به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، کودکان گرانمایهترین گنجینههای زندگی هستند، آنان نخستین و مهمترین انگیزههای والدین برای تلاش در میدان پرآشوب زندگی را تشکیل میدهند و از هنگامی که حس پدر یا مادر شدن قوام میگیرد، شور و شوق فراوانی همراه با سنگین شدن شانه از بار مسئولیت در خود احساس میکنند.
برای اکثر افراد فرزندپروری و تعلیم و تربیت کاری است که بدون تفکر و اصولاً نسنجیده انجام میشود در حالی که فرزندپروری باید از روی تفکر و آگاهانه باشد و این بدان معنی نیست که پرورش فرزند نتواند خودجوش و از روی محبت و طبیعی باشد.
وقتی میگوییم پرورش باید با تفکر و تأمل باشد به این معنا است که رفتار با فرزند باید آگاهانه و سنجیده باشد تا اهدافی که در نظر گرفته شده تحقق یابد.
بدرفتاری با کودک، طرد او و غفلت نسبت به نیازهایش اگر چه بسیار فراگیر است ولی دلیل اصلی ناخرسندی خانوادهها نیست. بخش اعظمی از ناخشنودی خانوادهها ناشی از کوشش والدین به وادار ساختن کودک به کاری است که مایل به انجام آن نیست.
در این زمان کودک برای دستیابی به آزادی شخصی در برابر والدین خود مقاومت کرده و سالها این تعارض و اختلاف بهگونهای دیگر پدیدار میشود و آن زمانی است که کودکان دیروز، والدین سالخورده خود را در همین موقعیت قرار میدهند.
منبع: ایران
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها