به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم عسکراولادی علاقه ای ویژه به حضرت آیت الله مهدوی کنی داشتند و یک تماس ایشان کافی بود تا تصمیمی که برای آن عزم جزم داشتند را ترک کنند. به خصوص در تصمیمات مهم تشکیلاتی همواره خود را ملزم به کسب نظر و نیز ارائه گزارش به ایشان می دانستند. این علاقه هم البته دو سویه بود.
از روزی که مرحوم عسکراولادی بستری شدند تا روز فوت ایشان، هر روز از دفتر حضرت آیت الله مهدوی کنی جویای حال ایشان می شدند و می گفتند ایشان هر روز برای آقای عسکراولادی دعا میکنند. جمعه پانزدهم شهریور ماه بود که خبر دادند، بعد از ظهر ایشان جهت عیادت به بیمارستان محل بستری شدن آقای عسکراولادی خواهند رفت.
حدود ساعت 15 بود که از بیمارستان خبر رسید که حال حاج آقای عسکراولادی وخیم شده است و پزشکان تصمیم به ساکشن ریه ایشان دارند و بعد خبر دادند که با بیهوش کردن ایشان مشکل تنفسی هم ایجاد شده است. قرار شد که به آیت الله مهدوی کنی اطلاع دهیم اما تلاشها بیفایده بود و ایشان طبق قرار و راس ساعت17 به بیمارستان رسیدند.
وقتی قصد ورود به اتاق آی سی یو داشتند، پزشکان اجازه ندادند و گفتند حال ایشان مناسب نیست و ملاقات ممنوع هستند. آیت الله مهدوی کنی با اصرار اجازه ورود گرفتند، و فرمودند من یک حمد شفا برای ایشان به فاصله2 دقیقه می خوانم و برمیگردم. ایشان عبا را درآوردند و بالا سر حاج آقای عسکراولادی رفتند. دست ایشان را گرفتند و یک حمد شفا خواندند. حالشان با دیدن حال آقای عسکراولادی بسیار منقلب شده بود. بیرون که آمدند مرحوم آقای حاجی حیدری شرایط حال ایشان را توضیح دادند. آیت الله مهدوی کنی با لحن مزاح گفتند: من و عسکراولادی اهل بهشت هستیم.
محمد علی امانی - قائم مقام دبیرکل حزب موتلفه اسلامی
انتهای پیام/