به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری-تحلیلی الشرق الجدید در مقاله ای تحت عنوان" ایران، سوریه و آینده خاورمیانه" به قلم "غالب قندیل" با اشاره به دیدارهای اخیر وزیران خارجه ایران، سوریه و عراق در تهران نوشت: این نشست در حالی صورت گرفت که ایران به پیشنهادها و سازش طلبی های غرب بر سر سوریه دست رد زد و به این ترتیب ائتلاف با سوریه بیش از پیش استحکام یافته و در برابر توطئه های غربی قد علم کرد.
به این ترتیب دیدار اخیر وزیران خارجه ایران، عراق و سوریه در تهران بیانگر پیشرفت قابل ملاحظه ای از سطح مشارکت سه کشو در رویارویی با تروریست تکفیری و مقابله با خطرهایی است که منطقه را تهدید می کند.
بی تردید منافع مشترک این سه کشور توسعه همکاری بین آنان را به عنوان یک ضروررت مطرح می سازد، اما نکته قابل ملاحظه در این دیدارها تحکیم و پیشرفت قابل توجه هم پیمانی تهران و دمشق با مشارکت بغداد به منظور ایجاد محور اقتصادی و راهبردی است.
در مقابل نیروهای استعمارگر با راه انداختن جنگ علیه داعش در تلاش برای از بین بردن این هم پیمانی هستند، به ویژه اینکه پس از تشکیل ائتلاف علیه داعش در صدد برآمدند با ایجاد موانع جغرافیایی و سیاسی در عراق، ارتباط تهران، دمشق و بغداد را قطع کنند.
به هر حال هم پیمانی سه کشور مزبور روشن کرد که نقشه ای برای توسعه نفوذ مجدد آمریکا به ضرر عراق و آینده روابط با ایران و سوریه در کار است.
ائتلاف سی ساله ایران و سوریه
هم پیمانی راهبردی و پایدار ایران و سوریه در طول سی سال اخیر با پیشرفت همراه بود و کارآیی و تاثیر آن زمانی ثابت شد که سوریه به عنوان تنها کشور عربی در کنار ایران به مقابله با حمله صدام حسین به جمهوری اسلامی برخاست، آن هم در شرایطی که این حمله با حمایت آمریکا و کشورهای غربی و نیز کشورهای عربی خلیج فارس صورت گرفت.
در آن زمان کشورهای عربی خلیج فارس در انتقام از سقوط نظام شاهنشاهی که از سال 1948 و به عبارت بهتر از زمان غصب سرزمین فلسطین، متحد شماره یک اسرائیل در منطقه بود، بخش قابل ملاحظه ای از هزینه های این جنگ را تامین کردند.
دمشق و تهران از آن زمان حفظ استقلال و مقابله با سلطه جویی و استعمارگری صهیونیستی در منطقه را در پیش گرفتند و در چارچوب تلاش مشترک به حمایت از جنبش های مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی برخاستند، زیرا این رژیم در راس نظام های سلطه جویی و استعمارگری قرار دارد.
همکاری مشترک ایران و سوریه بر اساس اعتماد و مشارکت و نیز احترام متقابل بین رهبران دو کشور بنا نهاده شد و در بسیاری از مسائل و تجربه ها، قدرت گرفتن ائتلاف و اتحاد دو طرف در راه پیشرفت و ادامه مسیر مشترک را به دنبال داشت.
جالب اینکه حتی هنگامی که دو کشور بر اساس ویژگی های مواضع سیاسی خود ارزیابی و دیدگاه مختلفی از مسائل مختلف داشتند، به فاصله اندکی روند حوادث به سمتی پیش می رفت که این اختلافات پشت سر گذاشته شود.
مثال روشن در این خصوص اینکه در دهه نود هنگامی که ایران در اوج رویارویی با غرب و آمریکا قرار داشت، دمشق با وجود مخالفت آشکار ایران در عملیات مادرید شرکت کرد با این وجود مشارکت دو کشور در حمایت از گروههای مقاومت لبنانی و فلسطینی ادمه یافته و بیش از پیش تقویت شد.
اتحاد ایران و سوریه در پیروزی مقاومت لبنان به ثمر نشست
حمایت سوریه از مشی مقاومت و اصول و حقوق آن، اعتماد سوریه و ایران را دو چندان کرده و به ائتلاف بین دو کشور عمق بیشتری بخشید، در نتیجه مشارکت بین این دو در زمینه های مختلف گسترش یافت و این حمایت مشترک تا آنجا پیش رفت که در نهایت مقاومت لبنان در سال 2002 و به عنوان ثمره تاریخی اتحاد ایران و سوریه به پیروزی رسید.
در این میان مذاکرات اتمی بین ایران و غرب در حالی در جریان است که تجاوز استعمارگرانه علیه سوریه نیز ادامه دارد، اما ایران از مقاومت ملی سوریه بیش از هر زمانی دیگری حمایت کرده و به تمام پیشنهادهای سازش طلبانه غرب به منظور تضعیف نظام حاکم سوریه دست رد زد و تمام امکانات خود را در اختیار مقاومت سوریه قرار داد.
در بحبوحه این ناآرامی ها، غرب به ویژه آمریکا با اعزام دهها فرستاده به تهران تلاش کرد در حمایت ایران از سوریه و بشار اسد خلل ایجاد کند، اما ایران تمام این تلاش ها را ناکام گذاشت و همچنان به حمایت از سوریه و بشار اسد و مشروعیت و مردمی بودن آن ادامه داد.
طبیعی است که روند حوادث به سمتی رفت که ثابت شد از همان ابتدا هدف از حمله به سوریه، سراسر منطقه بود، زیرا غربی ها و صهیونیست ها مدیریت جنگ علیه سوریه را به دست گرفتند و برخی کشورهای منطقه به ویژه ترکیه، قطر و عربستان نیز با آنان همدست شده و همگی ابتدا نقشه سرنگونی سوریه را طراحی کرده و سپس به فکر پیاده کردن نقشه های خود در عراق و لبنان و نیز ایران برآمدند و همزمان با آن به سمت مرحله خطرناکتر یعنی به رسمیت شناختن دولت یهودی و حل و فصل قضیه فلسطین بر همین اساس حرکت کردند.
رهبری ایران با درک این موضوع در اواخر سال 2011 کوشید فرصت تاثیر گذاری بر برخی مخالفان سوریه را امتحان کرده و آنان را تشویق کند به ابتکار گفت وگو و حل و فصل سیاسی که بشار اسد مطرح کرده بود، پاسخ مثبت بدهند.
ایران پس از آن دریافت که بین برخی گروههای موسوم به گروههای جهادی با نقشه استعمارگرانه دشمن صهیونیستی ارتباط مستحکمی وجود دارد.
تهران اطلاعات مستقیم و غیرمستقیم و مستند زیادی در دست دارد که از نقش مستقیم اسرائیل در رهبری جنگ علیه سوریه پرده برمی دارد.
در این میان، مقاومت سوریه به مثابه گنجی برای منطقه و ملت های آن و یکی از مهم ترین عناصری است که موجب شد دولت آمریکا گفت و گو با رهبران ایران در خصوص برنامه اتمی مسالمت آمیز این کشور را در پیش بگیرد.
با گذشت زمان روند رخدادهای سوریه شکی باقی نگذاشت که جایگاه و نقش مرکزی این کشور در مقاومت هدف قرار گرفته و رهبری ایران بیش از پیش اطمینان حاصل کرد که گزینه حتمی و اجتناب ناپذیر در سوریه و بشار اسد و نیروهای مسلح آن، همبستگی و دفاع راهبردی از سراسر منطقه است.
هنگامی که هنوز روند اوضاع برای بسیار مبهم و نامعلوم بود، سید حسن نصرالله تاکید کرد نقشه ای که علیه سوریه طراحی شده، کل منطقه را هدف قرار داده است.
به هرحال توسعه همکاری سوریه، عراق و ایران و دیدار سه جانبه ای که در تهران انجام شد، نقطه آغازی است که باید تکمیل و سازماندهی شود، به گونه ای که مشارکت تکامل یافته اقتصادی و دفاعی در سطحی تشکیل شود که قابلیت رویارویی با این چالش سرنوشت ساز در منطقه را داشته باشد.
انتهای پیام/ر