به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جشنواره تئاتر خیابانی مریوان روز گذشته شاهد اجرای 20 نمایش بود، 16 اثر از شهرهای مختلف کشور و یک نمایش نیز از کشور آذربایجان برای مردم مریوان اجرا شدند.
اتفاق خوشایندی که در مریوان رخ داد، افتتاح پارکی با عنوان «شانو» به معنی تئاتر بود، این اقدام تاکنون در هیچ کجای کشور رخ نداده بود، شاید تا پیش از این عنوان شهر اولیها به تبریزیها اطلاق میشود، اما گویا کردها در عرصه تئاتر این گوی را ربودهاند و امروز این اقدام بسیار مفید را در فرهنگسازی تئاتر در میان مردم انجام دادند.
نمایش «آب دوغ خیار» کاری از استان اصفهان، اولین اجرایی بود که در پارک ملت مریوان اجرا شد. ازدحام بسیار پرشور مردم مریوان، به ویژه کودکان باعث شده بود که حتی داوران نیز برای تماشای آثار دچار مشکل شوند. این نمایش به کارگردانی جلال مشتاقیانزاده در رابطه با ازدواج در دنیای مجازی بود، اصفهانیها برای اجرا این نمایش از شیوه کمدی استفاده کردند، شیوهای که آنها در آن صاحب سبک هستند. اما شاید بیش از اینکه این نمایش بخواهد در ظاهر یک اثر اجتماعی و آسیبشناسانه ظاهر شود، بیشتر اثری سرگرم کننده بود، به طوری که میتوان آن را تئاتر آزاد خیابانی نامید.
نمایش «گم» کاری از امید مصطفایی از سقز بود، این نمایش که به مسئله جنگها و کشتارهای امروز جهان میپرداخت، نتوانست مخاطب صبور مریوانی را نیز راضی کند. مصطفایی برای بیان خواسته خود به اجرای پرفورمنس روی آورده بود، اجرایی که فارغ از اصلوبهای خاص خودش بود. متاسفانه با اینکه برخی هنرمندان نیتی دغدغهمند در مورد مسائل امروز جهان دارند اما در ابراز این دغدغه در قالب هنر تئاتر موفق عمل نمیکنند، نمونه آن را میشد در آثار تئاتر کودک و نوجوان و یا اجرای نمایشهای خیابانی که چندی پیش در تئاتر شهر اجرا شد نیز دید، اجرایی که بیشتر یک بزرگنمایی کاذب بود تا اقدامی دغدغهمند و یا محتوا محور. نمایش سقز نیز فارغ از نگاه به مسائل روز حتی در اجرا نیز موفق عمل نکرد.
نمایش «در کفش دیگری» کاری از غنچه شکوهیان از شهرستان آمل بود. نمایشی با موضوعی اجتماعی در مورد کودکی که فقیر است و کودکی غنی را میبیند و از خدا میخواهد تا اگر او عدالتی دارد حقش را بدهد، اما پس از مدتی متوجه میشود که کودک غنی فلج است و او با اشتیاق فراوان خدا را برای سلامتیش شکر میکند. این نمایش نیز داستانی اجتماعی و مناسب داشت، هر چند کلیشهای، اما در اجرای آن متاسفانه گروه نتوانست درست عمل کند. وجود دلقکی اضافه در نمایش و دکوری غیر ضروری در نمایش خود دلیلی بر ضعف این نمایش بود. پیوستهای ناچسب تنها به طولانی شدن نمایش کمک میکرد و همچنین ضعف کارگردان در قصه پردازی اثرش. شاید نیاز باشد برخی آثار بیش از اینکه در پی اجرای ایده نمایشی خود باشند، ایده خود را تبدیل به یک نمایشنامه قوی کنند و سپس به مرحله اجرا برسانند.
نمایش «به خاطر یک مشت دلار» از تهران نیز نمایشی با محوریت بیکاری و مشکلاتی بود که باعث میشود یک فرد تحصیلکرده حتی گدایی هم بکند. این نمایش نیز موضوع خوبی داشت، اما این اثر نیز بیش از اینکه بخواهد هدف خودش را دنبال کند و جلو ببرد، در دام طنزی به شیوه نمایشهای آزاد گیر افتاد،. اما در کلیت نمایش دغدغهای نهفته بود که مخاطبان آن را احساس میکردند. مهدی ضیائیانپور، بازیگر این نمایش پیش از این برای نمایش «به خاطر یک مشت دلار» جایزه سوم بازیگری را دریافت کرده است.
نمایش «بر پهنه خیابان» نمایشی از شیرازیهای مقیم تهران بود که با حفظ کمدی سیاه و نگاه شکاکانه مروژک، نمایشی در باب انسانیت و قدرت را روی صحنه بردند. امیر اصلانی کارگردان این نمایش، دنیایی مملو از آزادیهای پوشالی را به تصویر میکشد که در پس خود سبعیتی حیوانی و مملو از شقاوت را حمل میکند. «بر پهنه خیابان» دنیای آبی مروژک را به سنگفرشهای خیس مریوان میبرد تا برخلاف رویه عمومی آثار خیابانی که مملو از پیامهای اخلاقی یا اعتراضات اجتماعی است، نگاهی دیگر از نوع چشم آگاه هنرمند را عرضه کند.
در اولین روز برگزاری جشنواره، مردم مریوان بسیار صبورانه در هوای نسبتا سرد و البته بارانی این شهرستان نزدیک به سه ساعت و به صورت مداوم به تماشای آثار خیابانی نشستند تا ثابت کنند بهترین تماشاگران تئاتر هستند.
انتهای پیام/