به گزارش خبرگزاری تسنیم، امام صادق (ع) بعد از سلامهایی که جایگاه امام حسین (ع) در طول تاریخ انبیاء پیشین را توصیف میکند به توصیفی خاص از ویژگیها و علل انحراف دشمنان سیدالشهداء(ع) میپردازند و در وهله نخست، وظایف و عملکرد امام (ع) را نسبت به این قشر جامعه توصیف میکنند.
امام صادق (ع) در فرازی از این زیارتنامه میفرمایند:
«جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلَالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّى فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِراً مُحْتَسِباً حَتَّى سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِیلًا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَاباً أَلِیماً».
«خداوندا او را حجتی از انبیاء پیشین بر خلقت قرار دادی و او رفع عذر از امتت را کرد و اندرز و نصیحت امتت را با عطوفت و مهربانی انجام داد و خون پاکش در این راه ریخته شد تا بندگانت را از جهالت و گمراهی نجات دهد؛ مردمی که مغرور به دنیا شده بودند و بهره آخرتشان را به بهای ناچیز و پست فروختند و ظلم و جور کردند و در پیروی از هوای نفس هلاک شدند و پیغمبرت را به خشم آوردند.
اینان از کسانی پیروی کردند که اهل شقاق و نفاق بودند؛ در حالی که بار سنگین گناه و معاصی آنان را مستوجب آتش کرده بود. پس(سیدالشهدا) با آن ستمکاران در راه تو جهاد کرد و به اخلاص کامل صبر و تحمل کرد تا آن جا که در راه طاعت تو خون پاکش به خاک ریخت و هتک حریمش مباح شمرده شد، خداوندا تو آن قوم ستمکار را لعنت کن.»
منبع: عقیق
انتهای پیام/