به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، سعید ملایری در نشست خبری کارگروه معتمد جامعه شنواییشناسی ایران اظهار داشت: براساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در سال گذشته میلادی 642 میلیون نفر در سطح دنیا به نوعی از اختلالات شنوایی مبتلا بودند که 181 میلیون نفر را کودک بودند.
وی با بیان اینکه 5 درصد کل جمعیت جهان به نوعی مبتلا به نوعی از اختلالات ناشنوایی ناتوان کننده هستند، بیان داشت: یعنی 160 میلیون نفر با اختلال ناشنوایی ناتوانکننده هستند که 80 درصد از آنان با درآمد پایین و متوسط زندگی میکنند. به طوری که در کشورهای در حال توسعه از هر 40 نفر فقط یک نفر سمعک دارد. در حالی که در کشورهای توسعه یافته از هر 100 نفر که دچار اختلالات شنوایی هستند 20 درصد به تجهیزات سمعک درستی دارند.
ملایری ادامه داد: در حوزه سالمندان نیز بیش از یک سوم سالمندان بالای 65 سال مبتلا به اختلالات شنوایی ناتوان کننده هستند و با توجه به سالمند شدن کشورمان این مسئله نیز باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
نایب رئیس علمی شنواییشناسی ایران تصریح کرد: در نوزادان نیز از هر هزار تولد 4 تا 6 کودک مبتلا به کمشنوایی مادرزادی میشود نقص شنوایی دلایل شنوایی و اکتسابی دارد که در کشورهای در حال توسعه عامل ژنتیک پررنگتر است زیرا به ازدواجهای فامیلی مربوط است زیرا که در کشورهای فامیلی پررنگ نیست ولی در کشورهای عرب زبان و برخی مناطق ایران از جمله خوزستان و مازندران ازدواجهای فامیلی یکی از دلایل ناشنوایی است به طوری که 67 درصد متولدین ازدواجهای فامیلی در نسل اول دچار اختلالات شنوایی میشوند و در نسل دوم این ازدواجهای فامیلی نیز 34 درصد دارای اختلالات شنوایی میشوند. مثلاً در استان خوزستان خانوادههایی را داریم که 3 تا 4 فرزند کمشنوا دارند.
وی با اشاره به اینکه از اوایل دهه 70 غربالگری شنوایی در کشور با مشارکت متخصصان نوزادان، شنواییشناسان و متخصصان گوش و حلق و بینی شروع شد، افزود: از سال 74 بهزیستی مقدمات این کار را شروع کرد که در نهایت از سال 84 برنامه غربالگری سراسری شنوایی در شیرخوارگاهها و بیمارستانها تحت نظارت این سازمان صورت پذیرفت.
ملایری اظهار داشت: بنابر این 10 سال است که این غربالگری در حال انجام است و طبق آمارهای بهزیستی بیش از 70 درصد موالید کشور تحت برنامه غربالگری قرار میگیرند و این در حالی است که در کشور آمریکا در بهترین شرایط 50 درصد موالید غربالگری میشوند. بنابر این ایران در زمینه غربالگری در منطقه ظرفیت عالی و در دنیا شرایط مطلوبی دارد. اما باید پروتکلهای غربالگری شنوایی بهزیستی پس از یک دهه بازنگری شود.
وی ادامه داد: هدف از غربالگری آن است که وقتی نوزاد کمشنوا به دنیا میآید مداخلات زود هنگام صورت پذیرد تا تجویز سمعک و کاشت حلزون و در نهایت توانبخشی شنوایی انجام شود.
نایب رئیس علمی شنواییشناسی ایران به مسئله آسیبشناسی غربالگری در سازمان بهزیستی اشاره کرد و افزود: اگر غربالگری توسط غیرمتخصص انجام شود نتایج آزمون همراه با خطا خواهد بود که متاسفانه سازمان بهزیستی هم اکنون انجام غربالگری شنوایی را به افراد غیرمتخصص واگذار کرده است که برخی از آنان فارغالتحصیلان تاریخ، علوم انسانی، کشاورزی هستند. بنابراین ما هم پیشنهاد دادیم که وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت جامعه در زمینه غربالگری مداخله کند.
ملایری در پاسخ به این پرسش که چرا سازمان بهزیستی از افراد غیرمتخصص در غربالگری شنوایی استفاده میکند، عنوان کرد: دو دلیل دارد اول اینکه پروتکل این سازمان برای غربالگری شنوایی 10 سال از زمان آن میگذرد باید بازنگری شود از طرفی دیگر آنها مدعی این هستند که در پروتکلهای دیگر کشورهای غربی غربالگردی شنوایی را افراد غیرمتخصص مرتبط نیز انجام میدهند در حالی که دلیل آن این است که آن کشورها به تعداد کافی شنواییشناس ندارند. در حالی که در کشور ما بالغ بر 3 هزار فارغالتحصیل شنواییشناس وجود دارد.
وی بیان داشت: آموزش خانوادههای افراد کم شنوا نیز از موارد مهم دیگر است. بنابر این باید بخشی از بودجه سازمان بهزیستی در زمینه مداخلات هزینه شود. همانطور که یکی از علائم کشورهای توسعه یافته طرحهای غربالگری آن کشورها است. ما هم شنیدهایم که وزارت بهداشت 5 نوع غربالگری را در دستور کار دارد که یکی از آن موارد غربالگری شنوایی است.
نایب رئیس علمی شنواییشناسی ایران ادامه داد: بنابراین در وهله نخست باید غربالگری شنوایی سازمان بهزیستی بازنگری و از همه مهمتر بومی شود و از طرفی دیگر مراکز توانبخشی نیز به صورتی باشد که خانوادهها برای دریافت خدمات برنامههایش ناقص اجرا نشود زیرا امروز دچار کمبود اینگونه مراکز هستیم.
ملایری با تشریح سمعکهای موجود در کشور که غالباً برندهای اروپایی و تایید شده است، خاطرنشان کرد: سمعکهای با برند چینی مورد تایید ما نیست و تجویز نمیشود و در کلینیکهای شنواییسنجی برندهای معتبر تجویز میشوند و با توجه به اینکه دانش فنی تولید سمعک در برخی کشورها قدمی یکصدساله دارد از نظر اقتصادی برای تولیدکنندگان داخلی صرفه اقتصادی تولید سمعک ایرانی وجود ندارد کما اینکه این دانش در ایران وجود دارد.
حسین کریمی دبیر انجمن شنواییشناسان کشور نیز در این نشست خبری عنوان کرد: پوشش بیمهها کما اینکه درباره سمعک ضعیف است متفاوت نیز است مثلاً هر بیمه و سازمانی یک رقمی را برای خرید سمعک پرداخت میکند که آن هم رقم بسیار پایینی است بنابر این میطلبد که سازمانهای بیمهای در پوشش سمعک که یک مرکز درمانی به حساب میآیند بهتر اقدام کنند. زیرا سمعکها که انواع مختلفی نیز دارند از رقم پایه 600 هزار تومان تا 6 میلیون تومان است.
انتهای پیام/