به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این پرسش برخی از تحلیلگران، شمال آفریقا و برخی دیگر شبه قاره هند را به عنوان مناطق جذاب برای فعالیت این گروهها در آینده ذکر می کنند. در این بین به نظر می رسد یکی از مناطقی که کمتر مورد توجه تحلیلگران و کارشناسان قرار گرفته است، آسیای مرکزی و پنج کشور واقع در این منطقه است.
منطقه آسیای مرکزی در دو دهه اخیر و بویژه بعد از حمله آمریکا به افغانستان در سال 2001 شاهد حضور اعضای گروههای افراطی بود. در این چارچوب نیز سه کشور تاجیکستان، ازبکستان و قرقیزستان درگیری بیشتری با اعضای گروههای افراطی داشتند.
در حقیقت حمله آمریکا به افغانستان باعث پخش شدن بخش قابل توجهی از اعضای گروههای جهادی – تکفیری عضو طالبان و القاعده در سطح منطقه آسیای مرکزی شد و همین شرایط نیز تهدیدهای امنیتی این گروهها علیه دولتهای حاکم بر این منطقه را افزایش داده است.
یکی از دولتهای واقع در منطقه آسیای مرکزی نیز ترکمنستان است. این کشور در دو دهه اخیر کمترین تلاطم سیاسی و امنیتی را در سطح منطقه آسیای مرکزی تجربه کرده است. همین ثبات نیز کارشناسان را بر این باور رسانده است که این کشور کمترین تهدید را از جانب گروههای تندرو تجربه خواهد کرد.
این فرضیه در مقاله ای که «میچل تانچوم» در سایت «سنترال آسیا» به زبان انگلیسی به نگارش درآورده، به چالش گرفته شده است. با عنایت به اهمیت نگاه ظریف نویسنده و مسایل جالب مطرح شده در ادامه، ترجمه خلاصه این مقاله آورده شده است.
«مرزهای طولانی ترکمنستان با افغانستان و نیروی نظامی ضعیف این کشور، آن را به یک هدف آسیب پذیر در برابر گروههای جهادی تبدیل کرده است. هر چند منابع انرژی قابل توجه ترکمنستان به این کشور یک ثبات مناسب داده و آن را به قدرتی جدید در منطقه آسیای مرکزی تبدیل کرده است، اما با وجود این شرایط، تهدید گروههای جهادی در قبال این کشور به صورت فزاینده در حال افزایش بوده است.
گروههای چند ملیتی طالبان که اعضایی از کشورهای واقع در آسیای مرکزی هم در بین آنها دیده می شوند، در چارچوب جنبش اسلامی ازبکستان(IMU) در مرزهای مشترک افغانستان با ترکمنستان در حال فعالیت هستند. «عثمان قاضی» رهبر این گروه اخیرا اعلام کرده است که اعضای این گروه ممکن است در سطح منطقه یک جبهه جدید منطقه ای (شاید در ترکمنستان) ایجاد کنند.
ترکمنستان چهارمین منابع بزرگ گاز دنیا را در اختیار دارد. حجم منابع گازی این کشور در حدود 25 تریلیون متر مکعب است و منابع نفتی آن نیز 80 میلیارد بشکه برآورد می گردد.
در ژانویه سال 2014 رئیس جمهور این کشور از تلاش کشورش برای دو برابر کردن صادرات گاز ترکمنستان در سال 2020 خبرداد، یعنی رقم 250 میلیارد متر مکعب در سال و شرکت ملی نفت چین به عنوان یکی از پیمانکاران بزرگ فعال در حوزه استخراج گاز ترکمنستان فعالیتهای گسترده ای را در میدان گازی «قالقنش» به عنوان دومین میدان بزرگ گازی جهان انجام می دهد.
بر اساس برنامه ریزیهای انجام شده، ترکمنستان قرار است سالانه 65 میلیارد متر مکعب گاز به چین صادر کند و این حجم 20 درصد واردات گاز چین از دنیای خارج است.
ترکمنستان برنامه هایی نیز برای تأمین بخشی از نیازهای اتحادیه اروپا به گاز دارد. در این زمینه در چارچوب طرح ترانس آناتولیا قرار است گاز ترکمنستان ازبستر دریای خزر به آذربایجان و پس از آن به ترکیه برسد. این جایگاه استراتژیک، ترکمنستان را به یک هدف بالقوه برای گروههای جهادی تبدیل کرده است؛ هدفی که ظرفیت و توان کمی برای دفاع از خود در برابر گروههای تندرو دارد.
تعداد نیروهای نظامی ترکمنستان حدود 30 هزار نفر است. از این تعداد 18 هزار و 500 نفر در نیروی زمینی ارتش این کشور مشغول به فعالیت هستند و نیروی هوایی این کشور هم تنها دو اسکادران هواپیماست.
ترکمنستان در حدود 744 کیلومتر با افغانستان مرز مشترک دارد و در فوریه سال جاری میلادی هم در درگیری نیروهای مرزبانی این کشور با عناصر طالبان چند نیروی نظامی ترکمن کشته شدند. در ماههای می و ژوئن هم درگیریهایی بین دو طرف اتفاق افتاد.
طالبان نقاط مرزی ترکمنستان با افغانستان در استانهای فاریاب، بادغیس و جوزجان را در کنترل خود دارد. این کنترل نیز با نگرانی های دولت عشق آباد همراه بوده است. براساس شرایط فوق بعید نیست که ترکمنستان هدف محتمل گروههای تندرو جهادی در ماههای آینده باشد.»
منبع: قدس آنلاین
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها