خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه
مرتضی پاشایی درگذشت. این خبری بود که جامعه هنری ایران را در چند روز گذشته تحت تاثیر قرار داد. اکنون که این مطلب را مینویسم، پیکر مرتضی پاشایی به خاک سپرده شده اما هنوز آثار رخدادهای مراسم تشییع این هنرمند نقل محافل است.
بگذارید به این رخدادها نگاهی بیندازیم؛ جمعیت زیادی به مراسم تشییع پیکر مرتضی پاشایی آمدند، تا جایی که خیابانهای اطراف تالار وحدت مملو از جمعیت بود و ترافیک سنگینی ایجاد شد.
تا اینجای کار هیچ مشکلی وجود ندارد. اما حاشیهها مشکلساز شد. عدهای برای تفریح آمده بودند نه تشییع. متأسفانه یکی دو نفر هم آمدند تا جیب ملت را بزنند. اما آیا رفتارهای زشت این «عدهای» را میتوان به تمام جامعه و تمام کسانی که به مراسم تشییع آمده بودند نسبت داد.
متاسفانه برخیها با گرفتن ژستهای خاص رفتارهای عدهای اندک از حاضران در مراسم را به تمام جامعه بسط دادند. کسانی که در مراسم تشییع مرتضی پاشایی حاضر بودند، به خوبی دیدند که بسیاری از حاضران با چشمانی گریان و با حالی پریشان به مراسم آمده بودند.
البته آنچه گفته شد در توجیه رفتارِ نادرستِ آن عدهی اندک نیست. از نظر نگارنده به جای این که این رفتارها به اهرمی برای سرکوفت زدن به هویت یک ملت قرار گیرد، باید علت بروز آنها بررسی شود. این که چرا عدهای تفریحشان شرکت کردن در مراسم تشییع افراد مشهور است؟ چرا عدهای به طنز درگذشت خواننده را به دیگران تسلیت میگویند؟ بهتر است علت این رفتارها بررسی شود و در اندیشهی چاره باشیم. اگر بسترها فراهم باشد چه بسا دیگر کسی تفریحش شرکت کردن در مراسم تشییع نباشد.
نکتهی دیگر این که حضور 15یا 20 هزار نفر در مراسم تشییع مرتضی پاشایی اصلا دور از ذهن نبود. وقتی خوانندهای میتواند در کنسرتهایش سالنهای 2 یا 3 هزار نفری را برای چند شبِ متوالی پر کند، به طور حتم محبوبیتش میتواند 15 یا 20 هزار نفر را به خیابانهای تالار وحدت بکشاند. مسئولان معاونت هنری هم به خوبی به این نکته اشراف داشتند و به همین دلیل تصمیم گرفتند تا مراسم تشییع را در خیابان شهریار و درست مقابل در ورودی تالار وحدت برگزار کنند.
متاسفانه برخی از همانها حضور با شکوه مردم در مراسم تشییع مرتضی پاشایی را «جوزدگی» نامیدند. حال این که در همه جای دنیا هنرمندان موسیقی پاپ از محبوبیت بیشتری برخوردارند و عامه مردم با آثارشان ارتباط بهتری میگیرند. پس طبیعی است که برای مراسم تشییع یک خواننده موسیقی پاپ که به حق هم خوانندهی خوبی بود، چندین هزار نفر حضور داشته باشند.
وقتی پدرِ مرتضی پاشایی برای پسرش روضه خواند، باز هم برخیها ژستهایی گرفتند که اصلام معلوم نبود از چه حکایت میکرد. این که پدری برای پسرش روضهی امام حسین(ع) را میخواند و میگوید که فرزندش عاشق امام حسین(ع) بود؛ چرا به برخیها برمیخورد؟ ناصر پاشایی پدرِ مرتضی پاشایی در مراسم تشییع فرزندش روضهای خواند که مرتضی در آخرین روز زندگیاش از پدر خواسته بود که این روضه را برایش بخواند. البته این برای جماعتی که او و اعتقاداتش را میشناختند، مایه تعجب نبود.
نکتهی دیگر که جای بسی تاسف داشت این که، ازدحام جمعیت و اصرار مردم برای حضور در مراسم تدفین و به خاک سپاریِ مرتضی پاشایی مشکلساز شد. وقتی پیکر مرتضی پاشایی از مقابل تالاروحدت تشییع و به سمت بهشت زهرا(سلام الله علیها) برده شد، ازدحام جمعیت و ترافیک اجازهی دفن او را نداد. به همین دلیل خانوادهی پاشایی مجبور شدند پیکر فرزندشان را به سردخانه برگردانند و تا غروب منتظر شوند تا از ازدحام جمعیت کاسته شود و بتوانند مراسم تدفین را انجام دهند.
به هر روی از این مراسم و این رخدادها و البته حاشیههایش باید درس گرفت و با اندیشیدن، چارهای برای حل معضلات یافت.
انتهای پیام /