به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، «رادیو بینالمللی فرانسه (RFI)» در تحلیلی به بررسی نشست لندن پرداخته مینویسد: «بن» اولین نشست بینالمللی در مورد افغانستان بود که در سال 2001 میلادی برگزار شد.
نشست بن فرصتی را فراهم نمود تا میلیاردها دلار از سوی جامعه جهانی به افغانستان کمک شود.
رادیو بینالمللی فرانسه میافزاید: اقتصاد، بزرگترین مشکل در افغانستان پنداشته میشود و بدون به میان آوردن حرفی جنگ بعد آن قرار دارد.
در دو هفته اخیر، کابل پایتخت افغانستان آماج چندین حمله انتحاری از سوی مخالفان دولت این کشور قرار گرفت و این درست زمانی بهوقوع میپیوندد که ناتو آماده ترک افغانستان است و فقط چند هزار نفر از سربازان خود را در این کشور باقی خواهد گذاشت.
با این حال، کمکهایی که طی این مدت برای افغانستان صورت گرفتهاند، تغییرات چشمگیری را به میان آورده است.
«کریم پاکزاد» پژوهشگر مؤسسه مطالعاتی روابط بینالملل و استراتژیک (IRIS) در این مورد چنین میگوید: وقتی به گوشه گوشهی کشور افغانستان نظری بیندازیم، میبینیم که تغییرات چشمگیری به میان آمدهاند، بهخصوص در مورد جادهها که نقاط مختلف کشور را بههم متصل میکنند.
وی گفت: در حال حاضر چندین میلیون دانشآموز پسر و دختر به مدرسه میروند، اما هستند کودکانی که هنوز از تحصیل محروماند و به امکانات آموزشی دسترسی ندارند. در بخش بهداشت نیز کارهای مهمی صورت گرفته و در این مدت بیمارستانها و کلینیکهای درمانی تأسیس شدهاند.
پاکزاد افزود: اینها همه تلاشهایی هستند که برای بهبود افغانستان صورت گرفته، اما با این وجود انتقادهایی نیز علیه جامعه بینالمللی و حکومت افغانستان وجود دارد که در مقایسه با کمکها و میزان مصرف آن، به اندازه کافی کاری صورت نگرفته است.
فساد گسترده در افغانستان
مصرف بیهوده کمکهای بینالمللی و فساد در دستگاه حکومتی، یکی از مشکلات بزرگ در افغانستان است و در هر کنفرانسی که در مورد این کشور برگزار میشود، کمکهای خارجی منوط به برنامههای اصلاحی دولت کابل میشود، در حالی که در این مورد پیشرفت و تغییری صورت نگرفته است، به همین دلیل بعضی از کشورهای کمک کننده به افغانستان، از همکاری با این کشور دلسرد شدهاند.
البته «محمد اشرفغنی» رئیس جمهور جدید افغانستان که در پایان ماه سپتامبر به کرسی ریاستجمهوری این کشور تکیه زد و اکنون در نشست لندن حضور یافته است، کار خویش را با شعار مبارزه با فساد آغاز نمود.
کریم پاکزاد معتقد است: اقدامات وی مبنی بر مبارزه با فساد، نمایشی بیش نیست، نمایشی بودن کارهای وی با ارائه این مثال ساده برملا میشود: پس از ماه ژوئن در پی مذکرات زیاد، حکومت وحدت ملی تشکیل شد، اما این حکومت از بدو شکلگیری تاکنون موفقیتی نداشته است.
به این معنا که از تشکیل حکومت وحدت ملی بیش از دو ماه میگذرد، اما تاکنون روی وزارتهای «خارجه»، «دارایی»، «کشور»، «دفاع» و… بحث و جنجالهای فراوانی وجود دارد.
رقابت در بحران خاورمیانه
با وجود این، در قراردادهای گذشته کشورهای کمک کننده به افغانستان مشخص است که علاقه چندانی در همکاری با این کشور ندارند، به همین دلیل اشرفغنی باید تلاش کند آنها را قانع سازد که افغانستان دیگر جای نگرانی برای حمایت آنها ندارد.
«ژونلیوک رسین»، مدیر تحقیقات در مرکز پژوهشی «CNRS» میگوید: سوئد که یکی از حمایتکنندههای عمده افغانستان میباشد، در نظر دارد کمکهای خود به افغانستان را کاهش دهد.
بحران کنونی در کشورهای «عراق» و «سوریه» بیشتر محور توجه سوئد قرار گرفته است و این کشور قصد دارد برای حل بحران این کشورها، کمکهای خویش را در آن مناطق افزایش دهد.
دلیل دیگری نیز برای کاهش کمکها به افغانستان وجود دارد و آن هم بحران اوکراین است و همین مسئله باعث حضور دیرهنگام وزرای کشورهای عضو ناتو در نشست لندن بود، زیرا وزرا پیش از آن در نشستی روی همکاری امنیتی اروپا با محوریت اوکراین، شرکت داشتند.
فشار جامعه مدنی افغانستان
با وجودی که چالشها و تنشهای دیگر در جهان وجود دارد، نشست لندن نشان میدهد که دنیا افغانستان را فراموش نمیکند.
تعدادی از نمایندگان جامعه مدنی افغانستان با مشارکت در نشست لندن، در روز چهارشنبه هفته گذشته نشستی را برگزار کردند.
«نعیم ایوبزاده» رئیس بنیاد انتخابات افغانستان میگوید: آنچه ما میخواستیم همین است، باید تداوم کمکها و اجرای تعهدات در قبال افغانستان تضمین شود.
وی افزود: ما نمیتوانیم تمام کارها را در مدت 2روز انجام دهیم، زیرا ما در اینجا به عنوان ناظر شرکت کردهایم.
ایوبزاده تصریح کرد: آنچه مهم است، تضمین و اجرای تعهداتی است که دولت افغانستان از نشست لندن میگیرد و در نهایت روی این نکته تمرکز خواهیم کرد که اگر همکاری کشورهای کمک کننده به افغانستان ادامه نیابد و تعهدات آنها عملی نشود، این کشور وضعیت دشواری را سپری خواهد کرد.
انتهای پیام/ع1