به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه السفیر، روند تحولات اخیر در ارتباط با شهر کوبانی سوریه نشان داد که ترکیه در خصوص مسائل منطقه ای به ویژه کُردها بسیار سردرگم است و در نهایت با تسلیم شدن در برابر فشارهای آمریکا تمام محاسبات آن رنگ باخته و بی ثمر ماند.
تغییر یک شبه مواضع ترکیه
در این میان تحولات کوبانی از بی ثبات بودن مواضع ترکیه و تغییر آن در طول یک شبانه روز پرده برداشت، به اضافه اینکه این تحولات نشان داد که اختلاف بین آنکارا و واشنگتن به ویژه در ارتباط با کُردها عمیق است، زیرا در حالی که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه حزب اتحاد دمکراتیک کردها در سوریه را به فهرست گروههای تروریستی اضافه کرده و گفت این حزب و حزب کارگران کردستان یکی هستند، ماری هارف سخنگوی وزارت خارجه آمریکا تاکید کرد که اتحاد دمکراتیک سازمان تروریستی نیست.
اما هنگامی که ترکیه با گشودن گذرگاههای مرزی برای کمک رسانی به کوبانی مخالفت کرد، آمریکا کمک های خود را از راه هوا در اختیار مبارزان و مدافعان این شهر قرار داد و سپس آنکارا را تحت فشار قرار داده و آن را مجبور کرد که این بار گذرگاه نظامی مرزی را برای ارسال کمک های تسلیحاتی مبارزان پیشمرگه که نیروهای کُرد در شمال عراق هستند به کوبانی باز کند.
تزلزل جایگاه ترکیه
به این ترتیب واشنگتن در عمل تمام برنامه های حزب عدالت و توسعه در خصوص کوبانی و کُردهای سوریه را از بین برده و نقش بر آب کرد.
بی تردید روند این تحولات آنکارا را در برابر تنگنای دیگری قرار می دهد، زیرا تسهیل ارسال کمک به کوبانی به معنی کمک غیرمستقیم به حزب کارگران کردستان و به معنی این است که اتحاد دمکراتیک دوست و برادر سوری آن است.
علاوه بر این عبور مبارزان کُرد از خاک ترکیه به سمت کوبانی حتی اگر مسلح نباشند و حتی اگر با موافقت رسمی آنکارا باشد، به نوبه خود تسمخر حاکمیت ملی ترکیه است که این نیز به طور کلی از اعتبار و جایگاه این کشور کاسته و آن را متزلزل می سازد.
در این میان وضعیت نهاد نظامی ترکیه دشوار تر است به ویژه اینکه این نهاد، حامی حاکمیت ملی کشور است.
تسلیم، آخرین راه حل آنکارا در برابر واشنگتن
با این حال تحولات اخیر نشان داد که چنانچه واشنگتن بر خواسته ای مشخص پافشاری داشته باشد، حتی اگر اختلافات ترکیه با آمریکا به اوج برسد، در نهایت آنکارا چاره ای جز تسلیم ندارد و این همان چیزی است که در تحولات مربوط به کوبانی شاهد بودیم.
ترکیه فرصت جلب دوستی کُردها را از دست داد
اما ارزیابی این تحولات حاکی از این است که ترکیه در خصوص موضوع کُردها ابتکار عمل را از دست داد و به جای اینکه در مقابله با گروه تروریستی دولت اسلامی در عراق و شام – داعش- به کوبانی کمک برساند و از این راه به طور همزمان توجه کُردهای ترکیه و سوریه را به خود جلب کرده و محبوبیتی بدست آورد، این فرصت تاریخی را از دست داد و با توصیف اتحاد دمکراتیک کردها به فهرست دشمنان ترکیه و تروریست دانستن آنان، بیشترین نفرت کُردها را از آن خود کرد.
این موضع ترکیه موجب بروز تحول راهبردی دیگری در منطقه شد که همان حمایت آمریکا از کُردهای عراق و سوریه و به طور خودکار کُردهای ترکیه است به این ترتیب که کُردها به یاد خواهند آورد که آمریکا بود که کوبانی را از خطر کشتار جمعی نجات داد و در واقع بار دیگر این سناریو که آمریکا با حملات هوایی علیه داعش موجب شد آنان پشت درهای اربیل بمانند تکرار خواهد شد.
ترکیه،بازنده تمام عیار تحولات منطقه ای
علاوه بر این در این تحولات ایران که رقیب منطقه ای ترکیه است، نیز حامی کُردها بود و به این ترتیب آنکارا به نفع رقبای خود بازی را کاملا باخت آن هم در شرایطی که می توانست با یک تیر چند هدف را بزند .
به هر حال دفاع آمریکا از کوبانی درواقع دفاع از تفکر حکومت خودمختاری و هدف قرار دادن قلب ترکیه است، زیرا آنکارا کمک به کُردها را به دست برداشتن از طرح تفکر استقلال طلبی مشروط کرده بود.
در این میان اینکه کُردها از اربیل به کوبانی می روند، فقط به معنی ارتباط مسائل کُردها با یکدیگر نیست، بلکه به این معنی است که این تحولات در چارچوب نقشه جدید خاورمیانه تحت نظارت و سرپرستی آمریکا جا دارد و عجیب اینکه بازیگران اصلی آن اکنون داعش و کُردها هستند.
نکته قابل ملاحظه اینکه ترکیه سه سال خاک خود را به گذرگاه تعداد زیادی از گروههای مسلحی تبدیل کرد که از سراسر دنیا عازم سوریه بودند بنابریان دیگر اکنون بازکردن گذرگاه خود به روی یک گروه کوچک مانند پیشمرگه کار زیادی نیست و چه بخواهد یا نخواهد در افکار عمومی جهان از آن تحت عنوان گذرگاه یاد می شود که این چیزی جز نتیجه سیاست های اشتباه و زیاده خواهی های حزب عدالت و توسعه نیست، زیرا در نظر داشت در سوریه و البته منطقه به تنهایی زمام امور را به دست گرفته و یکه تازی کند آن هم در شرایطی که سمت و سوی تحولات اخیر نشان داد که حتی در خاک خود قادر به حفظ حاکمیت نیست.
انتهای پیام/ر