به گزارش خبرگزاری تسنیم، ابوالقاسم قاسم زاده در یادداشت روزنامه اطلاعات با عنوان «روابط ایران و چین» نوشته است:
دیدار وزیر خارجه چین از ایران که 3 روز ادامه دارد موضوع روابط دو کشور را در محافل سیاسی و رسانهای در صدر خبرها قرار داده است. در روز اول این سفر، وزیر خارجه چین با رئیسجمهوری دیدار کرد. ایران از دولت چین میخواهد تا نقشی فعالتر در مذاکرات هستهای برای دستیابی به «توافق جامع» ایفاء کند و وزیر خارجه چین میگوید: «ما همیشه در مذاکرات هستهای نقش فعالی داشتهایم، اما مذاکرات شبیه به یک کوهنوردی شده است که هرچه به بالاتر و به سمت قله میرویم پیچیدگی و سختی کار بیشتر میشود. ما فکر میکنیم در این مرحله طرفهای ذیربط باید به سمتی بروند که تلاشهایی که تاکنون صورت گرفته است بیهوده و بیثمر نشود و بخش پایانی این داستان به خوبی طی شود تا به انتهای این کار برسیم.» از گفتههای وزیر خارجه چین در تهران چنین به نظر میرسد که چینیها درباره موفقیت مذاکرات خوشبیناند اگر چه هنوز با احتیاط سخن میگویند. وزیر خارجه چین دستیابی به یک توافق خوب براساس روش دیپلماسی بُرد ـ بُرد را امکانپذیر میداند.
روابط ایران و چین را در سه ساحت میتوان محک زد. ساحت فرهنگی و تمدنی، اقتصادی و بالاخره سیاسی. در بخش فرهنگی و تمدنی دو کشور ایران و چین از کهنترین کشورهای تمدنساز در شرق و غرب آسیا به شمار میآیند. اگر چه فاصله جغرافیایی دو کشور بسیار بوده است، اما در مسیر تاریخ هیچگاه روابط تمدنی و فرهنگی دو سرزمین ایران و چین قطع نشده است. روابط فرهنگی و تمدنی دو کشور در مسیر همین استمرار تاریخی چنان مستحکم شده است که امروز محور استوار تنظیم روابط دو کشور گردیده و سایه خود را بر تنظیم روابط اقتصادی و سیاسی، گسترده دارد.
اما در ساحت اقتصادی و سیاسی، سفر وزیر خارجه جمهوری خلق چین علاوه بر گفتگو با همتای خود در ایران، درباره مسائل گوناگون منطقهای و بینالمللی و برنامهریزی برای سفر رئیس جمهوری این کشور به ایران است، که اهمیت تهران در منطقه را نشان میدهد. خبرگزاریها علت اصلی سفر آقای «وانگیی» وزیر خارجه چین به ایران را هماهنگی با مسئولین جمهوری اسلامی ایران برای سفر «شیجین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین خواندهاند. آخرین دیدار رئیس جمهوری چین از ایران به سفر «جیانگ زمین» در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی باز میگردد. دیدار رئیسجمهوری چین از ایران بسیار با اهمیت دیده شده و در محافل سیاسی گفته شده است که اکنون برای چین داشتن روابط نزدیکتر با ایران از اهمیت بالایی برخوردار است.
رابطه تجاری ایران با چین اگرچه در دو دهه اخیر گسترش یافته و براساس آمارها 42 میلیارد دلار رابطه اقتصادی بین دو کشور وجود دارد، اما هنوز مشکلاتی در آن دیده میشود که عمدهترین آن، موضوع «دامپینگ» (پر کردن بازار ایران از اجناس نامرغوب آن هم با قیمتهای غیرواقعی) است. چینیها علاقه دارند تا در حوزه نفت و گاز با ایران همکاری وسیعتری داشته باشند. اما رها کردن برخی از پروژههای اقتصادی و فنی از سوی چینیها در مسیر همکاری مشکلاتی را آفریده است، تا آنجا که وزیر نفت آقای زنگنه بخاطر بدقولی چینیها بخشی از آن پروژهها را کنسل کرد. براساس اعلام صندوق بینالمللی پول، چین امروز به قدرت اول اقتصادی جهان دست پیدا کرده است. تولید ناخالص داخلی چین از مرز 17 تریلیون و 600 میلیارد دلار گذشته است در حالیکه تولید ناخالص داخلی آمریکا 17 تریلیون و 400 میلیارد دلار اعلام شده است. چین و آمریکا را امروز دو ابرقدرت اقتصادی جهان میشناسند که از این قدرت در تنظیم روابط بینالمللی بهرهگیری میکنند. چین و آمریکا 650 میلیارد دلار مراوده اقتصادی دارند و آمریکا بزرگترین شریک تجاری و اقتصادی چین است. در حوزه سیاسی این سطح از روابط مالی و اقتصادی با آمریکا برای دولت چین روشی را ترسیم میکند که تا آنجا که ممکن است خود را همسو و هماهنگ با دولت آمریکا نشان دهد. این هماهنگی بخصوص در بسیاری از مسائل منطقهای و بینالمللی از سوی پکن و واشنگتن دیده میشود.
ایران در نگاه اغلب دولتها در آستانه به نتیجه رسیدن مذاکرات هستهای و تجدیدنظر و تحول روابط با غرب (اروپا و آمریکا) قرار دارد. دولتها به قدرت منطقهای ایران اذعان دارند و علاوه بر آن اهمیت جغرافیای ایران را در این میدانند که مسیر و چهارراه ارتباطی با همه کشورها در آسیای میانه و مرکزی است. برای چین علاوه بر گسترش روابط اقتصادی و سیاسی با ایران، استحکام بخشیدن به آن در موقعیت امروز جمهوری اسلامی ایران حائز اهمیت است، که بازار بسیار وسیعتری را برای نگاه تجاری و اقتصادی چینیها باز میکند. چینیها میدانند که به زودی کشورهای اروپایی، به خصوص فرانسه و آلمان رقیب آنها در این بازار تجاری، اقتصادی و فنی خواهند شد. روابط ایران و چین با سفر رئیسجمهور چین به کشور ما فصل جدیدی پیدا خواهد کرد. مهم این است که دولت برای این فصل جدید روابط دو کشور، برنامهریزی داشته باشد و در سطوح ملی از ارزیابی کارشناسانه قوی اقتصادی برخوردار باشد. روابط ایران و چین بالقوه دارای زمینههای وسیع و بسیار گسترده است که برای اجرای آن برنامهریزی همه جانبه و نگاه بلندمدت ضروری و لازم است.
انتهای پیام/