مصطفی رزاق کریمی، خالق مستند ماندگار «مردی برای تمام فصول» و عضو هیأت داوران مسابقه ملی جشنواره «سینما حقیقت» در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درباره فضای کلی فیلمهای هشتمین جشنواره «سینماحقیقت» گفت: من چند دوره داور بودم و تجربه کوچکی در زمینه داوری دارم. خوشحالم که نسل جوان ما لیاقت و آینده خوبی دارند. سوژه فیلم ها بسیار خوب است اما به نظر نوعی دو دستگی در ساختار فیلمها دیده میشود که به پژوهش و کارگردان فیلم بر میگردد که تا چه اندازه توانسته خودش را با موضوع یک دست کند.
رزاق کریمی در توضیح دو دوستگی ساختار فیلمها عنوان کرد: در مورد دو دستگی ساختار منظورم این است که مثلا وقتی شما درباره پیش دبستانیها صحبت میکنید، نمیتوانید بلافاصله درباره دبیرستانیها صحبت کنید. فیلمساز باید تکلیف و محور اصلی فیلم خود را مشخص کند. به نظرم در فیلمها پژوهش ضعیف است و باید درباره آن کار شود. منظورم از پژوهش یک واژه روشنفکرانه نیست بلکه پژوهش به این معنا که انبار آذوقهای برای فیلم باشد. وقتی از این انبار آذوقه استفاده کنید، زمان نوشتن هرمقدار که کمبود داشته باشیم از آن استفاده میکنیم.
وی افزود: نسل جوان فیلمسازان لایق و خوب هستند و امکان سرمایه گذاری بر روی آنها وجود دارد. ارزیابیام از سرمایهگذاری بر روی تدبیر کارگردانان و نوآوری فیلمسازان جوانانی که به جامعه خود خوب نگاه میکنند، مثبت است.
داور بخش مسابقه ملی هشتمین جشنواره «سینماحقیقت» درباره اینکه چه موضوعی در مستند تعیین کننده است، گفت: به نظرم تهیه کننده خوب در کار مستند بسیار تعیین کننده است؛ چرا که تهیه کنندگان خوب در اروپا مشاور خوب دارند. این مشاوران در انتخاب موضوع کمک میکنند. در اینجا کارگردان، تهیه کننده را انتخاب میکند اما در اروپا تهیه کننده، کارگردان را انتخاب میکند.
رزاق کریمی ادامه داد: تهیه کننده خوب از کارگردان تحقیق، فیلمنامه و پیش تولید می خواهد اما وقتی در ایران از فیلمنامه در مستند صحبت میکنیم، تعجب می کنند. یک تهیه کننده خوب برای پژوهش سرمایهگذاری میکند و زمانی پژوهش خوب باشد، فیلمنامه تعیین کننده است. پژوهش به لحاظ محتوایی تکلیف کارگردان را مشخص میکند. در فیلمهای ما زیاد از منابع پژوهش در پایان فیلم نوشته می شود اما این پژوهشها تنها واژه ای و اینترنتی است.
این مستندساز درباره برآیند کلی خود از فیلم ها گفت: به نظرم تحول خوبی در سینمای مستند درحال شکل گیری است و فیلم ها از شخصی بودن خارج می شوند و صاحب قصه ای شده اند. زمانی می توانیم بگوییم که مستند از لحاظ اقتصاد به خود متکی است که بیننده داشته باشد و این میتواند امیدوار کننده باشد.
انتهای پیام/