به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، امروز کتاب سرخ عاشورا برای بیش از هزار و سیصدمین بار ورق خورد و عالمی غرق در ماتم شد، امروز همه کلمات خیس از یاد عباس(ع) سکوت میکنند تا مشکهای خالی سقا قطرهقطره عطش را فریاد بزند.
امروز در کوچهپسکوچههای شهر قم رمان عاشورا با مقدمه دلاوریهای سقا خوانده میشود و در سوگ دلیرمرد صحنه سرخ عاشورا تصویر مهتابی سقا بر فرات دلهای مردم قم منعکس میشود.
همهچیز در همهمه صدای سنج، زنجیر، ناله عزاداران هیئتها و هقهق بیوقفه اشکهای مردم قم گم میشود، شاید صدای نالهها برای دستان جدا افتاده سقای دشت کربلا است که لرزه بر آسمانها انداخته است.
خیابانهای شهر در عزای ساقی دشت بلا ناله سر داده است، انگار عطر عباس(ع) در نفس عزاداران و سیل اشک سوگواران جریان دارد، امروز کوچهپسکوچههای شهر قم شاهد حضور بیش از 900 دسته عزاداری است که در رثای سلطان ادب و وفا غرق در ماتم شدهاند و حرم کریمه اهلبیت(س) بازهم مانند سالهای قبل میزبان خیل عزاداران حسینی است.
انگار عشق در تپش دستان افتاده سقا نفس میکشد و کربلا همان منظومه بیپایانی است که هیچ ماهی در مدارش نیست، بهراستی«و الشَّمسِ وَ ضُحیها وَ الْقَمَرِ إِذا تَلیها»؛ و تو پیشاهنگ کاروان خورشیدى که بیش از 1400 سال است در تارک تاریخ میدرخشی.
قم امروز بزرگترین همایش بینالمللی عباس شناسی را برگزار کرده است، عزادارانی با ملیتهای مختلف همه در کنار هم ناله میزنند، نالهای که بیش از هزار سال است در کوچههای تاریخ جریان دارد«ای اهل حرم میر و علمدار نیامد».
هیئتها برای عرض تسلیت وارد حریم بانوی کرامت میشوند
هیئت کربلاییها با همان عادت قدیمی و بیش از 40 ساله خود با ادب و احترام و در قالب هیئت زنجیرزنی وارد حرم مطهر بانوی آب و آیینه میشوند، نگاه عزادار به پرچم گنبد حضرت معصومه(س) خیره میشود، همان پرچمی که بهتازگی از کربلا رسیده است.
هیئت نجفیهای مقیم هم باادب و احترام وارد حرم میشود و سقاهایی که با پایبرهنه، لباس عربی بر تن و سبو در دست به یاد ساقی دشت کربلا، زائران تشنهکام را سیراب از باده تبرک شده به عزای ساقی دشت کربلا میکنند.
هنوز هیئت نجفیها از حرم بیرون نرفتهاند که کاروان پاکستانیها، هندیها و زنجانیهای مقیم قم وارد حرم مطهر میشوند، غم در چهره همه هویداست، روبه ضریح میایستند و به بانوی آب و آیینه سلام میدهند.
کمکم هیئت خیابان چهار مردان، تکیه شاه خراسان، هیئت چهل اختران و هیئت حضرت علیاکبر(ع) وارد حرم میشوند، بهراستی امروز همه آمدهاند تا گردش حیا و مردانگى را در نگاه مهتابی ساقی ببینند، انگار ابرهای آسمان از غصه عزای عباس(ع) بغض میکنند و اشکها در پیاله چشم کائنات جمع میشود.
امروز یکبار دیگر مردم قم رمان سرخ عاشورا را خواندند، دوباره حوالی خیمهها را مرور میکنند، خارهای پنهان در دل خاک را میکنند تا ظهر عاشورا پای رقیه آسیب نبیند، دوباره صدای العطش خیمهها امروز مرور میشود.
عباس! دستانت دخیل اجابت عالم است
انگار املا و مشق عاشقان حسین(ع) از درس جانبازی عباس است، انگار تکلیف امروز مرور اماننامه شمر است و مرور جریان خون علی(ع) در رگهای عباس(ع). کوردلان میخواهند عباس(ع) را از درخت ولایت جدا کنند غافل از اینکه نام حسین(ع) ضربان قلب ساقی است، آنها نمیدانند ساقی زاده ام البنین(س) و به بهانه نسب قبیلهای اماننامه نمیپذیرد؟
دستان بریده ساقی دخیل آروزی همه عاشقان است و اگر دستان عباس(ع) که ریسمان اجابت دعا هست قطع شود مشک بر دندان میگیرد تا امید خیمهها ناامید نشود، اما...
ساقی بزرگمردی است که در بلوغ عطش و زخم، با شدت خستگی و عطش حتی قطرهای آب بر لبان یاسی خود نمیزند و از برزخ رقص موج و زمزمه فرات ناله عمو آب را میشنود و چه حسرتی بیش از هزار سال بر دل شرمنده فرات مانده است آنگاهکه ساقی آب را به آبرو میبخشد، آنگاهکه دست را به بابالحوائجی میبخشد.
چه دنیای عجیبی است همان دنیایی که برای عباس(ع) اماننامه میآورند بیآنکه بدانند آن مرد دستانش بزرگترین سند مظلومیت شیعه است و چه عجیبتر اینکه همانها که اماننامه میدهند، دست به توطئه بریدن دستهای ساقی، زنند.
امروز قم که نه، عالم عزادار دستان بریده ساقی کربلا است، در مسجد مقدس جمکران امروز همهمهای از جنس اندوه برگزار است، هیئت عزادار حسینی وارد مسجد مقدس میشود، غم از درودیوار مسجد میبارد، انگار خشت این مسجد ناله غربت عباس(ع) را سر داده است.
عموی آبها عالم عزادار دستان بریدهات است
در گوشهای دیگر از شهر همانجا که نوه حضرت عباس(ع)آرامگرفته است، مردم قم ناله و ماتم سر دادهاند، به گنبد که آستان مقدس امامزاده سید علی(ع) که نگاه میکنی دلت میلرزد از ابهت پرچمی که تا چند وقت پیش روی گنبد حضرت عباس(ع) به اهتزاز درآمده بود.
امروز مردم قم در میان نالهها میگویند اگر ساقی فدایی ارباب شد پس خونبهای دستهای بریده عباس چیست؟ بیش از هزار سال است که قصه عطش کربلا را مشک پاره ساقی تمام کرده است، امروز همه روضهها روضه غیرت چشمان خونآلود است، روضه برکهای که پیش از همه سیراب شد تا لبهای عطش را در قلب تاریخ سیراب کند.
ای عموی آبهای عالم! امروز عالمی غرق در غم دستان بریده توست، انگار تو را به دستان بریده و آروزهای برآورده شده میشناسند، انگار بالاترین معانی آب امروز به ظهور رسیده است که مردی جنس نور برای یاری حسین(ع) جان فدا کند، امید خیمهها علمت را بر کدام قله عرفانی به اهتزاز درآوردی که پس از چهارده قرن تمام کوههای عالم به این بیرق سرخ عاشورایی سوگند میخورند؟!
گزارش از زهرا رئیسی
انتهای پیام/ ب