به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، لو راکول، مدیر موسسه لودویگ فن میزس در مصاحبه ای با شبکه خبری راشا تودی می گوید: بعد ازآنکه متحدان آمریکا موافقت خود را با بایکوت ابراز نکردند که به نوعی نشان از آن است که تسلط دلار بر کل جهان دیگر ادامه نخواهد داشت، این کشور مجبور شد درباره همکاری با بانک توسعه ای به رهبری چین تغییر عقیده دهد.
ایالات متحده قصد دارد با صندوق توسعه جهانی جدیدی به رهبری چین همکاری کند. بانک سرمایه گذاری زیر ساخت های آسیایی سال گذشته تاسیس شد و هدفش حمایت از توسعه اقتصاد آسیایی است. شش کشور اروپایی از جمله آلمان، نیز در حال حاضر عضویت خود را در این سازمان ثبت کرده اند. این بانک که تحت رهبری چین اداره می شود، سرمایه اولیه ای بالغ بر 50 میلیارد دلار دارد که انتظار می رود بزودی به دو برابر این مقدار برسد.
راشا تودی: ایالات متحده اکنون تمایل دارد تنها با واسطه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، با بانک سرمایه گذاری زیر ساخت های آسیایی همکاری کند. چرا واشنگتن تغییر عقیده داده است؟
لو راکول: زیرا چاره ای جز این نداشت، خیلی از متحدان ایالات متحده طبق تقاضای سابق خودشان مبنی بر بایکوت کردن این بانک پیش نرفتند. این تنها علامت دیگری است که نشان می دهد عدم وابستگی اقتصاد جهان به دلار رو به افزایش است و این قطعا نارضایتی آمریکا را در پی خواهد داشت. همانطور که می دانیم آمریکا، واکنش خود را با پرتاب موشک Minuteman III نشان داد، موشکی که قادر به حمل پنج کلاهک هسته ای است و از این طریق آمریکا این پیغام را می رساند که همه جهان باید متوجه این قضیه باشند که ایالات متحده می تواند با این سلاح مرگبار، هر نقطه ای از سیاره زمین را هدف قرار دهد.
آمریکا زمانی وارد جنگ عراق شد که صدام حسین تازه اعلام کرده بود تصمیم دارد عراق را به سمت استانداردهای طلایی ببرد. همین اتفاق درمورد لیبی هم افتاد. ایالات متحده نمی خواهد کسی خارج از حیطه تسلط دلار دست به کاری بزند. اما این تسلط دلاری دیگر دوامی ندارد. با اینکه من کلا طرفدار این نوع موسسه ها نیستم زیرا وجود چنین بانکی، رقیبی برای بانک جهانی و صندوق بین المللی پول محسوب می شود که موسساتی مستقر در واشنگتن و تحت کنترل ایالات متحده هستند، اما به نظر من این بانک چینی اتفاق خوبی است چون ما خواهان یک دولت برای کل جهان نیستیم. مرکز زدایی همواره به نفع آزادی و عزت انسانی است. آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم، ایده تسط جهانی، یا یک دولت جهانی را در سر دارد که بتواند همه چیز را تحت سیطره خود در آورد و این چیز وحشت آور و مهیبی است.
این اتفاق شاید کوچک باشد اما قدم خوبی است که می بینیم این بانک برخلاف خواسته آشکار ایالات متحده و دیگر موسسات خصوصی، تاسیس شد؛ موسساتی که سعی می کردند دیگر کشورها را با خود همراستا کنند که البته جواب نداد. اینکه این اتفاق دارد می افتد خبر بسیار مسرت بخشی است اما قطعا باعث نارضایتی ایالات متحده خواهد بود. با این حال، این اتفاق به نفع جهان و حتی به نفع آمریکایی هاست. زیرا اگر دولت آمریکا بخواهد کنترل همه دنیا را به دست بگیرد، با همه ما مانند مستعمره ها و زیردستان خود رفتار خواهد کرد، کاری که با بقیه دنیا می کند و این به طور یقین به نفع مردم آمریکا نیز نخواهد بود.
راشا تودی: کشورهایی مانند آمریکا و ژاپن نگران این هستند که چین از این موسسه برای گسترش نفوذ خود در منطقه استفاده کند. پکن با اینکار دقیقا چه اهدافی را دنبال می کند؟
لو راکول: به نظر من چین بعد از پشت سر گذاشتن دوران وحشتناک کمونیسم مائو، بعد از آنهمه گرسنگی، قحطی و فقر غیر قابل باور، خفقان، اردوگاههای اسرا و غیره، حالا دارد به سمت روشنایی حرکت می کند. آنها با استفاده از اقتصاد کاپیتالیستی و آزادی بیشتر، قدرت اقتصادی بیشتری به دست می آورند. این اتفاق خوبی است. در آمریکا ما از کالاهای چینی استقبال می کنیم، قیمتها مناسب هستند و کیفیت عالی است. و این در همه جهان صحت دارد. بنابراین چرا این قدم بزرگ و باورنکردنی و رهایی از چنگ کمونیسم و ورود به روشنایی کاپیتالیسم را جشن نگیریم؟ این یک بازار آزاد نیست اما در هر حال خیلی آزادتر از آن چیزیست که قبلا شاهدش بودیم.
متاسفانه این اتفاق امری طبیعی در تاریخ است، وقتی امپراطوری در حال سقوط است، مانند امپراطوری آمریکا، قطعا از به پا خاستن قدرتی همچون چین به شدت عصبانی می شود. ژاپن نیز در سراشیبی سقوط قرار دارد. پس ژاپن و آمریکا عصبانی هستند. یادم هست یکبار مقامات آمریکا اعلام کردند که می خواهند جلوی نفوذ چین را در دریای چین جنوبی بگیرند. این حرف مثل این است که چین اعلام کند "ما می خواهیم جلوی نفوذ آمریکا در خلیج مکزیک را بگیریم". امکان ندارد. بنابراین من فکر می کنم این مسائل نشان از پیشرفت دارند. جای تاسف است که ژاپن تصمیم دارد همراستا با آمریکا عمل کند اما شاید دلیلش این باشد که آمریکا به نوعی از نظر نظامی ژاپن را اشغال کرده است، زیرا این کشور، انواع سلاح های هسته ای، همه نوع نیرو، هواپیما و کشتی در ژاپن دارد. پس من حدس می زنم ژاپن حس می کند چاره ای ندارد جز اینکه همراستا با آمریکا عمل کند.
اما این نوع ساختار دیگر به روزهای پایانی خود نزدیک می شود. از نظر من، ما دیگر دولت جهانی نخواهیم داشت، دیگر قدرتی مثل آمریکا، نخواهیم داشت که بتواند نفوذ خود را به سراسر جهان اعمال کند، مخصوصا نفوذ نظامی. نفوذ چین نفوذی اقتصادی است و این به نفع همه است. بگذارید بیشتر از کالاهای ساخت چین با قیمتهای عالی استفاده کنیم، بگذارید همه جهان با هم در تعامل تجاری باشند، زیرا فقط اینطور خواهیم توانست احتمال وقوع جنگهای وحشتناکی را کاهش بدهیم که آمریکا همواره خودش را در آن درگیر می کند و بدتر اینکه همواره تهدیدات بدتری را علیه روسیه، و چین به کار می برد، یعنی علیه تنها دو قدرتی در جهان که آمریکا هیچ کنترلی رویشان ندارد.
راشا تودی: در حال حاضر بانکی به نام بانک توسعه اقتصادی آسیایی تاسیس شده تا توسعه اقتصادی کشورهای آسیایی را بهبود بخشد، دیگر چه نیازی به بانک دیگری از این نوع داریم؟
لو راکول: بانک توسعه اقتصادی آسیایی، تنها زیرمجموعه ای از دولت آمریکاست به همین دلیل باید بانک دیگری تاسیس می شد. البته، باز باید بگویم که به نظر من سرمایه گذاری از این نوع در واقعیت به نفع جهان است. اما با توجه به این حقیقت که این چیزها زمانی بهتر جواب می دهند که مرکززدایی شده و در سراسر جهان پخش شوند؛ نباید فقط یکی از آنها وجود داشته باشد، باید تعداد زیادی از این نوع بانکها ایجاد شود. این بانک موسسه ای برای آمریکایی ها، وال استریت و دولت آمریکاست. این خیلی خوب است موسسه ای جدا از آنها داشته باشیم. می دانم خیلی عجیب به نظر می رسد که بانک توسعه اقتصادی آسیایی داشته باشیم که تحت کنترل آسیایی هاست. با این حال، بنا به دلایلی، چینی ها تمایل دارند چنین اتفاقی بیفتد.
منبع: اقتصاد ایرانی
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها