به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، افتتاح بزرگترین و مجهزترین مدرسه استثنایی کشور در تهران که 4500 متر مربع زیربنا دارد و افزون بر 34 کلاس درس ابتدایی و متوسطه و ده کلاس هوشمند، مجهز به رمپ برقی و آسانسور و تجهیزات کار درمانی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و ارتوپدفنی است مهمترین خبر آموزشی دیروز بود.
با افتتاح این مدرسه در تهرانی که به گفته مدیرکل آموزش و پرورشش 7000 دانش آموز استثنایی دارد و به تنهایی 8 درصد از دانش آموزان استثنایی کشور را در خود جای داده، تحصیل این دانش آموزان آسان تر و باکیفیت بهتری از آنچه که امروز هست، خواهد شد، اما گفته های مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران در حاشیه این مراسم نشان داد که این تحصیل آمیخته با آسودگی ممکن است در آینده ای نه چندان دور مخدوش شود.
خبر را ایسنا به نقل از اسفندیار چهاربند مخابره کرده که گفته حرکت به سمت اداره هیات امنایی مدارس استثنایی یک ضرورت است چون اداره این مدارس، هزینه های زیادی دارد و اگر اداره آنها به هیات امناها سپرده شود قدرت خدمات رسانی این مدارس افزایش می یابد اما اهل فن بهتر می دانند که هیات امنایی شدن مدرسه یعنی پولی شدن تحصیل در آن، بدون این که لزوما کیفیت خدمات در آن افزایش یابد.
این موضوع را تا به حال بسیاری از مدارس دولتی که از مدرسه ای عادی به هیات امنایی تبدیل شده اند، تجربه کرده اند، به طوری که هیات امنا در بیشتر مواقع ابزاری برای دریافت پول از اولیا شده که در برخی موارد نیز این پول های ریخته شده در قلک مدرسه صرف کیفیت خدمات رفاهی و آموزشی نشده است اما حالا که زمزمه هایی از تمایل آموزش و پرورش برای سپردن مدارس استثنایی به هیات امناها شنیده می شود، نگرانی ها بیش از هیات امنایی شدن مدارس دانش آموزان عادی خواهد بود چون بسیاری از دانش آموزان استثنایی همان گونه که جسم و ذهنی متفاوت از دانش آموزان عادی دارند شرایط زندگی و توان مالی خانواده هایشان نیز متفاوت است و بیم ترک تحصیل آنها به واسطه پولی شدن مدارس وجود دارد.
گرچه آمارهای مربوط به دانش آموزان ترک تحصیل کرده در کشور، آماری غیرشفاف و همیشه متناقض است، اما آموزش و پرورش همواره اذعان دارد که بخشی از کودکان بازمانده از تحصیل و گروهی از افراد لازم التعلیمی که ترک تحصیل می کنند همین کودکان و نوجوانان دارای معلولیت هستند. به همین دلیل می شود حدس زد اگر لازمه تحصیل این افراد پرداخت پول باشد، خانواده هایی که مضیقه مالی دارند چه انگیزه قوی ای برای ممانعت از تحصیل فرزندان خود پیدا می کنند که اگر این اتفاق رخ دهد سیاست برداشتن بار مالی از دوش دولت، به تولید افراد بی سواد و کم سواد دامن می زند.
هیات امنایی شدن؛ ضرر بیش از منفعت
تمایل برای هیات امنایی شدن مدارس استثنایی برای آموزش و پرورش که همیشه از کسری بودجه می نالد، طبیعی است، اما کارشناسانی که دستی بر آتش مبارزه با بی سوادی دارند هیات امنایی شدن با نیت کاستن از بار مالی افتاده بر دوش آموزش و پرورش را به صلاح نمی دانند.
عبدالله اسدی، کارشناس سوادآموزی است تبدیل مدرسه دولتی عادی به هیات امنایی را درست نمی داند. حسن عرب نژاد، رئیس اداره سوادآموزی آموزش و پرورش منطقه 15 تهران نیز که با چالش تولید بی سواد درگیر است این کار را غلط می داند.
عرب نژاد می گوید: پولی شدن مدارس برای دانش آموزان استثنایی بویژه برای آنها که بی بضاعت و کم بضاعت هستند به اندازه پرداخت یارانه به خانواده های مرفه، غلط است. او معتقد است: دانش آموزان کم بضاعت معلول که نیاز مبرم به آموزش دارند باید زیر چتر حمایت ویژه دولت قرار گیرند نه این که با برنامه هایی مثل هیات امنایی شدن مدارس از تحصیل بازبمانند.
عبدالله اسدی نیز مخالف هیات امنایی شدن این مدارس (هیات امنایی شدن به معنی دریافت پول از خانواده ها نه کمک گرفتن از خیران) دست کم در شرایط فعلی است و باور دارد هم اکنون که زمان مبارزه با بی سوادی و انسداد مبادی بی سوادی در کشور است نباید به این حوزه ورود شود. او اما قبول دارد که هیات امنایی شدن شاید در آینده راهکاری مفید برای ارتقای آموزش و سطح سواد جامعه باشد چون وقتی مردم برای آموزش و سوادآموزی هزینه می کنند قدر آن را بهتر می دانند و همین مساله باعث می شود تا گرایش به تحصیل بالا رود و میانگین سال های تحصیل ایرانیان از 7.5 سال کنونی ارتقا یابد.
اما این کارشناس اعتقاد راسخ دارد که گرایش به سمت هیات امنایی شدن باید آهسته و با شیب ملایم اتفاق بیفتد چون بیشتر خانواده های دارای فرزند معلول، خانواده هایی کم بضاعت هستند که در تامین مخارج خود گرفتار مضیقه اند و اگر از بابت تحصیل فرزندانشان تحت فشار مالی قرار بگیرند نخستین تصمیم آنها انصراف از تحصیل این فرزند خواهد بود.
حسن عرب نژاد نیز تاکید دارد که تجربه سال ها مقابله با بی سوادی در کشور نشان داده که علت اصلی بازماندن کودکان از تحصیل، تنگناهای معیشتی و اقتصادی است به طوری که تحصیل پولی در مدارس می تواند موجب پس خوردن خانواده های تنگدست کودکان و در نتیجه دور کردن آنها از سیستم آموزشی شود.
البته این کارشناس قبول دارد که اگر روزی چنین سیاستی عملی شود، علت اصلی آن فشار مالی سنگینی است که آموزش و پرورش تحمل می کند، گرچه به اعتقاد او هرچند هیات امنایی شدن مدارس استثنایی اندکی از این بار می کاهد، ولی کشور را از منافع زیادی محروم می کند.
این منافع در واقع همان سوادآموزی و مهارت آموزی کودکان و نوجوانان معلول است که به جای خانه نشینی وارد اجتماع می شوند و فرصت زندگی کردن پیدا می کنند.
اما این واقعیت که به گفته رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور هزینه های تحصیل یک دانش آموز استثنایی هفت تا هشت برابر بیشتر از دانش آموزان عادی است باید همواره مدنظر باشد نه به این دلیل که دانش آموزان استثنایی را باری بر دوش کشور بدانیم بلکه از بابت تاکیدی دوباره بر وظیفه دولت برای تامین امکانات تحصیل این افراد و جلوگیری از به هدر رفتن استعدادهایی که در جسم و ذهن دانش آموزان استثنایی نهفته است.
منبع: جام جم
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها