/ شعر/ همدلی و همزبانی

به گزارش خبرگزاری تسنیم،  دکتر حسین حاتمی استاد دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در استقبال از شعار سال 94 مقام معظم رهبری و دعای تحویل سال، شعری سروده و در اختیار تسنیم قرار داده که در ذیل می خوانید:
قطعه پیوست، دل نوشته ای است مُلهم از دعای تحویل سال، برخی از مشکلات جهانی، پیامنوروزی مقام معظم رهبری و مذاکرات سخت تیم مذاکرهکننده ایرانی در مسئله هسته ای . 

ای که ”تدبیر“ شب و روزم ز توست
ای که هم آغاز نوروزم ز توست

ای ”امید“ ناامیدان جهان
ای که هستی آگه از سّر نهان

ای دگرگون ساز دل‌ها، یار ما
تو گره بگشا خودت از کار ما

یا مُحوِل، حَوِل ”احوالِ جهان“
مرحمت فرما ز الطاف نهان

فتنه ها در شرق و غرب عالم است
این زمین اکنون که غرق ماتم است

این زمان روح عدالت مرده است
قلب های مومنان افسرده است

این همه مُردند آتش بَس نما
ناکَسان را با مشیّت، کَس نما

یا مُحوِل، حَوِل ”احوالِ زمان“
تیر رحمت را رها کن از کمان

قلبهامان را هدف گیر و بزن
ابر رحمت را بباران بر چمن

بعد از آن توفیق خدمت ساز کن
خود به ”تدبیر و امید“ آغاز کن

در جهان مُرده است ”تدبیر و امید“
گرچه آن را داده این دولت، نوید(1)

حل این موضوع داغ هسته ای
این که قفلش را خودت بشکسته ای

هم ز تدبیر و امید آمد به بار
هم ز الطاف خوش پروردگار

ربنا ماها شنیدیم از “زعیم“
آن بزرگ قافله، یار ”نعیم“

”همدلی را اندر اینجا پیشه کن
همزبانی را بیا اندیشه کن

یار دولت باش و آن را پاس دار
گر صغیری یا که هستی از کبار

دولت و ملت چو انگشتان دست
حُول یک محور چو قوم حق پرست“

ای که خواهی شادی ما بندگان
ای که هستی مهرورز و مهربان

برطرف کن این همه عُسر و حَرَج
در ظهور مهدیت (ع) بنما فرج

راستی را و صداقت زنده کن
راستان و صادقان پاینده کن

یا محول، حول ”احوال مکان“
ابر رحمت را ببار از آسمان

خشکسالی را ببر از این جهان
بار دیگر ”بارَکَ فیها“ بخوان (2)

خادمان کشوری را یار باش
چون محمد (ص) اندرون غار باش

یا محوّل، لطف خود افزون نما
شبهه ها از قلبمان بیرون نما

وحدت مستحکمی تقدیر کن
همدلی را بین ما تدبیر کن

وحدت ما رمز قیل و قال ماست
خود مُحوّل زاندرون حال ماست
(1) هرچند در کشور ما نوید تدبیر و امید را داده اند ولی در سطح جهان، روح تدبیر و امید، مرده است. پس از تو که مدبّری می‌خواهیم که چاره ای بیندیشی و راهکاری را مقدر فرمایی تا آرامش به کل جهان بازگردد.
(2) خداوند زمین را آفرید و توشه راهش را همراهش کرد ـ قرآن مجید، سوره فُصلت،  آیه 10 «... بارک فیها و قدر فیها اقواتها ...»

انتهای پیام/