به گزارش گروه بین المللی خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه الخلیج، عملیات حفاری رژیم صهیونیستی بهادعای یافتن هیکل، راهبردی است که محافل سیاسی و مذهبی اسرائیل از چندین دهه پیش برای تخریب مسجد الاقصی و از بین بردن آثار تاریخی عربی و اسلامی فلسطین بهویژه قدس در پیش گرفتهاند.
نکته قابل ملاحظه اینکه در راهبرد صهیونیستها برای مدیریت کشمکش با ملت فلسطین و امت عرب، قدس جایگاه متمایزی دارد و ادبیات شهرک سازی صهیونیستی در فلسطین نشان میدهد که در خصوص تخریب مسجد الاقصی و ساخت هیکل مورد ادعا روی ویرانههای این مسجد نوعی اتفاق نظر سیاسی و دینی وجود دارد.
بهگفته انیس قاسم کارشناس مسائل حقوقی فلسطینی و مشاور هیئت فلسطینی در کنفرانس مادرید، پس از امضای توافقنامه اسلو در سال 1993 و موافقت فرماندهی سازمان آزادیبخش فلسطین با به تأخیر افتادن موضوع قدس موسوم به «مذاکرات نهایی» تا زمان نامعلوم، مسئولان اسرائیلی به این نتیجه رسیدند که قدس و مقدسات اسلامی و مسیحی در اولویت رهبران رسمی فلسطین قرار ندارد.
در سال 1996 مسجد الاقصی و حرم قدسی در معرض بدترین تجاوزات قرار گرفتند، زیرا یک کنیسه یهودی در پایین این مسجد و یک کنیسه دیگر در مجاورت آن ساخته شد، بهاضافه اینکه محوطه مقابل دیوار ندبه توسعه یافت و عملیات تخریب تپه مغاربه یا یکی از ورودیهای حرم مسجد نیز ادامه یافت.
این در حالی است که با وجود عملیات متعدد هیئتهای حفاری اروپایی در قدس از سال 1863 هیچ اثر یهودی در این شهر که ریشه عربی دارد، یافت نشد.
همچنین یکی از سرشناسترین باستان شناسان اسرائیلی این موضوع را که مسجد الاقصی روی ویرانههای هیکل سوم بنا شده، تکذیب کرد.
هیکل ادعایی زیر مسجد الاقصی وجود ندارد
در سال 1997 در نشست گروهی از باستان شناسان در شهر سانفرانسیسکو، صحبتهای مئیر بن دوف باستان شناس اسرائیلی مثل بمب صدا کرده در جهان پیچید، زیرا او تأکید کرد که آنچه جبل هیکل نامیده میشود زیر مسجد الاقصی وجود ندارد.
علاوه بر این، کاترین کینون باستان شناس انگلیسی و استاد باستان شناسی دانشگاه اکسفورد گفت: «عملیات حفاری اسرائیل اطراف مسجد الاقصی بدترین حفاریها از نظر تخریب یک تاریخ کهن است و از بین بردن ساختمانهای اسلامی که در قرون وسطی ساخته شده است جنایت بزرگی است و عاقلانه نیست که با چنین حفاریهایی بهدنبال آثار تاریخی بود».
همچنین برخی اسناد ارتش اسرائیل که اخیراً فاش شد، نشان میدهد که راهبرد این رژیم از سال 1948 و بهدستور موشه دایان فرمانده جبهه جنوبی در آن زمان، مبتنی بر تخریب مساجد و بارگاه اولیای خدا بود، تا آثار تمدن عربی اسلامی سرزمین اشغالی فلسطین از بین برود.
در این راهبرد، گورستانهای مأمن الله و باب الرحمة و نیز الاسباط در قدس اولویت داشت، تا جایی که بلدوزرهای اسرائیلی قبرها را تخریب کرده استخوانهای اموات را بدون هیچ حرمت و یا احساس انسانی بیرون آوردند.
مقبره مأمن الله در قدس غربی قدیمیترین و بزرگترین گورستان در فلسطین است که مساحت آن 139 دونم است و پیکر تعدادی از صحابه و فرماندهان تاریخی و شهدا و صدها فقیه و عالم در آن به خاک سپرده شده است و بسیاری از بزرگان صوفی و افراد سرشناس قدس در طول تاریخ در این محل مدفون هستند.
صلاحالدین ایوبی نیز پس از آزاد کردن قدس از اشغال فرانسه در سال 1187 در این محل پایگاه زد.
اما در چارچوب از بین بردن تاریخ عربی فلسطین، بخش زیادی از گورستان مأمن الله تخریب شد و فقط 19 دونم از آن باقی ماند و در بخشی از آن نیز مقر اصلی وزارت تجارت و صنایع اسرائیل ساخته شد.
در همین ارتباط اقدام شرکتهای آمریکایی و اسرائیلی به حفاری در بخشی از این گورستان و ساخت موزه موسوم به «موزه تسامح و کرامت انسانی» در آن، اعتراض اهالی قدس و روحانیون و نیز چهرههای فرهنگی عرب و یهودی را بهدنبال داشت، اما به اعتراض آنان هیچ توجهی نشد.
تجاوزات اسرائیل در حق مقدسات مسیحیان عرب
همچنین مقدسات مسیحیان عرب نیز از اقدامات تجاوزکارانه صهیونیستی در امان نماند، زیرا در شب عید القیامه در نیمه نخست سال 1974 چهار مرکز مسیحی به آتش کشیده شد و سپس در سال 1990 نیز شهرک نشینان هتل ماریوحنا در محله الدباغه در شهرک قدیمی قدس شرقی را اشغال کردند.
این تجاوزات به اینجا ختم نشد ودر سال 1992 نیز کلیسای ارتدوکس جلالیا در جبل الزیتون تخریب شد.
مهاجرات اهالی قدس
اقدامات نژادپرستانه صهیونیستی در حق اهالی عرب قدس یکی از عوامل مهاجرت آنان از این شهر بود تا جایی که تعداد آنان در بخش قدیمی قدس به چهار هزار نفر کاهش یافت.
شاید مهمترین و خطرناکترین جنایت رژیم صهیونیستی در حق مسیحیان عرب در قدس و سایر سرزمینهای اشغالی فلسطین، اقدام اسقف ارتدوکس به فروش املاک طایفه ارتدوکس در قدس و سایر نقاط فلسطین به مسئولان اسرائیلی بود.
این اقدام اعتراض ارتدوکسها و تظاهرات آنان در محکومیت اقدام این اسقف را بهدنبال داشت.
سیر صعودی تجاوزگری اسرائیل از زمان قدرت گرفتن لیکود
اما از زمان قدرت گرفتن حزب لیکود در سال 1997 و متحدانشان و تأثیر آنان بر محافل تصمیمگیر اسرائیل، روند مصادره اراضی فلسطین و شهرک سازی بهویژه در قدس و حومه آن افزایش یافت و تجاوز به مقدسات عربی اسلامی و مسیحی نیز دوچندان شد.
اما شهروندان عرب در قدس اقدامات تجاوزکارانه اسرائیل را بهشیوههای مختلف به چالش کشیدند از جمله اینکه به سکونت در منازل قدیمی و غیرقابل استفاده رو آوردند و به حمایت از مؤسسات عربی در قدس برخاستند.
در این میان، دهها اتحادیه و سندیکا و باشگاه و نیز کمیتههای متعدد با تخصصهای مختلف و با وجود ضعف حمایت مالی و رسمی و عربی به کمک اهالی قدس رفته تا درد و رنجشان را کاهش داده ایستادگی آنان را تقویت کنند.
سپس بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل از تصمیم کابینه خود برای تقسیم زمانی و مکانی مسجد الاقصی بهمنظور فراهم کردن امکان برپایی مراسم صهیونیستها در این محل خبر داد تا به این ترتیب مقدمات کنترل بر این مسجد و غصب آن را فراهم کند؛ کاری که پیش از آن در مورد حرم ابراهیمی در الخلیل صورت گرفته بود.
در واکنش به این خبر، اهالی قدس پیر و جوان به محافظت از مسجد الاقصی که در معرض خطر قرار گرفته بود، برخاستند، در نتیجه درگیریهای پیدرپی با نیروهای دشمن به وجود آمد تا جایی که سراسر فلسطین اشغالی یکپارچه به خشم آمد و به این ترتیب احتمال شعلهور شدن انتفاضه سوم شدت پیدا کرد.
انتهای پیام/ر*