گفته میشد که «هگمتانه» نخستین شهر ایران است که در حدود سال 728 پیش از میلاد به دستور حاکم ماد به عنوان پایتخت بنا شد. هگمتانه که به معنای محل تجمع است پس از دوره ماد و در زمان هخامنشیان پایتخت ییلاقی باقی ماند. این شهر در دورههای اشکانی، سلوکی، ساسانی و پس از اسلام نیز اهمیت خود را حفظ کرد.
مورخان بسیاری درباره این شهر نوشتند و توصیفهای مختلفی صورت گرفت، از آن جمله هفت حصار، هر یک به رنگی بر گرد آن کشیده شده بود. باید یادآور شد که این باروها برای مراقبت از کاخ و گنجینه فرمانروا بنا شده بود و مردم عادی میبایست خانههای خود را بیرون از این دیوارها میساختند.