به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «امیر اورن» یک سند محرمانه مربوط به طرح حمله برق آسا به سوریه با هدف ایجاد واقعیت جدید در لبنان و منطقه را فاش کرد و نوشت: شخصیت نظامی که در پشت این طرح قرار داشت، کسی نبود جز «ایهود باراک» که در آن دوره منصب ریاست شعبه برنامه ریزی در ستاد مشترک ارتش را بر عهده داشت.
بر اساس این گزارش، باراک از نزدیکان «آریل شارون» وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی بود اما از نزدیکان «رافائل ایتان» رئیس وقت ستاد مشترک ارتش محسوب نمی شود و وی منصب خود را به طور مستقیم از ژنرال «ابراهام تامیر» رئیس بخش امنیت داخلی وزارت جنگ دریافت کرد و با سوء استفاده از این فرصت توانست رئیس ستاد مشترک ارتش را دور بزند.
به نوشته این روزنامه، سندی که در آستانه اجرای عملیات نظامی اسرائیل به رهبری «مناخیم بگین» علیه لبنان، به شارون تحویل داده شد به نام «اورانیم» بود که بعدها این طرح تغییر و تحول یافته و به جنگ اول لبنان در سال 1982 تبدیل شد.
اورن در گزارش خود نوشت که هدف ظاهری جنگ علیه لبنان، حفظ الجلیل و ممانعت از استمرار شلیک خمپاره از سوی سازمان آزادی بخش فلسطین به شمال اراضی اشغالی بود اما هدف پنهانی آن به قدرت رساندن مسیحیان طرفدار اسرائیل در بیروت و اخراج فلسطینیان از لبنان و راندن آنها به اردن به منظور فروپاشی دولت اردن و تشکیل دولت فلسطین در شرق رودخانه اردن بود در حالیکه اسرائیل نیز به اشغال مناطق واقع در کرانه باختری و نوار غزه ادامه دهد و همچنین هدف از این جنگ، نزدیک کردن شارون به نخست وزیری و باراک به ریاست ستاد مشترک ارتش بود.
بر اساس این طرح مشخص شد که محقق کردن حداقل اهداف این جنگ یعنی ممانعت از شلیک خمپاره و موشک به سمت اراضی اشغالی بدون اشغال مناطق تحت سلطه سوری ها ممکن نیست و اهداف والای این جنگ نیز تخریب زیر ساخت های واقع در اراضی لبنان از جمله بیروت و نزدیک شدن به مسیحیان برای رویارویی سوری ها در لبنان بود.
بر اساس این سند، تحت کنترل درآوردن فضاهایی به منظور سرعت بخشیدن به روند جنگ ضروری بود و از سوی دیگر وجود سامانه موشکی زمین به هوا در البقاع، اعتبار و قدرت بازدارندگی اسرائیل در طولانی مدت را در معرض خطر قرار می داد و بر این اساس حمله علیه سوری ها در صورت انجام عملیات هایی در داخل لبنان ضروری بود و در صورت فعال سازی نیروی هوایی علیه موشک های زمین به هوا بایستی این کار در البقاع صورت گیرد و بهتر است که نیروی هوایی علیه تمامی سامانه های موشکی فعال شود و از توان زیاد نیروی هوایی و نیروهای زمینی علیه نیروهای زمینی سوریه به خصوص در جولان استفاده کرد.
به نوشته هاآرتص، باراک معتقد بود که اجرای عملیات هایی علیه سوری ها به روش جنگ برق آسا همانند آنچه که در سال 1967 رخ داد، ضروری است و در سطح عملیاتی نیز شراط آغاز عملیات از اهمیت زیادی برخوردار است تا به این ترتیب توان کافی برای تحقق دستاوردهای زمینی فوری و شکست دادن سوری ها طی 72 ساعت وجود داشته باشد و ظرف مدت 24 ساعت نیز دستاوردهای جزئی همانند تخریب سامانه موشکی زمین به هوا در جولان و سیطره بر جاده دمشق- بیروت حاصل شود و پس از آن در سایه مبهم بودن نبرد برای کشورهای بزرگ و همپیمانان عرب، می توان از واکنش ها جلوگیری کرد و پس از آن نیز این کشورها تسلیم واقعیت خواهند شد.
انتهای پیام/پ