به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، شاید اگر کسی بخواهد ایران باستان و فرهنگ ایرانی را معرفی کند یا در کشوری بخواهد نمادی از ایران عزیزمان ارائه دهد یک خاتم زیبا را هدیه میکند یا یک ملیله یا گلیم را به عنوان یادگار به یک گردشگر خارجی میدهد؛ آری اینها سرمایههای فرهنگی کشورمان است که باید برای همیشه پاس داشته شوند و برای نگهداری آنها تلاش شود.
روزی را تصور کنید که دیگر معرقکاری در کشور نیست، گلیم و چاقوی زنجان و خاتم اصفهان و شیشهکاری زیبای تهران از ایران رخت بربسته است، روزی که حتی فرش ایرانی هم محلی از اعراب ندارد یا نمد و سفال ایرانی و میناکاری را باید در موزهها یافت، دیگر سفالکاری پاهای خود را روی ارابه چوبی زیر میز، حرکت نمیدهد تا در بالای میز، کوزهای را خلق کند، برای یافتن دار قالی باید به انباری خانههای روستایی رفت و صدای قلمزنی یک هنرمند اصیل ایرانی را دیگر باید به باد فراموشی سپرد.
این اتفاق شاید در ابتدا دور از ذهن به نظر میرسد اما طبق نظر تقریباً همه کارشناسان صنایع دستی، صنایع دستی کشورمان رو به افول است، البته در طی سال اخیر کارهایی شده است اما در مقابل سطح تخریبی که در طی چندین سال گذشته صورت گرفته است این کارها واقعاً ناچیز است و صنایع دستی به قول معاون صنایع دستی کشور با تنفس مصنوعی زنده است.
از نداشتن ساختمان جداگانه برای صنایع دستی کشور بگیرید تا نبود فروشگاههای دائمی کشور در حوزه صنایع دستی و نبود مکانیزمهای لازم برای مدیریت صنایع دستی کشور که موجب شده است صنایع دستی جزیرهای باشد که هر کدام از اجزای آن در اختیار سازمانی دیگر قرار گرفته است، همه این موارد به همراه موضوعات از جمله عدم حمایت جدی از تولید و صادرات صنایع دستی دیگر موجب شده است صنایع دستی کشور تضعیف شود و در حال احتضار قرار بگیرد.
با رویکارآمدن دولت یازدهم و وعدههایی که شخص رئیس جمهور در برنامههای خود حین انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در حوزه صنایع دستی مطرح کرد، امیدها زنده شد که این صنایع ارزشمند کشور که بار فرهنگ کشور را نیز به دوش میکشد و در حال زوال است، مورد توجه قرار بگیرد.
«ایجاد زمینههای گسترش تولید، توزیع، مصرف و صادرات صنایع دستی و آثار هنری اصیل و بومی» و «کسب جایگاه شایسته در تجارت جهانی محصولات فرهنگی» برخی از این وعدهها در حوزه صنایع دستی است که رئیسجمهور کشورمان در بخش تقویت تعامل فرهنگ با سایر کشورها مطرح کرده است؛ یا اینکه روحانی در بازدیدی که چندی پیش از سازمان میراث فرهنگی داشت اعلام کرد «در بخش صنایع دستی در ایران توانمندی و هنرمندی بسیار زیادی وجود دارد وحدود دو میلیون نفر در این زمینه مشغول به کار هستند و ما باید این کار را توسعه دهیم و زمینهها و امکانات جدیدی دراین بخش فراهم کنیم؛ در بخش صنایع دستی بانوان ما میتوانند بخش بزرگی از این صنایع را در داخل خانه و در کنار ایفای وظیفه مادری، هم برای درآمد خودشان و هم برای کشور و هم برای صادرات انجام دهند»؛ وعدههایی که برای تحقق، به توجه بیشتر مسئولان نیاز دارد.
یادمان نمیرود که در تدوین برنامه پنجم توسعه، وقتی مسئولان صنایع دستی کشور با توجه به خرد جمعی، برنامهای کارشناسیشده را تدوین و به دولت ارائه کردند، متأسفانه متنی از برنامه پنجم به مجلس رفت که تقریباً هیچکدام از آن برنامههای کارشناسیشده در متن پیشنهادی دولت به مجلس نبود و در مجلس هم متأسفانه حامی صنایع دستی وجود نداشت که این متن را اصلاح کند.
در حال حاضر مسعود سلطانیفر، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرده است که برنامههای پیشنهادی این سازمان به دولت تدبیر و امید ارسال شده است که در حوزه صنایع دستی برنامههای خوبی دیده شده است، امید است که مسئولان دولتی، حساسیت وضع موجود صنایع دستی کشور را درک کنند و این برنامهها را در هنگام ارائه به مجلس، حذف نکنند و به وعدههای خود در این حوزه جامه عمل بپوشانند.
مسعود ملکی
انتهای پیام/