«فلورانس ابراهیمی» نویسنده افغان مقیم استرالیا در یادداشت ارسالی به دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، روند مذاکرات صلح افغانستان را بررسی کرده است.
متن کامل این یادداشت در ادامه میآید:
اشرفغنی رئیسجمهور افغانستان در خصوص تلاش برای برقراری صلح در این کشور، مردم افغانستان را فریب میدهد. براساس عقیده جدید اشرفغنی، دولت کابل به سمت چین متمایل شده که طالبان افغانستان را بر سر میز مذاکره صلح بکشاند و به پایان جنگ 13 ساله این کشور کمک کند.
به نظر میرسد که پاکستان نیز در آغاز مذاکرات صلح افغانستان با دولت این کشور همکاریهایی را انجام داده اما سخنگوی طالبان تمامی شایعات آغاز مذاکرات صلح میان این گروه و دولت کابل را تکذیب کرده است.
تکذیب آغاز مذاکرات صلح توسط گروه طالبان بیانگر محرمانه بودن این مذاکرات و غیر قابل پیشبینی بودن رهبری این گروه است. همچنین موجی از نگرانیها از آغاز «بهار جنگی» طالبان در ماه آوریل سال جاری میلادی در افغانستان شکل گرفته است زیرا با خروج نیروهای خارجی از افغانستان، نیروهای امنیتی این کشور با چالشهای جدیتری روبرو خواهند شد.
بر اساس سیاست امنیتی جدید افغانستان برای مقابله با این تهدیدها، کمک خواستن از هرکسی برای برقراری صلح در این کشور نشان از ضعف دولت نیست و باید به یاد داشت که مذاکره از موضع ضعف یک شکست محسوب میشود و برای برقراری یک صلح پایدار، باید در میدان جنگ قدرتمند ظاهر شد.
با این حال، روابط افغانستان با دستگاههای نظامی پاکستان نیز شاهد یک دگرگونی عظیمی است که در دوران حکومت حامد کرزی هرگز چنین اتفاقی رخ نداد اما باور این مسئله کمی سخت به نظر میرسد. پاکستانی که مدتها متهم به پرورش گروههای شبهنظامی در مناطق مرکزی افغانستان و پاکستان بوده اکنون تصمیم به آغاز مذاکرات صلح بین دولت کابل و طالبان افغانستان گرفته باشد زیرا دولت اسلامآباد به پشتیبانی، جذب سرمایه، تجهیز نظامی و تدارکاتی طالبان افغانستان مشهور است.
مسئله قابل توجه این است که اگر امکان پناه گرفتن طالبان افغانستان در پاکستان از بین برود، این گروه شبهنظامی دیگر توانایی انجام عملیاتهای نظامی در افغانستان را نخواهد داشت اما به نظر میرسد دولت کابل از پیشنهاد آغاز مذاکرات صلح از سوی اسلامآباد استقبال کرده است در حالی که طالبان افغانستان روی خوشی به این مذاکرات از خود نشان ندادهاند.
عدم استقبال طالبان افغانستان از مذاکرات صلح نشان میدهد که این گروه در حال آماده شدن برای مذاکرات پایدار و پیچیدهای در مورد مسائل قانونی و ایدئولوژیکی است و رهبران این گروه شبهنظامی با فرماندهان و سربازانشان نیز قصد مشورت دارند به همین دلیل طالبان آغاز مذاکرات را تکذیب میکنند.
علاوه براین، گروه طالبان آگاه هستند که آنها بیشتر قدرت و اعتبارشان را به عنوان جبهه مقاومت دوباره بدست خواهند آورد و مذاکرات صلح چهره آنها را زیر سؤال میبرد.
از سوی دیگر اشرفغنی رئیسجمهور افغانستان نیز با نادیده گرفتن مردم افغانستان، هنوز چارچوبی برای مذاکرات و مفادی برای آن طرح و اعلام نکرده است.
پس از حمله آمریکا به افغانستان و از زمان پنهان شدن رهبر طالبان، این گروه به چندین گروه کوچکتر تقسیم شده و براساس منابع افغان و آمریکا، پاکستان نیز به سرمایهگذاری در بخشهای منشعب شده طاللبان سعی در کشاندن آنها بر سر میز مذاکره با دولت کابل به عنوان یک گروه واحد است اما مسئله نگرانکننده این است که اگر مذاکرات صلح آغاز شود، معلوم نیست که سطح رهبری گروه طالبان آنقدر متحد هستند که به جنگ افغانستان به صورت اجماع پایان دهند.
در واقع پاکستان به دنبال حفظ نقش مهمش در مذاکرات صلح افغانستان برای تامین منافع خود است؛ برای نمونه از برخورد دوگانه پاکستان میتوان به اعلام آزادی «ملا عبدالغنی برادر» از زندان توسط دولت این کشور در سال 2013 میلادی اشاره کرد.
ملا برادر مؤسس مشترک طالبان افغانستان و یکی از فرماندهان ارشد این گروه است و به عنوان شخص دوم گروه طالبان پس از ملا عمر شناخته میشود که توسط پاکستان با همکاری آمریکا در سال 2010 میلادی دستگیر شد.
اعضای شورای عالی صلح با ملا برادر در پاکستان دیدار و گفتوگو کردند و براساس منابع نزدیک به این دیدار، ملا برادر متعهد شد که در جریان مذاکرات صلح، توقف جنگ در این کشور را در صدر برنامههای خود قرار دهد.
این در حالی است که ارتباط مقامات کابل با برادر قطع شده و پاکستان نیز به دلیل کاهش میزان دسترسی وی به افغانستان، شخص دوم گروه طالبان را در حبس خانگی نگه داشته است.
«پرویز مشرف» رئیسجمهورپاکستان، چندی قبل اعلام کرد که سازمان اطلاعاتی این کشور طالبان افغانستان را برای تضعیف حکومت کرزی در افغانستان، آموزش داده است.
افغانستان باید با درس گرفتن از گذشته خود بجای وابستگی به افراد، مسئول هرجومرجها در این کشور، کنترل خانههایشان را به دست گیرند.
اشرفغنی در چهار ماه اخیر مسائل مهم زیادی را نادیده گرفته و از سپتامبر سال 2014 میلادی، هیچ موفقیت و پیشرفت محسوسی به ویژه در بخش امنیتی در افغانستان صورت نگرفته است؛ در واقع رئیسجمهور این کشور در ارائه یک برنامه جامع امنیتی به پارلمان و کابینه به صورت موفق عمل نکرده است.
اشرفغنی شخصی است که در مورد مسائل امنیتی و سیاست خارجی هرگز با سیاستمداران، رهبران سابق جهادی، فرماندهان نظامی، والیهای مختلف افغانستان مشورت نمیکند. وی باید این مسئله را مد نظر قراردهد که مردم افغانستان هرگز فرآیند صلح از سوی کشورهای دیگر را نمیپذیرند.
رهبران حکومت وحدت ملی باید هوشیار باشند، زیرا توافقنامههایی که توسط عوامل خارجی در این کشور به امضا میرسد، افغانستان را به سمت جنگ سوق داده است.
اشرفغنی باید بداند که با وزیر کردن چند عضو غیرفعال از گروه طالبان، امنیت و ثبات در افغانستان باز نخواهد گشت و پیش از آغاز هرگونه مذاکرهای، رئیسجمهور این کشور باید یک «نقشه راه» برای آغاز این مذاکرات ارائه دهد.
انتهای پیام/.