به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسن طهرانی مقدم 6 آبان 1338 در محله سرچشمه تهران متولد شد. بهعلت شغل پدرش (محمود طهرانی مقدم)، که به پیشه خیاطی مشغول بود، به محله شکوفه و سپس به محله بهارستان نقل مکان کرد و مقاطع ابتدایی و دبیرستان را در همین مناطق گذراند. طهرانی مقدم در 21سالگی و در ابتدای شکلگیری رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در اطلاعات منطقه 3 سپاه شمال، مشغول به فعالیت شد و تا 59/7/31 در این سمت باقی ماند. در زمان بروز ناآرامیها در نقاط مرزی که مهمترین آنها حوادث تجزیهطلبانه در کردستان بود، سپاه را در 15 ماه اول عمر خود متوجه ضرورت تقویت صبغه نظامی کرد.
حاج حسن بعد از عملیات ثامن الائمه(ع)، متوجه ضعف آتش پشتیبانی خودی مستقر در خطوط مقدم جنگ شد. مدتها روی این موضوع فکر کرد و سرانجام در پاییز 1360 طرح ساماندهی آتش پشتیبانی (خمپارهاندازها) را بهصورت سنجیده و مدون تقدیم حسن باقری کرد. در پی آن محسن رضایی نامهای زد با این مضمون: «برادر حسن مقدم بهعنوان فرمانده پشتیبانیکننده آتشهای خمپارهای سپاه معرفی میشوند؛ لازم است با او همکاری کنید». در جلسهای که سردار مقدم بهعنوان فرمانده توپخانه سپاه حضور داشت، قرار شد شهر بصره با توپهای 130 میلیمتری که حداکثر برد آنها 28 تا 30 کیلومتر بود، مورد حمله توپخانهای قرار گیرد. پس از صدور فرمان تاریخی امام(ره) مبنی بر تشکیل نیروهای سهگانه سپاه پاسداران، شهید مقدم در سال 1364 به سِمت فرماندهی موشکی نیروی هوایی سپاه منصوب شد.
شهید حسن طهرانی مقدم همچنین در اول مهر سال 84 بهعنوان جانشین سردار علی زاهدی در نیروی هوایی سپاه پاسداران منصوب شد. در 25 آذرماه سال 85 بهعنوان مشاور فرمانده کل سپاه در امور موشکی و رئیس سازمان خودکفایی سپاه انتخاب شد. سرانجام در 21 آبانماه 90 در پادگان شهید مدرس و در حال آمادهسازی آزمایش موشکی بر اثر انفجار زاغه مهمات همراه با 38 تن از یارانش در جهادخودکفایی به شهادت رسید. کتاب «مردی با آرزوهای دوربرد» بهقلم فائزه غفار حدادی در قالب خاطره به زندگی شهید حسن طهرانی مقدم پرداخته است. بخشی از این کتاب شامل خاطرهای مربوط به فعالیتهای شهید است که در ادامه میآید:
موشک داشتن که دردی را دوا نمیکند تا بلد باشی چطور آتشش کنی و بفرستی بنشیند روی نقطهای که میخواهی، فایدهای ندارد موشکهایی که سپاه به زور و با پیگیریهای فراوان از قذافی گرفته بود خودشان خدمه پروازی داشتند.
یعنی تیمی از متخصصان موشکی هم برای پرتاب موشک از لیبی آمده بودند غافل از اینکه تا اولین محموله موشکی از لیبی برسد حسن مقدم 12 نفر از بچههای توپخانه را دستچین کرده و همراه خودش برده بود سوریه.
توی سه ماه یک دوره فشرده طاقت فرسای موشکی دیده بودند و برگشت بودند درسی را که سی چهل نفر توی یک سال باید میگرفتند سیزده نفره توی سه ماه یاد گرفته بودند هر کدام جای چند نفر کلاس رفته بود و مطلب یاد گرفته بود.
با این حال همهاش تئوری بودند و آنجا اجازه دست زدن به تجهیزات عملیاتی و حتی عکس برداری از موشکها را نداشتند همین شد که با درایت حسن آقا هرکدام به اسم نیروی ساده رفتند وردست لیبیها و شدند کمک خدمه آن قسمتی که تخصصش را خوانده بودند.
توی همان ده پرتاب اولیه که اسفند 63 تا اواخر فروردین 64 صورت گرفت و جاهای مهمی مثل پالایشگاه کرکوک و بانک رافدین بغداد و اطراف کاخ صدام و... را هدف قرار گرفت فوت و فن کار دستشان آمد و قلقهایش را هم یاد گرفتند. دیگر میتوانستند به تنهایی موشک هوا کنند ولی هیچکس فکر نمیکرد بتوانند دهها خرابکاری عامدانه و ماهرانه در مورد موشکها را توی مدت کوتاهی برطرف کنند.
شاهکاری که لیبیاییها سال 65 توی خود موشکها و همه تجهیزات جانبیاش ایجاد کرده و رفته بودند بعد از اینکه استفاده از موشک موازنه جنگ، تصورات غربیها را به هم ریخت؛ دشمن به قذافی فشار آورد و او هم نیروهایش را احضار کرد. به عراق و شرکای غربی هم اطمینان داد که «ایران هرگز به تنهایی قادر به استفاده از هیچ موشکی نخواهد بود».
از تیم متخصصش خواسته بود که موشکهای مانده را غیر عملیاتی کنند و برگردند. آنها هم کم نگذاشته و حتی قطعههای کلیدی را با خودشان برده بودند حاج حسن گفته بود «باید دستمان را روی زانوی خودمان بگذاریم». توی چهل پنجاه روز دهها خرابکاری پیچیده را کشف و برای حل کردنش تلاش کرده بودند.
ساعت 6:20 بامداد روز 21 دی 65 که یک موشک اسکاد بی به مقر فرماندهی نیروی هوایی عراق در شهر بغداد اصابت کرد، لحظه عجیبی برای سرنوشت جنگ بود. حتی خود مقامات ایرانی هم باور نمیکردند که بچههای ایرانی بتوانند نواقص را برطرف کنند و پرتاب موفقی داشته باشند. برای همین قبل از ساعت 10 صبح که رادیو عراق خبر انفجار را داد هیچ رسانهای توی ایران چنین خبری را پخش نکرده بود اینکه ایران به تنهایی موشک هوا کرده بود.
انتهای پیام/