«نوید رهجو» به مناسبت بیست و سومین سالگرد پیروزی مردم افغانستان علیه کمونیسم با ارسال یادداشتی به دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، نوشت که روز گذشته هفت ثور(اردیبهشت) سالروز کودتای سیاه و ننگین مارکسیستی به سرکردگی حزب دموکراتیک خلق افغانستان در سال 1357 خورشیدی بود.
مردم مسلمان افغانستان که در پیروی از احکام نورانی اسلام و حفظ ارزش های اسلامی زبانزد جهانیان هستند، وقتی احساس کردند با روی کارآمدن نظام کمونیستی در این کشور، ارزشها و معتقدات دینیشان با خطر مواجه شده است به سرعت در برابر کمونیستها قیام کردند.
قیام مردم افغانستان که 14 سال به طول انجامید نه تنها کشور را از یوغ استعمار اتحادجهاهیرشوری رها ساخت که اندیشه کمونیستی و ابرقدرت تا دندان مسلح آن را نیز به زباله دان تاریخ سپرد.
هرچند ملت مسلمان و مظلوم افغانستان در مبارزه با ارتش سرخ شوروی سابق و حکام وابسته به کرملین در افغانستان، بهای سنگینی پرداختند اما سرانجام با تقدیم نزدیک به یک و نیم میلیون شهید و آوارگی میلیونها نفر به کشورهای همسایه و جهان، تاریخ هشت ثور را به عنوان یک روز پر افتخار در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه ملتهای جهان به ثبت برساند.
هشت ثور1371 یک روزماندگار در تاریخ ملتهای جهان است. پیام روشن این روز به ملت های دربند جهان این است که: « هیچ نیرویی تاب مقاومت در برابر اراده استوار ملتها را ندارد.»
تردیدی نیست که پیروزی بر یک ابرقدرت جهانی که سایه رعب و وحشتش تمام جهان را فراگرفته بود، بسیار بزرگ و ارزشمند است؛ اما در طول تاریخ به تجربه ثابت شده که حفظ پیروزی مهمتر و دشوارتر از خود پیروزی است.
بی تردید حفظ دستاوردهای یک پیروزی، بدون همدلی، همکاری و درایت مردم به ویژه رهبران جامعه میسر نیست. چیزی که ملت مظلوم افغانستان پس از پیروزی انقلاب خونین خود متأسفانه بهره چندانی از آن نداشتند.
البته ذکر این نکته ضروری است که مردم افغانستان در انجام وظیفه دینی و میهنی خود هیچ کوتاهی نکردند و آزادمردان تاریخ بشر همواره به این مردم غیور آفرین خواهند گفت. اما آنچه که پس از شکست شوروی در افغانستان، شیرینی پیروزی را به کام مردم تاحدودی تلخ کرد و حتی سرزمین افغانستان را آبستن رویدادهای دردناک بعدی و بستر جنگهای خانمانسوز داخلی کرد، عدم «دیگرپذیری» بعضی از رهبران این کشور بود که بر سر استقرار یک حکومت فراگیر که پاسخگوی نیازها و آرمانهای ملت باشد و به عنوان عامل اتحاد و انسجام مردم تبارز یابد، به تفاهم نرسیدند.
دلیل این مسئله ، جز این که « ضعف رهبری» تعبیر شود، تعبیر دیگری نمی توان برای آن یافت.
به هرحال، همانطور که پیشتر اشاره شد، مردم قهرمان افغانستان با الهام از امام آزادگان حضرت حسین بن علی(ع)، با فداکاریها و قربانی دادنها و خونهای پاکی که پای درخت آزادی و آزادمنشی ریختند، برزگترین طاغوت زمان را به زانو درآوردند.
به این ملت مومن و مجاهد باید تبریک و دست مریزاد گفت.
انتهای پیام/.