به گزارش خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده معاون سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه در یادداشتی نوشت: در مقطعی که تمامیتِ جبهه کفر و استکبار در مقابل جبهه توحیدی اسلام صف آرایی نموده و اهانت به رسول رحمت حضرت محمد(ص) را در دستور کار خود قرار داده و راهبرد اسلام هراسی و بلکه اختلاف و نزاع قومی و مذهبی را با ایجاد و هدایت فتنه(داعش) در دستور کار خویش قرار داده است، وزیر محترم امور خارجه و مسؤول تیم مذاکره کننده کشورمان باید پاسخ بدهد سفر و حضور ایشان در پاریس چه ضرورتی داشت؟ و این عمل، در عرف شناخته شده دیپلماتیک چه توجیه قابل قبولی دارد؟ و چرا با حضور سؤال برانگیز خود در (فرانسه) کانون اهانت به ساحت مقدس پیامبر اعظم(ص) آن هم در اوج اعتراضات سراسری جهان اسلام، ملاحظه جایگاه جمهوری اسلامی ایران که پرچمدار بیداری و مقاومت اسلامی و احیاگر اسلام ناب محمدی است، ننمودند؟!
در شرایطی که فرانسه به یکی از بالاترین مقدسات جهان اسلام توهین کرده است و دولت مردان این کشور همگی از چنین مسئله ای با صراحت و یا غیرمستقیم دفاع کرده اند، و در شرایطی که افکار عمومی دنیای اسلام نسبت به فرانسه واکنش نشان داده و نسبت به توهین به مقدسات اسلام و راه افتادن موج مرموز اسلام هراسی، جریحه دار گردیده است، وزیر امور خارجه امّ القرای جهان اسلام به این کشور سفر می نماید و با مقامات این کشور ملاقات می کند، در حالی که انتظار می رفت به خاطر این اهانت بزرگ، سفرش را به فرانسه لغو می نمود.
گیریم از پس این مذاکرات خسته کننده چیزی عایدمان می گردید اما وقتی طرفهای اروپایی بعضاً به بهانه های کوچک، مذاکرات را هفته ها به تأخیر می اندازند، آیا بهتر نبود به خاطر اعتقادات و آرمانها، چند روزی مذاکرات به تعلیق در می آمد؟ اولین شماره نشریه شارلی ابدو بعد از ماجرای حمله تروریستی پاریس، روز چهارشنبه 24 دی ماه (14 ژانویه) در 3 میلیون نسخه، به 16 زبان و در 25 کشور دنیا منتشر شد، در حالی که کاریکاتور موهن علیه پیامبر عظیم الشأن اسلام روی جلد آن چاپ گردیده بود، دقیقاً در همین روز آغاز مذاکرات در ژنو رقم خورد! این در حالی بود که میان راهپیمایی پاریس با مشخصات ضداسلامی آن که از قبل اعلام گردیده بود و آغاز مذاکرات ژنو، حداقل 3 روز فاصله بود و هیأت مذاکره کننده کشورمان می توانست و بلکه وظیفه داشت، به بهانه اعتراض به اهانت کشورهای غربی، که چهار کشور آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان، اعضای اصلی گروه 1+5 می باشند، از حضور پای میز مذاکره خودداری کند و دست کم زمان را به بعد موکول نماید زیرا ترک میز مذاکره و یا موکول کردن آن به زمانی دیگر با انگیزه دفاع از حریم رسولخدا(ص) و اعتراض علیه اهانت شرم آور به مقدسات اسلامی، کمترین انتظاری بود که مردم این مرز و بوم و همه ملت های مسلمان از تیم مذاکره کننده کشورمان داشتند.
متأسفانه رئیس تیم مذاکره کننده کشورمان در روز چهارشنبه 24 دی ماه در حالی با جان کری، همتای آمریکایی خود به مذاکره می نشیند که کاریکاتور موهن علیه پیامبر اسلام(ص) در همان روز و با اعلام قبلی در 3 میلیون نسخه چاپ و منتشر شده بود و طرف مذاکره یعنی جان کری، وزیر خارجه کشوری است که از انتشار این کاریکاتور موهن بیشترین حمایت رسمی و علنی را داشته است! آیا تعجب آور نیست که نماینده جمهوری اسلامی ایران با نماینده کشوری که اهانت به رسولخدا(ص) را (آزادی بیان) و (ضروری) دانسته است، رو در رو بنشیند؟! ای کاش به همین مقدار بسنده می گردید، که در اقدامی تعجب آورتر و بلکه برخلاف عرف شناخته شده و فرمول دیپلماتیک، به اتفاق جان کری محل رسمی مذاکره را ترک کرده و همراه ایشان در یکی از خیابانهای ژنو به قدم زدن می پردازد! این اقدام که به منزله شکاری ناب برای رسانه های بیگانه بود بلافاصله در سطح گسترده ای منتشر گردید، آنچه قابل تأمل است سوءاستفاده و پیامهای پمپاژ شده از این اقدام غیرقابل توجیه به افکار عمومی دنیاست؟
قدم زدن رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان با عامل استکبار و شیطان بزرگ آمریکا که جز حیله و نیرنگ و تفوق خواهی و زورگویی، ادبیات و منطق دیگری نمی شناسند چه معنا و مفهومی و یا فایده ای داشته و دارد؟ گیریم مذاکرات طاقت فرسای بی نتیجه برای جناب کری خستگی به همراه داشته است، آیا بهتر نبود سریال مذاکرات را کات می کردند و ادامه بحث را به نوبتی دیگر موکول می فرمودند تا این که در مقابل دوربین های شکارچی جبهه شیطان، قدم زدنهای مهربانانه، عزت و آبروی ملت ایران را خدشه دار نمی ساخت؟!
در هر حال با همه احترام و خسته نباشیدی که به تیم مذاکره کننده داریم، از باب (النصیحة لائمة المسلمین) و از سر خیرخواهی، این انتقاد مشفقانه را نیز داریم که چرا در هنگامه پر سر و صدای اهانت به رسولخدا(ص) کمترین تغییری در دستور کار مذاکراتی داده نشد و دیگر این که به فرموده پیامبر عظیم الشأن(ص): «اتقوا مِن مواضع التُهم»، از موضع اتهام پرهیز نگردید!
انتهای پیام/