خبرگزاری تسنیم_ محراب محمدزاده
اگر تنها مروری تیتروار بر وضعیت تئاتر کشور طی دو سال گذشته داشته باشیم، کاملا مشهود است که تئاتر در همه زمینهها یک گام به عقب رفته است، علت این امر نیز ارتباط تنگاتنگ میان بخشهای مختلف تئاتر است. اکنون اما با نامگذاری سال 94 به عنوان «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» از سوی رهبر انقلاب توقعها برای همراهی دولت بیشتر شده و البته از طرف دیگر همکارهای هنرمندان و مردم نیز نیمی از راه است. هرچند باید از مسئله نگذریم که هنرمندان تئاتر با اینکه طی دو سال اخیر به سختی مطالبات خود را وصول کردهاند، اما باز هم تلاش دارند که جریان تئاتر کشور از نفس نیفتاد، مردم نیز با توجه به کیفیت و همخوانی آثار نسبت به دغدغههایشان استقبال لازم را داشتهاند.
***
در ابتدای هفته به نقل ایرج راد، مدیر عامل خانه تئاتر خبری منتشر شد مبنی بر اینکه علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سال 94 را سال تئاتر در این وزارت خانه اعلام کرده است، خبری که البته به شکلهای مختلف از آن تفسیر شد و روز گذشته هم نوشآبادی، سخنگوی وزارت ارشاد در این رابطه گفت:« منظور این بوده که در حوزه فعالیتهای هنری تئاتر مورد توجه قرار میگیرد نه اینکه در میان سایر فعالیتهای وزارت ارشاد تنها به تئاتر توجه کنیم. این توجه نیز به این منظور است که بتوانیم فضاهای ویژهای را تعبیه کنیم و اعتبار ویژه درنظر بگیرم تا مکانهایی که نیاز به بازسازی دارند به طور جدی بازسازی شوند که در این زمینه تئاتر شهر نیز مدنظر قرار دارد و در تابستان بازسازی آن به بهرهبرداری میرسد. امیدوارم سال 94 تئاتر هم به لحاظ سختافزاری و هم نرمافزاری تأمین شود. هنر تئاتر هنری پایه است و هنر مادر برای سینما و تلویزیون ایران به شمار میرود.»
***
حضور مهدی شفیعی، به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی و به طبع آن حضور دوباره بخشی از مدیران کارآمد قبلی مرکز، نشان از رویکردی جدید در سال 94 بود، اما موفقیت این مجموعه نیز نیازمند حمایتهایی از سوی مدیران بالادستی است، شاید نیاز باشد که همدلی و همزبانی ابتدا در مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شود و در ادامه این جریان با هنرمندان و مردم پیوند بخورد، شفیعی نیز اخیراً در گفتوگو با تسنیم گفت: «ما محکوم به امید داشتن هستیم و امیدوارم که بتوانیم سیاستها را جدیتر از گذشته پیگیری کنیم و در سال 94 شاهد اتفاقات خوشایندی در عرصه تئاتر در تمام نقاط کشور باشیم. امیدوارم که سعی کنیم نیمه پر لیوان را در سال 94 ببینیم.»
***
تئاتر کشور وضعیت خوبی ندارد، این حرف امروز نیست، بلکه مدتهاست در این رابطه هم هنرمندان و هم رسانههای مختلف انتقادات بسیاری را بر مدیریت علی مرادخانی اعلام کرده بودند، انتقاداتی که در ابتدا به تندخویانه تعبیر میشد و حالا واقعیتی تلخ برای تئاتر، حمیدرضا نعیمی پیش از مسئلهای را در رابطه با بحث حمایت دولت مطرح کرد، او میگوید:«آقای روحانی اگر بخواهد در دو سال باقی مانده یک هدیه به جامعه خسته، زخمی و دلگیر تئاتر بدهد تنها تا پایان دوره اول ریاست جمهوریش وقت دارد، فکر میکنم بهترین هدیه آقای رئیس جمهور این باشد که هنر هنرمندان تئاتر را به رسمیت بشناسد. اینها خواستههای بسیار معمولی است که ما میخواهیم در یک هوای خوب تنفس کنیم، آیا اگر ما با هوای بد مخالف باشیم به معنای دشمنی با یک نهاد و جریان است؟»
***
میزان بخشی از پویایی تئاتر در یک کشور، اجرای نمایشهایی است که روی صحنه هستند، خوشبتختانه این اتفاق در ابتدای امسال رخ داده است و برخی سالنها نیز بیش از ظرفیت موجود و در دو سانس و با دو نمایش مختلف میزبان مخاطبان هستند، اما اینکه چطور این اتفاق افتاده است هیچ ارتباطی به دولت ندارد و تنها حاصل دغدغهمندی خود هنرمندان و استقبال مردم است، در همین راستا هم جواد انصافی میگوید:«ما هنوز پول نمایش «کل عنایت» که در تابستان سال گذشته اجرا شده بود را نگرفتهایم، اما احساس وظیفهای که در عرصه فرهنگی و هنری داشتیم، سبب شد نمایش «حاجی فیروز و عمو نوروز» را با رویکردی علمی آماده اجرا کنیم.»
اکنون که در ابتدای سال 94 هستیم، فرصت بسیاری خوبی برای برنامهریزیهای دقیقتر در عرصه تئاتر احساس میشود و نیاز است که در این راستا نهادهای فرهنگی و هنری تلاش بیشتری را برای ترمیم تئاتر خسته و زخمی این روزهای ایران انجام دهند. آیا سال 94 میتواند آغازی بر پایان دادن به اتفاقات تلخ تئاتر باشد؟ آیا امسال تئاتر کشور میتواند حداقل به شرایط دو سال پیش خود بازگردد و در ادامه آن گامی رو به جلو بردارد؟
انتهای پیام/