اولین روز از هشتمین جشنواره بینالمللی سینما حقیقت با اکران دو فیلم بلند و کوتاه شروع شد. فیلمهایی در مورد سرداران ملی ایران، ستارخان قرهداغی و مجید شهریاری، فیلمهایی که نتوانسته بودند حق سوژههای خوبشان را بدرستی ادا کنند. فیلمهایی با آغاز خوب که در نیمه کار از ریتم میافتند.
این روند در بقیه فیلمهای روز اول جشنواره سینما حقیقت هم دیده میشد. فیلم «گزارش یک بازپرس» محسن خانجهانی که پر مخاطبترین فیلم روز اول جشنواره محسوب میشد با اینکه آغازی فوقالعاده داشت بعد از یک ربع کاملا از ریتم میافتاد و مخاطب را به ندیدن باقی فیلم ترغیب میکرد. «گزارش یک بازپرس» داستان زندگی پرتنش بازپرسان ویژه قتل تهران است که همواره با موضوعهایی مانند قتل و خودکشی سر و کار دارند و برای همین نمیتوانند زندگی عادی داشته باشند.
روز اول جشنواره سینما حقیقت را میتوان روز فیلمهای کوتاه دانست. روزی که هرچه فیلمهای بلند خسته کننده بودند، فیلمهای کوتاه قویتر به سوژهها پرداختند. «قاشق» و «124» از جمله فیلمهای کوتاهی بودند که به راحتی توانستند با مخاطبان ارتباط برقرار کنند و پیامشان را به آنها منتقل کنند.
«124» به کارگردانی رقیه توکلی مستندی 25 دقیقهای است که زندگی پسری به نام ابوالفضل را روایت میکند. با اینکه ابوالفضل بازیگر سینماست و در آمد خوبی هم دارد اما هیچکس حاضر به ازدواج با او نمیشود. او 5 بار عاشق شده است و به 124 نفر پیشنهاد ازدواج داده است اما دختران تنها حاضر هستند با او ه کافیشاپ بروند و تلفنی با او در ارتباط باشند و راضی به ازدواج با او نمیشوند. مهمترین چالش زندگی ابوالفضل که قدش اندازه یک صندلی معمولی است پیدا کردن زنی قد بلند برای ازدواج است. او میگوید حاضر به ازدواج با زنانی هم قد خود نیست چون بچههایشان نیز قد کوتاه میشوند و ابوالفضل دوست ندارد فرزندانش نیز این نوع زندگی را تجربه کنند.
«قاشق» داستان تنبیهی دردناک برای بچههایی است که از نظر والدین خود خطایی انجام دادهاند. والدین قاشقی را داغ کرده و به پوست دست، پا یا صورت فرزندانشان میزنند تا آنها دیگر این کار اشتباه را انجام دهند. مستند «قاشق» به بررسی تاثیرات این نوع تنبیه در بین کودکان پرداخته است و عواقب آن را به نمایش گذاشته است.
از جمله فیلمهای بلند خوب این روز میتوان به «ابرها در راهند» محمدعلی فارسی اشاره کرد. فیلمی در مورد یک مسلمان آلمانی که وضعیت اسلام شیعی و وهابی را در این کشور روایت میکند و نشان دهنده گرایش مردم این کشور به اسلام است. «ابرها در راهند» پیش از این چندین بار در جشنواره فجر و سینما روایت اکران شده بود. در کنار این فیلم بلند دو فیلم «ملاقات با داعش» و «مالکیه» نیز پخش شد که هر سه به نوعی به جریان افراطیون وهابی میپرداختند.
در کنار این فیلمها مستندهای ضعیفی همچون «لیر» و «خرابات» نیز در روز اول جشنواره به نمایش درآمد. «لیر» داستان ساخت مدرسهای برای عشایر است که ساختاری ضعیف و کسل کننده دارد. «خرابات» نیز که در مورد صوفیگری و درویشان ایران است بیشتر به یک گزارش تصویری پژوهشی شبیه است تا فیلمی مستند.
با اینکه در ساعات اولیه روز اول جشنواره افراد زیادی به سینما فلسطین نیامده بودند اما از ساعت 17 حضور مستندسازان و علاقمندان به سینمای مستند در سالنها افزایش یافت و روز پر جمعیتی را برای این جشنواره رقم زد.
امسال حضور شرکتهایی که در حاشیه سینما حقیقت به تبلیغات محصولات خود میپردازند نیز کمتر شده است و تنها تکدانه آبمیوه سیب و لبو را برای مستندبینها سرو میکند.
انتهای پیام/