به گزارش خبرنگار تسنیم از شهرکرد، این دشت با پوششی از لالههای رنگارنگ، در 12 کیلومتری چلگرد و در نزدیکی روستای بنواستکی شهرستان کوهرنگ واقع شده است.
هوای پاک و عاری از آلودگی دشت و پوشش گیاهی ارزشمند آن همواره گردشگران را از سراسر کشور به سمت خود میکشد.
بسیاری از مردم چهارمحال و بختیاری را به «دیار لالههای واژگون» میشناسند و تنها دلیل این مسئله هم وجود عرصههای طبیعی با پوشش لالههای واژگون در نقاط مختلف استان به صورت پراکنده و مهمتر از آن همین دشت وسیع لالهها در شهرستان کوهرنگ است.
لالههای واژگون را میتوان در جای جای طبیعت زیبای چهارمحال و بختیاری دید اما دشت لاله با وسعت تقریبی 700 هکتار یکی از اصلیترین رویشگاههای لاله واژگون در کشور بوده که در اردیبهشت ماه میزبان دهها هزار گردشگر است.
دشت لاله در فاصله 100 کیلومتری شهرکرد و 10 کیلومتری چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ قرار دارد.
در این میان بارگذاری اکوتوریسمی، سرازیر شدن انبوه گردشگران ناآگاه، کم توجهی دستگاه های متولی و آماده نکردن زیرساختهای لازم برای این بارگذاری و تبدیل شدن به یک جاذبه طبیعی گردشگری موجب شد که هر ساله از شادابی و تجدید حیات طبیعی لاله ها کاسته شده و روند کاهش تراکم لاله ها و وسعت این اثر طبیعی کم نظیر شدت یابد.
طبیعت خواری با طعم پیاز!
چیدن گلها و خارج کردن غده و پیاز لالهها از داخل خاک توسط عدهای از گردشگران، بیشترین نقش تخریبی را در مجموعه عوامل انسانی مؤثر در تشدید روند نابودی تدریجی دشت لالهها داشته است.
از بین رفتن ساقه گلها در اثر استفاده از چادرها و زیراندازها و لگدمال کردن لالهها در اثر تردد بی مورد بازدیدکنندگان، روند طبیعی گل دهی و بذردهی لاله را مختل و تجدید حیات طبیعی دشت را به مخاطره انداخته است.
عدهای از گردشگران با بیرون آوردن پیاز لالهها، آنها را به عنوان سوغاتی با خود برده و سایرین را هم به این کار تشویق میکنند.
جالب اینکه تا همین چند سال قبل، سیمای استان هم از این باغچههای پر از لاله واژگون برنامه خبری تهیه میکرد که خوشبختانه پخش این گزارشها نیز متوقف شد.
اینکه برخی از مردم دوست دارند نمادهایی از طبیعت را در باغچههای منازل خود داشته باشند در نوع خود عملی غیر عادی نیست اما اگر همین مردم بدانند که با این کار خود چه آسیب جبران ناپذیری به طبیعت وارد میکنند، در تصمیم خود تجدید نظر میکنند.
البته طبیعت خواری در دشت لاله فقط منحصر به پیاز لالهها نشده و سایر گلها و گیاهان وحشی و حتی خاک و سنگ دشت را هم در برمیگیرد.
طبیعت خواران علاوه بر پیازها، خاک حاصلخیز دشت را هم برای کاشت لاله و تعویض خاک گلدانها و باغچه در کیسه کرده و با خود میبرند.
حلقه مفقودهای به نام فرهنگ سازی
بابک ناصری، گردشگر ایرانی مقیم خارج از کشور که برای عکاسی از طبیعت چهارمحال و بختیاری به این دشت آمده در گفت و گو با تسنیم گفت: در هیچ جای دنیا گردشگران حق دخل و تصرف در محیطهای طبیعی را ندارند.
وی افزود: حتی در طبیعت کوهپایههای کلیمانجارو در قاره آفریقا، مسیر عبور گردشگران کاملا مشخص و محصور است و اگر کسی حتی یک مارمولک یا یک تکه سنگ را از محل اصلی خود جابجا کند، علاوه بر پرداخت جریمه باید آن را سر جای اول خود برگرداند.
این گردشگر با اشاره به اخذ عوارض جهت ورود به دشت لاله گفت: گرفتن عوارض در همه جای دنیا مرسوم است اما بخشی از این پولها باید صرف چاپ بروشور و کتابچههای راهنمای گردشگران شود و با نصب بنر و تابلوهای مختلف، در خصوص آسیب رسانی به طبیعت و زیان های آن اطلاع رسانی شود.
ناصری گفت: مردم باید بدانند که اگر گلی مثل لاله واژگون زیباست، به دلیل قرار داشتن آن در زادگاه اصلی خودش است و آنها باید برای گلدانها و باغچههای خودشان از گلهای تزئینی و زیبایی که در همه گل فروشیها موجود است استفاده کنند.
وی با دعوت از ایرانیان در سراسر جهان برای بازدید از طبیعت بینظیر و چهارفصل کشورشان گفت: تقریبا همه آثار طبیعی و تاریخی کشور ما منحصر به فرد است و متعلق به مردم یک عصر و زمان نیست که به دلخواه خود آنها را از بین برده یا جابجا کنند.
ناصری توسعه صنعت اکوتوریسم و یکی از شاخههای مهم آن یعنی ژئوتوریسم را در چهارمحال و بختیاری ضروری دانسته و گفت: بسیاری از هموطنان ما در داخل و خارج کشور توان مالی لازم جهت سرمایهگذاری در این بخش ها را دارند که لازمه آن همکاری سازمانهای مربوطه با این صاحبان سرمایه است.
انتهای پیام/ج