عبدالحمید قدیریان، پژوهشگر هنر، نقاش و طراح صحنه و مسئول دفتر مطالعات کاربردی هنر حوزه هنری در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم گفت: ما شاهد این هستیم که جایگاه خیزش دینی اربعین روز به روز در حال گسترش است.
وی ادامه داد: هنرمندان به طور کلی با نشانهها زندگی میکنند و سعیشان این است که در کار و زندگی به نشانهها توجه کنند. وقتی که شما به قرآن هم توجه میکنید میبینید در قرآن هم گفته شده است که به آیات توجه کنیم و کسانی که آیات را نمیبیند برای آنها عذاب در نظر گرفته میشود.
این نقاش و پژوهشگر هنرهای تجسمی اظهار کرد: اتفاقاتی که در منطقه در حال رخ دادن است و خیزش و مردم و بیداری اسلامی در شکل کلاناش نشان از اجرای یک برنامهای است که خدا آن را جلو میبرد. آدم احساس میکند که شکلگیری این سیل عظیم برای پیادهروی روز اربعین به خواست خود افراد صورت نگرفته است.
قدیریان گفت: در سال 57 مردم احساس میکردند باید به خیابانها بروند و امام هم فرمودند که امام زمان(عج) میخواستند که این اتفاق بیفتد. من الان همین حس را دارم که این مردمی که در این پیاده روی شرکت میکنند، تحت تاثیر نور امام عصر(عج) هستند. این در عین حال که برای همه ما بسیار شیرین است، اما برای من هنرمند و برای مسئولان وظیفه و رسالت ایجاد میکند و باید اقدام به تامل و تحلیل کنیم؛ باید ببینیم تحلیل ما از این چیست. امیدوارم که این تحقیقها و تحلیلها به سمت حقیقت ماجرا پیش برود.
طراح صحنه و جلوههای ویژه ملک سلیمان توضیح داد: این حقیت را اگر بهتر بفهمیم اگر بدانیم که این حرکت خواست امام زمان(عج) است، آن موقع انگیزه ما برای حرکت و نشانهگذاری ما جنس دیگری پیدا میکند؛ ما تلاش میکنیم که از این رویداد مهم، تاثیر بیشتری بگیریم و بتوانیم این تاثیر را منتقل کنیم.
مسئول دفتر مطالعات کاربردی هنر حوزه هنری گفت: به شکل کلی ما از فرهنگ خودمان خوب استفاده نکردهایم و مدام اسراف میکنیم. ما به دلیل عدم تحلیل درست، نمیتوانیم خودمان را درست با برنامه الهی هماهنگ کنیم. وقتی که چنین حرکتی را حرکت دلی و حسی فرض میکنیم، مردم فقط با حس خود میروند، در حالی که ما الان کلی از کارهایمان را میتوانستیم در مسیر پیادهروی نجف تا کربلا عرضه کنیم.
قدیریان در پایان افزود: ما میتوانیم تاثیرگذارتر از چیزی که هستیم باشیم. چرا که خط اصلی را که همان خط الهی است، هنرمندان و مسئولان فرهنگی به مردم میدهند و زمانی میتوانیم به نتیجه برسیم که تحلیل ما در محدوده این دنیا نباشد و فراتر از آن را تصور کنیم؛ اینکه این خداوند است که کارها و برنامهها را رقم میزند و دست خدا را در امورمان ببینیم. اگر ما خود را با برنامه الهی هماهنگ کنیم، میتوانیم این تاثیر الهی را در دنیا ببینیم و کار را انجام دهیم. خدا دارد دنیا را به سمت آن میبرد و ما باید خودمان را با آن برنامه و هدف هماهنگ کنیم.
انتهای پیام/