به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست فیلم سینمایی«آرایش غلیظ» با حضور حمید نعمت الله کارگردان،هادی مقدم دوست نویسنده و طناز طباطبایی بازیگر نقش لادن عصر روزشنبه 12 شهریور در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
حمید نعمت الله در ابتدای این نشست گفت:دوست داشتم فیلمی پرانرژی تر از حالت عمومی فیلم های سینمای ایران بسازم. اینکه تحت تأثیر فیلم های خارجی بودم یا نه، امکان این تأثیرپذیری وجود دارد اما نمی توانم به طور مشخص به فیلم خاصی اشاره کنم. شاید حال و احوال برادران کوئن یا تارانتینو به این فیلم نزدیک تر باشد.
نعمت الله درباره علت انتخاب اسم فیلم عنوان کرد: دلایل متعددی برای انتخاب نام فیلم ها وجود دارد و در مورد«آرایش غلیظ» یک نسبت استعاری برای انتخاب این نام وجود داشت و اگر توضیح دهم راه تأویل را می بندم و خلاف ماهیت استعاری آن عمل کردم و ترجیح می دهم صحبتی نکنم.
وی درباره محتوای فیلم تشریح کرد:روش جالبی نیست که درباره فیلم توضیح دهم اما فقط این را بپذیرید که بار کج به منزل نمی رسد. آدم هایی که در دنیای باطل سروکله می زنند، راه به جایی نمی برند. ترجیح می دهم مخاطب برداشت خودش را بیان کند. اگر برای مجوز این فیلم مشکلی وجود نداشته دلیلش این بود که مواد مخدر در این فیلم مذموم نشان داده شده و این نوع مصرف ماده مخدر آمیخته با تخیل و شبیه شوخی است که از پلشتی دیدن مصرف مواد مخدر کم می کند.
این کارگردان درباره منفک بودن فانتزی و رئال در داستان تشریح کرد: اینکه با چه نسبتی فانتزی و رئال می توانند کنار هم قرار بگیرند، اصل ثابتی ندارد و مهم این است که آیا تماشاگر این را می پذیرد یا نه؟...حالا شاید این نسبت فانتزی و رئال با فیلم هایی که قبلا تماشاگر دیده است، تفاوت داشته باشد. تمام موضوع این است که تماشاگر این فیلم را باور می کند یا نه؟
نعمت الله درباره تکثر نماهای بسته در فیلم یادآور شد: دیدن نماهای باز یا بسته زیاد در سینما مولفه ای برای تعیین خوب یا بد بودن فیلم نیست. 95 درصد نماهای اینگمار برگمن فیلمساز مشهور سوئدی بسته است و به نسبت فضای فیلم این نماها چیده شده است.
وی درباره نگاه صفروصدی تماشاگر نسبت به فیلم گفت: عکس العمل تماشاگر تا به حال مثبت بوده و رو به افزایش است اما هنگام نوشتن فیلمنامه نگران اختلاط لحن فیلم و موسیقی آن بودم و شاید برای تماشاگر سابقه ای نداشته باشد. حدس می زدیم تماشاگرایی خواهند بود که فیلم را دوست دارند و تماشاگرانی نیز هستند که اصلا فیلم را دوست ندارند.
در ادامه هادی مقدم دوست درباره فیلمنامه«آرایش غلیظ» گفت: به هرحال به جرأت می توان گفت که تمام فیلم ها تابع فیلمنامه هستند اما فیلم هایی که مدل ماجرامحور دارند، با آدم های مختلفی روبرو بوده و به طور دائم در کشمکش هستند، قصه های پیچیده تری دارند و فیلمنامه از همین مسأله برمی آید.
مقدم دوست با اشاره به اینکه با مفهوم سینمای مدرن و شخصیت محور بودن قصه ها موافق است،عنوان کرد: این تعبیر مدرن سعی می کند انسان شناسانه تر باشد.در فیلم های دیگر در قصه گویی سعی می شود تأثیر مستقیم تری روی مخاطب گذاشته شود اما در قصه های مدرن سعی می کنند روانشناسانه تر باشند و به همین دلیل این فیلم قصه دارترست.
این نویسنده درباره دیالوگ محور بودن فیلم توضیح داد: دیالوگ گفتن نیز تصویری از زندگی است و توقع ما از فیلم در سطح بصری و یا دیدن یک موضوع به خصوص خلاصه می شود. تصویر مفهوم کلان تری دارد و حتی گفتگو کردن نیز می تواند صورتی از چیزی که وجود دارد، باشد. بیایید محک بزنید آیا هیچ شأن منطقی برای گفتن حرف ها وجود دارد؟... وقتی اطلاعاتی با دیالوگ گفته می شود، به سرعت نباید برایش نمره منفی قائل شد بلکه باید ببینیم آیا آن لحظه شأن منطقی دارد یا نه؟... ما سازوکار زیادی چیدیم که دایورت کردن تلفن به یک وضع منطقی برسد.
مقدم دوست با اشاره نماها گفت: مبانی اعتراض اهمیت دارد. اینکه تماشاگر بخواهد نمای باز ببیند دلیل خوبی برای اعتراض نیست. این مبنا متصل به فیلم نیست بلکه متصل به نظر تماشاگر است. سینما یک امر سمعی و بصری است و تصویر مفهومی سمعی و بصری است که حتی خیال را نیز درون خود جای می دهد. اگر اشکالی به دیالوگ وارد می شود باید از ناحیه دیگری گفته شود.
وی در خصوص شخصیت حبیب رضایی و اینکه به نظر نمی رسد با این کارها بتواند به رمز و راز حامد بهداد پی ببرد، گفت:اگر شخصیت او را مرور کنیم می بینیم این فرد می تواند این کارها را انجام دهد. انواع و اقسام کارهایی که در قطار انجام می دهد و ناباوری اینکه کارشناس مدعو است، نشان از فضول بودن او دارد. جا خوردن یک تأثیری ایجاد می کند اما بنای ما این بود که تمام اطلاعات را به تماشاگر به شیوه روایت دانای کل بدهیم. اگر ما اطلاعات کاملی درباره مسعود ندانیم، فکر می کنیم لادن شخصیت ابلهی دارد که به این راحتی اعتماد می کند.
مقدم دوست افزود: سعی کردیم پلشتی مواد مخدر و مسخره بودن آن را نشان دهیم و همه این ها منجر به مذمت مواد مخدر شود. نفس نمایش ایجاد رغبت نمی کند و به هرحال عقاید متفاوتی وجود ندارد.
در ادامه طناز طباطبایی بازیگر فیلم درباره«آرایش غلیظ» گفت: نگاه این فیلم در سینمای ما بسیار جدید و ممکن است پلات اصلی آن شبیه فیلم های هالیوودی باشد اما تا الان مشابهی ندیدم. این فیلم برای ایران و جهان معاصر است و خصوصیات رفتاری افرادی است که در این جامعه زندگی می کنند و فانتزی های خاص خودشان را دارند و این ها تحت فشار جامعه اتفاق افتاده است. معتقدم نگاه آقای نعمت الله مختص خودشان است و طنز داخل کار فیلم را جذاب می کند. قبل از حضور در این سریال قرار بود بازیگر دیگری این نقش را بازی کند که در نهایت قرعه به نام من افتاد.
طباطبایی درباره بصری بودن فیلم و کمبود نماهای باز عنوان کرد: در فیلم اصغر فرهادی 90 درصد اتفاق ها مبنی بردیالوگ و نمای بسته است.فیلم«آرایش غلیظ» در هتل و کیش و بیابان اتفاق می افتد. معانی بصری در این فیلم جدا از محتوای اصلی فیلم نیست بلکه با ماهیت و عناصر فیلم در هم تنیده شده اند و این میزان جلوه های بصری دارد که همه در خدمت محتوای فیلم است. اگر این داستان قرار بود در تهران یا آپارتمان باشد، جلوه های بصری کمتری داشت. اگر بدانیم لحن کلی فیلم را بدانیم و بشناسیم یعنی سینما شکل گرفته است.
وی در رابطه با محتوای فیلم بیان کرد: این فیلم چه به لحاظ اقتصادی و چه اجتماعی چیزی را می خواهد بگوید که دغدغه ماست. همه ما به دلیل شرایط اقتصادی ناخودآگاه به یکدیگر دروغ می گوییم. ما تلاش می کنیم نامردی و منفعت طلبی و خیانت به یکدیگر را نشان دهیم.
طباطبایی در پایان گفت: در زمان قدیم این طور بود که فرد در شمال کشور و برادرش در جنوب خانه داشت و هردو به واسطه اینکه یکی در یک شهر خانه دارد، در آن شهر خانه نمی خرید و این قدر اعتمادها و صمیمیت ها بالا بود. این همان چیزی است که در جامعه امروز نداریم و فیلم بیش از هرچیز فقدان اعتماد و منفعت طلبی را نشان می دهد. وقتی به انتهای فیلم می رسیم تماشاگر یک قدم از مسعود جلوست و این می تواند تأثیر زیادی در شیوه زندگی ما داشته باشد.
انتهای پیام/