به گزارش خبرگزاری تسنیم، عباس حاجی نجاری ، در یادداشت روزنامه جوان با عنوان «گفتمانی برای توفیق در مذاکرات هستهای» نوشته است:
مواضع اخیر آقای ظریف در جریان مذاکرات هستهای و اظهار ناامیدی ایشان از اینکه امریکاییها در یک روال طبیعی حاضر باشند نسبت به حقوق هستهای ایران تمکین کنند و آن را به رسمیت بشناسند، نشان داد که در روند تعاملات دیپلماتیک، عکس یادگاری یا پیادهروی در فضای آزاد نه تنها گرهگشا نیست، بلکه بهکارگیری بعضی از لبخندها و واژهها دشمن را در تشدید فشارها و پیگیری استراتژی تغییر محاسبات خود امیدوارتر میکند.
پس از پیادهروی آقای ظریف با جان کری، اوباما در سخنرانی خود در جمع نمایندگان کنگره امریکا بعد از ماهها مجدداً از روی میز بودن همه گزینهها سخن به میان میآورد. اوباما در عین حال در جریان کنفرانس مطبوعاتی با نخستوزیر با بیان اینکه شانس توافق با ایران کمتر از 50 درصد است، میگوید: حتی اگر با ایران به توافق هستهای هم برسیم، مشکلات ما با ایران حل نخواهد شد، ما مشکلات دیگری نیز با ایران داریم، از جمله حمایت ایران از تروریسم، مواضع ایران در قبال اسرائیل، تأمین مالی حزبالله و اختلاف بر سر سوریه.
مواضع اخیر آقای ظریف در نشست داووس، آنجا که گفته بود: اگر پای عزت ایران به میان بیاید، ابایی از رویارویی نخواهیم داشت» و این جمله آقای عراقچی که تصریح میکند «در صورت افزایش فشارها ایران میز مذاکرات را ترک خواهد کرد»، اگرچه نشان از کاهش خوشبینی نفرات اصلی تیم مذاکرهکننده هستهای ایران نسبت به نتیجهگیری آسان از مذاکرات هستهای دارد، اما از سوی دیگر میتواند نمایانگر، ورود مذاکرات به مرحله حساس و تعیینکننده باشد و باید آن را به فال نیک گرفت.
تجربه چهار دهه مقابله نظام سلطه با محوریت امریکا علیه انقلاب اسلامی، نشان داده است که نه ایران و نه هیچ کشور دیگری قادر نبوده و نخواهد بود که در تعامل با نظام سلطه و حامیان آنها، از موضع ضعف به حقوق قانونی و طبیعی خود برسد. در دوران جنگ تحمیلی زمانی امریکا و دیگر اعضای دارنده حق وتو شورای امنیت حاضر شدند در قالب قطعنامه 598 بخشی از حقوق مردم ایران در دوران جنگ تحمیلی را به رسمیت بشناسند و برای تعیین متجاوز گام بردارند که ایران توانسته بود با فتوحات خود ضمن بیرون کردن متجاوزین از خاک میهن اسلامی، به نقاط ارزشمندی در داخل خاک عراق تسلط یابد. در روند اخیر مذاکرات هستهای نیز زمانی 1+5 در مذاکرات جدیتر شدند که مشاهده کردند ایران توانسته به اهداف مورد نیاز خود در روند فعالیتهای صلحآمیز هستهای دست یابد، مضافاً بر اینکه در روند تحولات منطقه نیز توانسته دست برتر را داشته باشد و نظام سلطه را در تحقق اهدافش در منطقه ناکام بگذارد.
ایران تاکنون در روند مذاکرات برای اعتمادزایی و خنثیسازی راهبرد ایرانهراسی غرب به اندازه کافی انعطاف نشان داده است و پس از این نوبت امریکاییهاست که باید احساس کنند که با ایرانی مصمم مواجهند که دیگر حاضر نیست اندکی از خطوط قرمز خود در روند فعالیتهای غنیسازی هستهای کوتاه بیاید و این آنها هستند که باید در مسیر خود تجدیدنظر کرده و از بازی پلیس خوب و بد میان کنگره و کاخ سفید دست برداشته و مذاکرات را در روند طبیعی خود پیش ببرند؛ اگرچه سناریوپردازی و طراحیهای امریکاییها از خلاف آن حکایت دارد. برخی از کارشناسان انتخاب دیوید کوهن، مسئول پرونده تحریم ایران در وزارت خزانهداری امریکا را به عنوان معاون سازمان سیا، نشانه برنامهریزی امریکا برای سختتر کردن شرایط تحریم در آینده میدانند.
اما فارغ از راهبرد امریکاییها در مواجهه با ایران، نقطه اتکای آنها در انتخاب نوع استراتژی در مقابله با ایران به نوع واکنش و مواضع مسئولان ایران در برابر سیاستهای آنها باز میگردد. در شرایطی که تکیه اصلی افراطیون کنگره بر تشدید تحریمها علیه ایران استوار بود، واکنشهای مسئولان تیم مذاکرهکننده ایران و هشدار رئیس مجلس مبنی بر تصویب طرح افزایش سطح غنیسازی ایران در مجلس، کنگره امریکا را به تجدیدنظر واداشته و روزنامه واشنگتنپست از رایزنی کنگره با اوباما برای به تعویق انداختن طرح تشدید تحریمهای ایران سخن به میان میآورد. تغییر موضع مسئولان مذاکرهکننده هستهای نسبت به گذشته، در کنار ایجاد فضای مناسب برای تقویت آمادگی ملی در مواجهه با تحریم اقتصادی و تکیه بر اقتصاد مقاومتی از سوی دیگر اتکا به ظرفیتها و توان ملی در عرصههای منطقهای و بینالمللی، موقعیت برتری به ایران در مواجهه با 1+5 و به ویژه امریکاییها داده که باید آن را قدر دانست و محور راهبردهای آتی در چند ماه آینده قرار داد.
انتهای پیام/