به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، آن اندازه از توجه به تغذیه اصولی و درست که در طب ایرانی به چشم میخورد، کمتر در دیگر مکاتب طبی دنیا دیده میشود.
حکیمان ایران زمین معتقد بودند: «اگر طبیب، درمان بیمار خود را از اصلاح غذای او آغاز نکند، گویی بر کشتن وی جرأت یافته است»! نظر پیشوایان دینی نیز اهمیت بیاندازه تغذیه را به ما گوشزد میکند.
رسول خدا فرمودهاند: «معده، خانه همه بیماریها است.» و در قرآن کریم هم به دقت در خوردن و آشامیدن تأکید شده است، از جمله عنوان شده است: «انظر الی طعامک» (به غذایت با دقت بنگر).
به گفته ناصر رضایی پور متخصص طب سنتی به نقل از سایت انجمن تحقیقات طب سنتی ایران؛ لازم است اینجا به موضوع دیگری هم توجه شود و آن نقش «ادویه» -به عنوان گروه بزرگی از مصلحها- در اصلاح مواد غذایی است. متأسفانه امروزه بیشتر به ادویه به عنوان مزهدهنده و رنگدهنده غذاها توجه میشود و اینکه غذاها و ادویهها پس از ورود به بدن موجب چه تغییرات مطلوب یا نامطلوبی میشود، مغفول واقع میشود.
باید دقت کرد که بهداشت، پیشگیری و درمان بیماریهای جسم و روح و روان انسانها، تا زمانی که الگوی زندگی و از جمله خوردن و آشامیدن آنان کامل و درست نباشد، میسّر نخواهد شد.
امام صادق(ع) میفرمایند: «غذای تو، دوای تو باید باشد» یعنی باید با توجه دقیق به آنچه میخوریم، در پی رفاه و تندرستی و شادابی هم باشیم.
اصلاح تغذیه، یک ضرورت است
طب ایرانی بر پایه نظریه اخلاط چهارگانه (سودا، صفرا، بلغم و خون) و نیز مفاهیم «مزاج» و کیفیتهای چهارگانه سردی، گرمی، تری و خشکی بنا شده است.
هر انسانی به طور سرشتی و ژنتیکی دارای طبیعت یا مزاجی است که موجب ویژگیهای خاص جسمی، روحی و اخلاقی در وی میشود و رابطه او با دنیای پیرامونش و از جمله خوراکیها را هم تحت تأثیر قرار میدهد. مثلاً یک فرد گرممزاج تحمل گرما را ندارد، در زمستان لباس کم میپوشد، آب زیاد میخورد، میل به خنکیها و غذاهای سرد نظیر ماست و خیار و ترشی دارد، در صورت مصرف زیاد غذاهای گرم چون عسل و خرما و دارچین، ممکن است جوش و خارش و کهیر پیدا کند و....
در جهان آفرینش، علاوه بر انسانها، همه جانداران و حتی موجودات بیجان، رنگها، تصویرها، هواها، اقلیمهای جغرافیایی و... طبع و مزاج خاص خود را دارند. هر ماده غذایی هم، بسته به طبع و مزاج خود، وقتی وارد بدن میشود موجب تولید نسبتی از اخلاط چهارگانه و ایجاد کیفیاتی در بدن میشود. مثلاً کاهو، طبع سرد و تر دارد یا زنجبیل، گرم و خشک است.
انتهای پیام/