بهگزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، «هارون یحیی» نویسنده برجسته ترک در مطلبی که در دیلی میل منتشر شده به بررسی آینده افغانستان و شرایط و مردم این کشور پرداخته است.
در زیر متن کامل این مقاله را مطالعه میکنید:
بلافاصله پس از حادثه 11 سپتامبر 2001 میلادی، «جورج بوش» رئیسجمهور سابق آمریکا، با متهم کردن القاعده به انجام این حمله تروریستی از مبارزه جهانی علیه تروریسم و آغاز عملیاتهای نظامی در افغانستان خبر داد.
کمتر از یک ماه پس از حادثه 11 سپتامبر در هفتم اکتبر سال 2001 میلادی، عملیات آمریکا و انگلیس در افغانستان آغاز و پس از آن هزاران نیروی نظامی ناتو نیز وارد این کشور شد.
عملیات آمریکا و نیروهای خارجی که «عملیات آزادی بلندمدت» لقب گرفت بههدف دستگیری «بنلادن» و ایجاد حکومت براساس قانون اساسی افغانستان، برقراری دموکراسی و صلح و ثبات در این کشور اعلام شده بود.
از آن زمان حدود 13 سال میگذرد و در 28 دسامبر سال 2014 میلادی با برگزاری یک مراسم رسمی در کابل، مأموریت نظامی آمریکا و ناتو به پایان رسید.
تلفات و خسارات جنگ در افغانستان چیزی فراتر از حد تصور بود، تلفات جنگی آمریکا در افغانستان به 2هزار و 200 نفر رسید و آمریکا هزینه جنگ در افغانستان را 686 میلیارد دلار اعلام کرد اما سنگینترین هزینه جنگ را مردم غیرنظامی افغانستان با حدود 100هزار کشته پرداخت کردند.
با وجود تمام تلفات و خساراتی که افغانستان متحمل شده و هزینههای هنگفتی که نیروهای خارجی بهخصوص آمریکا در افغانستان صرف کردند، این کشور هنوز صلح، امنیت و دموکراسی به خود ندیده و ناامنی و قاچاق مواد مخدر در افغانستان بیداد میکند؛ طالبان هنوز زندهاند و از همیشه قویتر شدهاند.
طالبان که با استفاده از خلأ ایجاد شده پس از شکست شوروی و خروج نظامیان این کشور از افغانستان، حکومت را در دست گرفت، با دخالت و حمله نظامی آمریکا و متحدینش قدرت را از دست داد و به مناطق کوهستانی افغانستان و پاکستان پناه برد. پس از گذشت مدتی و بازیابی قدرت، برای جنگ علیه نیروهای خارجی به افغانستان بازگشت و اکنون شاهد تصرف مناطق استراتژیک این کشور توسط این گروه شبهنظامی هستیم.
بهعقیده کارشناسان، عامل گسترش قدرت طالبان و افزایش میزان حملات به ارتش، پلیس و مردم غیرنظامی افغانستان، خروج غیرمسئولانه نظامیان خارجی قبل از برقراری کامل دموکراسی و وابستگی نیروهای امنیتی افغان در این کشور است.
به نظر میرسد از دست دادن حمایتهای مردمی گروه طالبان تنها راه آوردن خوشبختی به افغانستان است و اینکه مردم افغان دیگر زیر بار حکومت رژیمی که توسط همه دنیا تحریم شده نروند.
اگرچه اوباما رئیسجمهور آمریکا در سخنرانیهای خود، مأموریت نظامی این کشور در افغانستان را موفقیتآمیز اعلام کرده اما بهعقیده بسیاری از ناظران و کارشناسان، با توجه به شرکت 57 کشور بهمدت 13 سال، مأموریت نظامی مقابله با تروریسم نیروهای خارجی در افغانستان علاوه بر به شکست انجامیدن، دستاوردهای آن نیز بسیار پایینتر از حد انتظار بوده است زیرا مردم افغانستان هنوز برای زنده ماندن با شرایط بسیار سختی دستوپنجه نرم میکنند: تقریباً نیمی از مردم افغانستان بیکار، حدود 70 درصد افغانها با گرسنگی مزمن روبهرو هستند و تنها 13 درصد مردم به آب شرب تمیز دسترسی دارند. تقریباً یک میلیون و 200 هزار کودک افغان از سوءتغذیه رنج میبرند و توسط بیماریهای قابل پیشگیری به کام مرگ کشیده میشوند. بهعلاوه، بیش از 650 هزار افغان بهخاطر جنگ مجبور به ترک خانههایشان شدند و هزاران نفر نیز در چادرها زندگی میکنند.
بهطور خلاصه، افغانستان بهلحاظ مادی و روانی خسارات زیادی را متحمل شده و بهدلیل ریشه دواندن این مشکلات در طول سالیان متمادی در این کشور، مسائل غیرقابل حل به نظر میرسد.
یک افغانستان آباد و خوشبخت باید عاری از گرسنگی، عقبماندگی و بیعدالتی باشد و همانطور که همه مشکلات قابلیت برطرف شدن را دارند، مشکلات افغانستان نیز از طریق صلح، دوستداشتن هموطن، دوستی و برادری حل خواهد شد.
تنها راه برونرفت برای افغانستان که بهدلیل موقعیت استراتژیکش همیشه توسط کشورهای بیگانه اشغال شده، برقراری صلح و همزاددوستی میان اقوام مختلف این کشور است. افغانستان سرزمین هزارهها، پشتونها، تاجیکها، ترکمنها، ازبکها، قرقیزها، ایمکها و بلوچهاست.
حال که مهمترین پیامد جنگ در افغانستان از بین رفتن این صلح و همزاددوستی میان اقوام است برای جبران آن چند موضوع مدنظر قرار گیرد:
1. اقوام مختلف در افغانستان باید اختلافات را بهخاطر آینده کشورشان کنار بگذارند و به یاد داشته باشند که همه آنها برادر هستند و با یک روحیه دوستانه، برادرانه و عاشقانه یکدیگر را در آغوش گیرند. در این صورت است که صلح و ثبات و فضای برادرانه در افغانستان ایجاد و دموکراسی، عدالت و آزادی در این کشور برقرار میشود. 2. یک جهانبینی مترقی که ارزش کیفیت، فرهنگ، هنر، زیبایی و دموکراسی در آن تعریف شده باشد، در جامعه افغانستان گسترش پیدا کند.
اگر مردم افغان بتوانند تعصبهایشان را کنار بگذارند و با یکدیگر برادرانه برخورد کنند، فضای روانی این کشور بسیار آرام خواهد شد و در این فضاست که علاوه بر برقراری ثبات سیاسی، بهبود اقتصاد و ریشهکن شدن فقر و گرسنگی نیز اتفاق خواهد افتاد.
علاوه بر این با توجه به معادن غنی افغانستان مانند نفت، گاز و مواد معدنی نادر شامل کبالت، طلا، لیتیوم و سایر معادن که ارزش آنها به بیش از یکهزار میلیارد دلار میرسد، بسیاری از کارشناسان معتقدند که معادن طبیعی افغانستان میتواند اقتصادش را کاملاً دگرگون کند اما باید در نظر داشت که بدون برقراری صلح هیچ پیشرفت اقتصادی و برقراری ثبات سیاسی نیز اتفاق نمیافتد.
امیدواریم که افغانستان با برقراری صلح این مسائل را برادرانه حل کند و زمینه ایجاد افغانستانی مدرن بدون هیچ تعصبی فراهم شود.
انتهای پیام/.*1