این است که همانگونه که سلاح ها و تاکتیک ها به روز شده اند، منابع انسانی نیز باید تغییر یابد. ما به راه های جدید برای احیای بهترین استعداد ها برای دفاع از ملت خود نیاز داریم.
مشکلات شبه نظامیان لیبی برای خاورمیانه و آمریکا چه معنی دارد؟
سرمقاله لس آنجلس تایمز به موضوع درگیر یهای موجود در لیبی پرداخته است که نگاهی به خلاصه ای آن داشته ایم:
باراک اوباما، پس از دخالت نظامی سال 2011 در لیبی، اقدام دیگی در این کشور انجام نداده است. با توجه به اینکه ایالات متحده در حال راه اندازی کمپین نظامی خود علیه داعش در عراق و سویه است ، هنوز دیر نشده که واشنگتن و متحدین آن از لیبی درس بگیرند. حتی در دوران پس از داعش و یا پس از بشار نیز سوریه همچنان باید گروه های مختلف شبه نظامی را مدیریت کند. همه شبه نظامیان افراط گرا نیستند اما وجود آنها، اقدام برای ایجاد یک نظم نهادی جدید را دشوار می سازد.
می توان نگاهی به لیبی داشت. کشوری که پس از خروج معمر قذافی از قدرت، خلاء های امنیتی اش با نیروهای نظامی گروه های شبه نظامیان پر شد. این گروه ها ریشه های منطقه ای، قبیله ای و ایدئولوژیک دارند اما همه مدعی حفاظت از انقلاب و شهروندان هستند. در واقع بسیاری از شبه نظامیان در فعالیت های چپاول و جایتکارانه همچون قاچاق و آدم ربایی حضور داشته اند. ناتوانی دولت لیبی برای مهار شبه نظامیان منجر به ایجاد یک دور باطل شده است. گسترش تصویر ناتوانی دولت، مشروعیت آن را کم رنگ کرده و منجر شده این گروه ها اعلام کنند که تا زمانی که دولت امنیت را ایجاد نکند، نمی توانند سلاح های خود را بر زمین بگذارند. بدین ترتیب شبه نظامیان دلیل و نتیجه ضعف دولت هستند.
سوریه و عراق نیز با همین درگیری های لیبی مواجه خواهند شد. مساله اصلی این است که چطور می توان شبه نظامیان را به ساختار دولت قانونی پیوند داد. در حال حاضر شبه نظامیان عراق که پس از حمله آمریکا در سال 2003، به وجود آمدند نیز به دلیل درگیری های فعل و ضعف ارتش عراق، به دور هم جمع شده اند.
پیام لیبی برای سوریه و عراق مشخص است: استراتژی جامع بلندمدت برای خلع سلاح شبه نظامیان مورد نیاز است. این استراتژی در سوریه نیازمند نیروی حفاظت از صلح بین المللی است تا از قانون حفاظت کند.
آیا حمله اوباما به داعش توجیه پذیر است؟
شورای سردبیری نشریه لس آنجلس تایمز در یادداشتی دیگر به موضوع حمله دولت اوباما علیه مواضع داعش پرداخته است. باراک اوباما در سخنرانی دو هفته پیش خود وعده استفاده از زور علیه داعش در هر جایی که هستند را مطرح کرد. اما حمله هوایی دوشنبه شب آمریکا به سوریه زودتر و با نیرویی بیشتر از انتظار صورت گرفت و نه فقط گروه داعش، که گروه خراسان القاده را نیز هدف قرار داده است.
این حملات سوال های متعددی را مطرح می کنند، اینکه آیا ایالات متحده (و چند کشور عربی دیگر) حملات هوایی را در کشوری برنامه ریزی می کنند که رهبری آن درخواستی برای دخالت نداده است. اوباما با حمایت کنگره آمریکا قصد آموزش هزاران نیروی سوری را نیز دارد.
تصمیم اوباما برای حمله به سوریه به همان دلیلی بود که در عراق نیز وارد شد. حضور نظامی برای سرکوب داعش و مبارزه بلند مدت برای از بین بردن کامل این گروه. البته اوباما گفته است که این کار از طریق نیروی نظامی زمینی صورت نمیگیرد، اما اگر تهدیدات شدت یابد، گزینه زمینی نیز مطرح است.
اگرچه داعش تهدیدی برای منافع آمریکا در منطقه محسوب می شود، اما آیا این تهدید به قدری جدی هست که افزایش نقش نظامی آمریکا در سوریه و عراق را توجیه کند؟ آیا آمریکا استراتژی مشخص و اهداف قابل دست یابی دارد؟
انتهای پیام/پ