اعوذباللهمنالشیطانالرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ»
ما مردگان را زنده می کنیم و هر کاری را که پیش از این کرده اند و هراثری را که پدید آورده اند ، می نویسیم و هر چیزی را در کتاب مبین شمار کرده ایم
***
در تفسیر مجمع البیان آمده است:
إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتَى
این ما هستیم که مردگان را در روز رستاخیز و در آستانه برپایى آن براى حسابرسى و پاداش و کیفر زنده مىسازیم.
وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا
و نیز ماییم که هر آنچه آنان از فرمانبردارى و شایستهکردارى و یا گناه و ستم که از پیش فرستادهاند، همه را مىنویسیم.
به باور پارهاى منظور این است که: و ما هستیم که هر آنچه از کارها را که براى آنها اثرى نیست و از پیش فرستادهاند، همه را براى آنان مىنویسیم.
وَآثَارَهُمْ
به باور «جبایى» منظور کارهایى است که اثر دارند، که براى نمونه مىتوان کتابهاى مفید و روشنگر و یا بنیادهاى به راستى ثمربخش و در خدمت عدالت و یا صدقههاى ماندگار را مثال آورد.
اما به باور پارهاى منظور کارها و راه و روشهاى آنان مىباشد که آنان بنیاد آنها را مىگذارند و پس از خودشان به صورت سنت و شیوه عادلانه و درست و مفید و یا به صورت بدعتهایى خرافى و ظالمانه مىماند و مردم از آنها پیروى مىکنند؛ آرى، این شیوههاى پویا و مفید و یا زیانبار و ظالمانه را نیز به حساب آنان مىنویسیم.
پارهاى مىگویند: منظور این است که ما گامهاى آنان را که به سوى مسجد برداشته مىشود، برایشان مىنویسیم.
گویى این دیدگاه از روایتى برگرفته شده است که «ابوسعید خدرى» آورده است که: عشیره «بنىسلمه» در منطقهاى بیرون از شهر مدینه زندگى مىکردند و هر روز از آنجا براى شرکت در نماز و شنیدن دعوت پیامبر و آموزش معارف آسمانى او به مسجد مىآمدند، از این رو از دورى راه شکایت کردند؛ و آن گاه بود که این آیه فرود آمد.
و آوردهاند که پیامبر گرامى فرمود: انّ اعظم الناس اجراً فىالصلوة أبعدهم الیها ممشى فابعدهم. بىگمان پرشکوهترین مردم از نظر پاداش در نماز و نیایش با خدا، آن کسى است که راه دورترى را براى رسیدن به مسجد بپیماید.
این روایت را «بخارى» و «مسلم» در کتابهاى خود آوردهاند.
وَکُلَّ شَیٍْ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ
و ما هر چیزى را در کارنامهاى روشن و روشنگر برشمردهایم.
منظور از هر چیز، هر رویداد و عملکردى است که در لوح محفوظ به شمار آمده و در آن محفوظ است؛ و این شمارش رویدادها و عملکردها در لوح محفوظ گویى به خاطر توجه یافتن فرشتگان به وسیله آن است؛ چرا که آنان رویدادها و حوادث بىشمار جهان هستى را با آنچه در آن کتاب پراسرار و شگفتانگیز آمده است مقابله مىکنند و از این راه بیشتر و بهتر به علم بىکران خدا بر ذرّه ذرّه رویدادها و حوادث آگاه مىگردند، چرا که این کتاب شگفتآور نشانگر دانش وصفناپذیر و فراگیر خدا بر کران تا کران هستى و همه رویدادهاى کوچک و بزرگى است که در آن روى مىدهد.
به باور «حسن» منظور از «امام مبین»، کارنامههاى انسانهاست ؛ و بدان دلیل به آنها این نام و عنوان داده شد که نوشته و اثر آنها، هرگز رو به فرسودگى و کهنگى نمىگذارد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها