به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهدی محمود اقدم پژوهشگر ارشد مسائل اجتماعی در یادداشتی برای تسنیم نوشت:
شبکههای اجتماعی خاموش و خزنده «دل»ربایی میکنند. افراد بسیاری در گروه سنی جوانان و بزرگسالان با موقعیتها شغلی و جایگاههای متفاوت اجتماعی در این شبکهها رفت و آمد میکنند! به تازگی نیز رد پای نوجوانان نیز مشاهده میشود. این «دل» ربایی را باید رصد کرد. باید مراقبت کرد و باید برای آینده آن چارهاندیشی کرد.
کمی با دقت محیط اطراف خود را ببینید:
پرده اول : رهگذران و عابران برای رفت و آمد عجله دارند. این همهمه و عجله را در ساعات صبحگاهی و عصرگاهی در برخی از معابر شلوغ شهرهایمان میبینیم که به صفهای ایستگاههای اتوبوس و مترو نیز منتهی میشود.
این همهمه و هیاهو، عجله و شتاب از منظر زندگی، نشاط و شادابی جامعه دیدنی است اما آنچه در این تماشای گذرا از عجله و شتاب نیز« پیشی» میگیرد و به چشم مینشیند و به اصطلاح آن را به سایه میکشاند، فرورفتن چشمها و لغزیدن انگشتان بر صفحه تلفنهای همراه در این رفت و آمدهای روزمره است.
در نگاه دیگر، برخی با عبور از لابهلای هیاهوی روزمره معابر «تنها» در دنیای خود غوطهورند و برخی نیز تنها عجله دارند که کمی استقرار یابند تا خود را به دنیای شبکههای اجتماعی پرتاب کنند.
به عبارت دیگر، شبکههای اجتماعی به صورت خزنده «گفتوگو»های روزمره و مقطعی افراد در مواجهه با یکدیگر را کنار میزنند و جای خود را باز میکنند!
کمی با دقت محیط اطراف خود را ببینید. رهگذرانی که هوش و حواس خود را در تلفنهای همراه به حراج میگذارند و تنها تنههای احتمالی دیگر رهگذران کمی آنان را به خود بازمیگرداند.
پرده دوم: وعده دیداری نزدیک است. هر یک از اعضای خانواده به فراخور سن خود برای حضور پررنگ در این دید و بازدید چارهاندیشی میکند. جوانان به حفظ ظاهر متناسب با مدهای امروزی میاندیشند و بزرگترها به تجدید خاطرات خوب فکر میکنند.
لحظه دیدار فرا میرسد. اعضای دویا چند خانواده بر گرداگرد اتاق نشستهاند. رد پای شبکههای اجتماعی را در این محفل خانوادگی نیز میتوان دید. همه حضور دارند و موضوعی نقل مجلس است اما سایه سکوت را میتوان لمس کرد.
جوانان که تا پیش از این درباره نوع رفتار و گفتار خود وسواسگونه با والدین به شور و مشورت نشسته بودند، هر یک فارغ از آنچه گفته میشود در میان جمع اما جدا از آنان، با تازهترین مدلهای گوشی همراه خود کلنجار میروند و بزرگترها نیز زمان خود را تقسیمبندی کردهاند گاهی کلامی و جملاتی میگویند و گاهی سر در گوشیهای تلفن همراه خود فرو میبرند.
کمی با دقت محیط اطراف خود را ببینیم. بیتردید شما نیز این واقعیات را دیدهاید. به راستی چگونه باید چارهاندیشی کرد؟
شبکههای اجتماعی سوای از آسیبها و خطرات پنهان و آشکار خود، همچنان خزنده «دل» ربایی میکنند!
انتهای پیام/