خبرگزاری تسنیم نگاهی به مهمترین سرمقالههای امروز آمریکا داشته است که در زیر مشاهده میکنید:
استراتژی آمریکا برای مقابله با داعش زیاده از حد هوایی است
لس آنجلس تایمز در سرمقاله خود نگاهی به حملات آمریکا و استراتژی مقابله با داعش آن داشته که در ادامه خلاصه ای از آن می آید:
عملیات های هوایی در عراق و سوریه نتوانسته پیش روی های داعش را متوقف سازد. علی رغم بمباران های آمریکا، این گروه تهاجماتی را در عراق داشته و مناطق جدیدی را در استان الانبار به دست آورده و حملات خود را در سوریه نیز ادامه می دهد.
عملیات های هوایی و بمباران ها شانسی برای از بین بردن پناهگاه های داعش نداشته است و حالا پس از گذشت حدود 50 روز از این شکست زمان آن رسیده تا رویکرد دیگری به کار گرفته شود: استفاده از نیروی ویژه آمریکا بر روی زمین.
ایالات متحده آمریکا به حدود 334 هدف تاکتیکی در سویه و عراق ضربه زده است. اما هیچ نیروی ویژه عملیاتی آمریکا در عراق یا سوریه وجود ندارد و هیچ طرحی برای پیش روی نیروهای امنیتی عراق آماده نشده و هیچ متحدی در زمین سوریه وجود ندارد.
داعش یک دشمن باهوش است و جنگجویان آن در مناطق جمعیتی پراکنده شده و 20 تا 30 هزار نفر از آن ها کنترل مناطق مختلف را به دست گرفته اند. نیروهای ویژه می توانند حملات مستقیم به مناطقی داشته باشند که توسط ماهواره یا هواپیماها قابل مشاهده نیستند. اما باید در نظر گرفت که شرایط عراق بد و سوریه وخیم است و تضمینی نیست که نیروهای ویژه آمریکایی به سلامت برگردند و قطعا تلفات خواهند داشت.
معترضین هنگ کنگ به دموکراسی نخواهند رسید
خلاصه ای از سرمقاله نشریه واشنگتن پست که به موضوع تظاهرات اخیر هنگ کنگ پرداخته، در ادامه می آید:
روایتی که رسانه ها از اعتراض های هنگ کنگ دارند و آن را تلاش برای کسب دموکراسی علیه ستمگری های پکن می دانند، نادرست است. این جنبش میدانی بخشی از گرایش جهانی است که شاید یادآور اعتراضات اوکراین نیز باشد و احتمال نمی رود که پایان خوشی برای هنگ کنگ داشته باشد. گرایشی که پس از جنگ سرد و در مناطق مختلفی از شوروی تا جنوب شرق آسیا و دنیای عرب تا اوکراین شایع بوده و زندگی و آینده صدها میلیون ها نفر را تحت تاثر قرار داده است.
این جنبش ها اغلب با استفاده از خشونت کنار گذاشته می شوند. در مناطقی هم که موفقیت داشتند، دوره های طولانی از رنج و تخریب را در بر داشته اند ( اوکراین نمونه ی از آن است که سال ها انقلاب های رنگی، کشور را چند پاره کرده و موجودیت کشور را به تهدید مواجه ساختند).
حالا نیز ده ها هزار معترض مرکز شهر بزرگ ترین مرکز تجاری دنیا را اشغال کرده و خواستار انتخابات با روشی مشخص برای انتخاب مدیران آینده شهر هستند. اما پیام معترضین مشکل ساز است چرا که زمینه اصلی دموکراسی برای هنگ کنگ اشتباه است. میزان مشارکت سیاسی در هنگ کنگ در سطح بالایی است. پس از اینکه کنترل هنگ کنگ در 17 سال پیش به دست چین افتاد، مشارکت عمومی حقیقی در حکومت داری به دست آمد. امروزه نیمی از مجلس مستقیما توسط مردم انتخاب شده و نیم دیگر نیز از طریق حوزه های عملکردی برگزیده می شود. مدیر اجرایی نیز که یک هنگ کنگی بومی است از طریق کمیته ای متشکل از 1200 هنگ کنگی انتخاب می شود.
بعد ها پکن خواستار اتخاب مستقیم این مدیر اجرایی شد. اما معترضین می خواهند که نامزد های عمومی نیز در این فرآیند باشند. نارضایتی عمومی نیز زمینه مناسبی برای این جنبش فراهم کرده است.
آمارها و نظرسنجی ها نشان می دهد که بیش از 80 درصد از نگرانی های هنگ کنگی ها به شرایط زندگی و مسائل اقتصادی مربوط می شود. مسائل اقتصادی چالش سختی برای هر دولتی است و زمانی که اعتراضات عمومی هم در پی باشد این چالش سخت تر می شود.
مرد مرموز هند
نخست وزیر جدید هند به موضوع سرمقاله این شماره پولتیکو هم کشیده شده است. بد نیست نگاهی به خلاصه این مطلب داشته باشیم:
نارندا مودی نخست وزیر جدید هند هفته گذشته دیدار محبت آمیزی با باراک اوباما در واشنگتن داشت و رئیس جمهور آمریکا درباره این دیدار گفت که ظرفیت حقیقی از روابط ما به خوبی درک شده است. پایان این ملاقات با توافق نامه های متعددی در زمینه تجارت، سرمایه گذاری و فن آوری صورت گرفت. پس از دهه ها به نظر می رسد هند به عنوان یک قدرت مدرن ظهور یافته که آمریکا می تواند در آسیا بر آن تکیه کند.
اما مودی پر رمز و راز ترین مرد صحنه بین الملل امروز است. هنوز مشخص نیست که وی به اوباما تمایل دارد ، یا در پی دولت هند و دموکراسی بزرگ آن است یا اینکه متحد ولادیمر پوتین است. وی مورد علاقه و توجه اوباما و پوتین است، دو رهبری که بار دیگر به نوعی خود را دو قطب جنگ سرد می دانند. مودی پوتین را به دلیل پایبندی به عقایدش ستوده است.
سیاست عدم تعهد هلی و دوستی آن با مسکو به اواخر دهه 1940 میلادی باز می گردد و به آسانی نیز در آن تجدید نظر انجام نخواهد شد. روسیه و هند روابط نظامی و اقتصادی نزدیکی دارند که توافق نامه چند میلیارد دلاری خط لوله گازی و موافقت های همکاری فضایی از جمله این موارد است. روسیه و هند در زمینه هسته ای نیز با یکدیگر همکاری دارند، پوتین قرار است در ماه دسامبر به هند رود و مودی پیشنهاد کرده که وی از تاسیسات هسته ای تامیل نادو نیز بازدید کند.
بدین ترتیب اوباما نباید فراموش کند که با چه کسی قرار داد بسته است. زمان نشان می دهد که مودی کدام راه را انتخاب می کند: راه پوتین، راه آمریکا یا راه خودش را.
انتهای پیام/پ