به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، عباس جلالیکیا متولد 58 در اراک و دارای 3 مدرک اپراتوری، نقشهکشی صنعتی و منبتکاری و قلم زنی چوب از فنیوحرفهای است.
وی مدال طلای نخستین دوره مسابقات ملی مهارت در رشته کندهکاری با اعطاء مستقیم وزیر کار ورفاه دریافت و در مراسم تجلیل از مدال آوران المپیاد کشوری توسط استاندار مرکزی نیز مورد تقدیر قرار گرفت.
جلالیکیا در گفتوگوی تفصیلی با تسنیم با گلایه از حمایت کم از هنرمندان استان، خواستار افزایش حمایتها شد و به تشریح فعالیتهای اجراییخود پرداخته است.
مشروح گفتوگوی تفصیلی تسنیم با "عباس جلالیکیا" مدالآور المپیاد ملی مهارت در زیر میآید:
تسنیم: نحوه آشنایی شما با سازمان فنی و حرفهای و سیر آموزش در رشته کار با چوب چگونه بود؟
علاقه به هنر و کار با چوب به اندازهای بود که از سال 72 در هنرستان کشاورزی به صورت شبانهروزی در کارگاههای فوق برنامه کار با چوب شرکت داشتم.
در ابتدا علیرغم علاقهای که به منبتکاری روی مبل داشتم هیچ کارگاه آموزشی در این باره پیدا نکردم پس در آموزشگاهی که با سازمان فنیوحرفهای تعامل داشت به کارگری مشغول شدم.
استاد امیر منصوراحمدی در مدت 3 سال به روش استاد شاگردی قدیم از صبح تا شب به انجام امور آموزشگاه میپرداختم تا در سال 80 ایشان به یادگیری و آموزش من به عنوان شاگرد پرداخت.
مدت زمان یادگیری و آموزش فرآوری چوب 5 سال به طول انجامید و پس از آن به تأسیس یک کارگاه خانگی با توانایی مالی خود اقدام و با استمرار در کار سبب رونق بیشتر آن شدم.
تسنیم: مدارک تحصیلی و موفقیتهایی که تاکنون کسب کرده اید در چه زمینهای است؟
سال 87 در رشته کاردانی هنرهای چوب وارد دانشگاه شده و در سال 89 در رشته صنایعدستی در مقطع کارشناسی پذیرفته شدم و در ابتدای سال 93 از طرف وزارت ارشاد تهران و سازمان میراث فرهنگی پس از ارزشیابی طرح مورد ارائه و تائید رزومه فردی از طرف این ارگانها موفق به کسب مدرک درجه 2 هنری معادل با فوق لیسانس شدم.
دوره مربیگری تیز کردن ابزارهای برنده در صنعتچوب را تحت آموزش مرکز تربیت مربی کرج گذراندم و در سال 90 دو نشان مرغوبیت و کیفیت صنایعدستی را کسب کردم.
تسنیم: چه مشکلاتی در زمینه کاری دارید؟
با توجه به اینکه مجوز تأسیس آموزشگاه به راحتی ارائه میشود ولی برای تأسیس گارگاه حمایت لازم انجام نمیشود تا جایی که بیش از 7هزار نفر در استان دارای کارت صنایع دستی بوده و تنها تعداد 100 کارگاه در استان وجود دارد.
تسنیم: چه پیشنهادی به عنوان هنرمند صنایع چوب در راستای دغدغهها ومشکلات هنرمندان این عرصه دارید؟
اگر از صنعتگران و هنرمندانی که تنها دغدغه ارائه کار خوب و باکیفیت را دارند حمایت لازم انجام نشود تضعیف صنایعدستی در کشور امری حتمی است، این حمایت میتواند از طریق تأمین یک بازار فروش داخلی باشد تا هنرمندان دغدغه فروش محصولات و بازاریابی آن را نداشته باشند.
کاری که میتوان برای تأمین بازار داخلی انجام شود، تأسیس مراکز یا فروشگاههای صنایع دستی بوده که اکثر صنعتگران و هنرمندان با تشویق مسئولان و مدیران ادارات بتوانند به معرفی و فروش کارها و طرحهایشان جامه عمل بپوشانند.
علاوه بر آن میتوان طرحهای صنعتگران و هنرمندان را در موزهها و مساجد برای بازدید در معرض دید عموم قرار داد تا اهمیت کار صنایعدستی در جامعه به صورت یک فرهنگ نهادینه شود.
این حرفه به دلیل کم اهمیت بودن از نظر مردم با جود اینکه زمینه اشتغالزایی خوبی دارد و میتواند به یکی از قطبهای صادرات استان تبدیل شود متأسفانه هنوز در بین مردم جایگاه واقعی خود را کسب نکرده است.
تسنیم: از جمله کارهایی که تاکنون به عنوان اثر گروهی ساختهاید چیست؟
در سال 89 در آموزشگاه استاد احمدی، به صورت گروه 6 تا 7نفره روی 6 کتیبه به ابعاد 2 متر و طول 60 سانت کار میکردیم که بعد از اتمام در مقبره میرزاکوچکخان واقع در رشت نصب شد.
تسنیم: درحال حاضر در چه زمینهای فعالیت دارید؟
در سال 92 پس از خریداری ابزارهای لازم به تأسیس کارگاه و تدریس شاگردان کلاسهای خصوصی اقدام کردم و گاهی نمایشگاه صنایعدستی طرحهای خود را در معرض عموم قرار میدهم تا شاهد 2 اثر و مزیت آن باشم، نخست اینکه مردم با کارهای صنایع دستی آشنا شده تا در کنار آن پس از گرفتن سفارش از مردم به آمادهسازی کارها در فرصت مناسب بپردازم.
در این میان فعالیتهایی مانند تعلیم خط نستعلیق، خط ثلث، گاهی نیز خط معلیوکوهی که با ترکیبی از نقوش سنتی و اسلیمی و خطاطی به نام نگارگری مینیاتور است، میپردازم.
تسنیم: آموزشهای فنیوحرفهای از نظر اقتصاد مقاومتی تا چه اندازه مفید بوده و چه دورههایی را در این راستا گذراندهاید؟
با بالا بردن کیفیت آثاری که ساخته میشود میتوان در راستای اقتصاد مقاومتی گام بزرگی برداشت و سبب پیشرفت اقتصادی کشور شد، البته بیشتر این حمایتها از طریق مجموعهدارهای بزرگ و برخی موزهها که این آثار در آن نگهداری میشوند، انجام میگیرد.
آموزش من بیشتر در آموزشگاه بود و آموزش در این مکانها سبب انجام کارهایی ارزشمند شد و در یادگیری کار با چوب به طور مستقیم حضور کمی در فنیوحرفهای داشتم، البته استاد نقشهکشی صنعتی من در سازمان فنیوحرفهای به تدریس حجمسازی کار با چوب نیز میپرداختند.
در سال 77 دورههای اپراتوری رایانه را در مرکز جهاددانشگاهی در آموزشگاه آزاد زیرنظر فنیوحرفهای گذراندم، علاوه بر آن به گذراندن 900 ساعت نقشهکشی صنعتی در دانشگاه پرداختم.
گفتوگو از مریم غیاث آبادی، سحر حبیبی
انتهای پیام/ ب