به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمد صفری در سرمقاله سیاست روز با عنوان «دلواپسان و دلدادگان» نوشته است:
«دلواپس» واژهای که پس از آغاز گفتوگوهای هستهای ایران و 1+5 جای خود را در ادبیات فارسی سیاسی هستهای ایران باز کرد و...
«دلواپس» واژهای که پس از آغاز گفتوگوهای هستهای ایران و 1+5 جای خود را در ادبیات فارسی سیاسی هستهای ایران باز کرد و اکنون حتی با تیتر درشت در صفحه نخست روزنامهها هم جا میگیرد و خودنمایی میکند. در کنار این واژه فارسی، عبارت دیگری هم در ادبیات فارسی هستهای سیاسی کشور کاربرد پیدا کرده و آن «وادادگی» است.
«دلواپسان» و «وادادگان» هر کدام سعی دارند تا مواضع خود را درباره گفتوگوهای هستهای، نتایج آن، تبعات مثبت و منفی و هر آنچه که تصور میکنند از نظر آنها درست و به سود منافع ملی کشور است، مطرح و برای اثبات حقانیت خود تلاش کنند.
این تلاشها گاهی هم به جدلها و بگومگوهای سیاسی هستهای در روزنامهها، تریبونهای گوناگون از جمله دانشگاهها و حتی در برنامههای گفتوگو محور صدا و سیما تبدیل میشود.
جدای از این که چنین فضای باز نقد و انتقاد برای دو طرف ماجرا، شاید یک فضای دوقطبی سیاسی را درست کند که البته وجود چنین فضایی تبعات خاص خود را خواهد داشت و دو طرف باید در این زمینه رعایتهای لازم و واجب را داشته باشند تا تبعات آن کم شود، یک خوبی هم دارد که باعث میشود، افکار عمومی از چند و چون فضای گفتوگوهای هستهای و دلایل موافقان توافق و منتقدان هستهای آگاه شوند و با یک قضاوت منصفانه، سعی کنند تشخیص دهند که کدام طرف ماجرا از یک موضع نسبی به حق برخوردار است و کدام یک اشتباه میکند.
این حق مردم است تا از سرنوشت و آینده کشور براساس یک توافقی که قرار است در آینده به نتیجه برسد یا نرسد، با خبر باشند و بدانند که اگر توافق شود چه اتفاقی خواهد و اگر توافق نشود چه خواهد شد.
اما در این میان هستند گروهها، افراد و شخصیتهایی که در جامه موافق یا منتقد توافق هستهای، بازیهای سیاسی خود را دارند. این چنین رفتاری اگر ادامه داشته باشد، یک فضای دوگانه دوقطبی را ایجاد میکند، در ادامه آن، ضدیتهایی به وجود میآید که از سطح رسانهها، کارشناسان و تحلیلگران به میان مردم کشیده میشود.
به همین خاطر است که باید تلاش شود تا دو طرف ماجرا، با رعایت چارچوبها و ضوابطی که در چنین موضوعاتی که با منافع ملی و امنیت ملی سروکار دارد، به یک مسئله بحرانزا تبدیل نشود.
اطلاعرسانی و ارائه تحلیلهای درست و به دور از گرایشهای سیاسی و جناحی میتواند در این زمینه کارساز باشد.که البته این وظیفه مهم بشتر بر عهده تیم هستهای است.
گفتوگوهای هستهای یک موضوع خاص برای یک جناح سیاسی در کشور نیست که بتوان از آن برای رسیدن به اهداف خود سوءاستفاده کرد.
چه دلواپسان و چه وادادگان یا بهتر است بگوییم «دلدادگان» هر دو در ایجاد چنین فضایی سهیم هستند، یکی بیشتر، یکی کمتر.
اگر هر کدام از آنها سعی کنند که منویات سیاسی جناحی خود را در دستور کار قرار دهند، منافع ملی را زیر پا گذاشتهاند.
ضمن این که در جریان گفتوگوهای هستهای، دستورالعملهایی از سوی رهبر معظم انقلاب، به تیم هستهای ابلاغ شده است که این موارد در دیدارهای عمومی مطرح شده و تیم هستهای هم ملزم و موظف به اجرای آن دستورات، توصیهها، و راهکارهاست.
اگر هر دو طیف سیاسی کشور در همین چارچوب حرکت کنند، یعنی سخنان، مواضع و دستورات ایشان را در تحلیلها و مواضع خود به کار گرفته و رعایت کنند، فضای دوقطبی و اختلاف ایجاد نخواهد شد و نتیجه آن هم هر چه باشد، به سود منافع ملی ایران اسلامی خواهد بود.
شاید در جریان گفتوگوهای هستهای شیوههایی که از سوی دلواپسان و دلدادگان توافق هستهای به کار گرفته شده است، مغایر منافع ملی بوده است.
نگارنده معتقد است که کفه ترازوی طیف سیاسی اصلاحطلب که گرایش به توافق هستهای دارد، با توجه به مواضع و دیدگاههای مطرح شده در این زمینه، باعث دلواپسی دلواپسان شده است.
دلدادگی اصلاحطلبان به توافق هستهای و انتقاد به دلواپسان به این خاطر جای شک و تردید دارد که آنها در جریانات گوناگون، با مواضعی که اتخاذ کردند، هزینههای زیادی را به نظام اسلامی و مردم تحمیل کردند که همچنان قابل طرح و بررسی است.
ضمن این که طرف مقابل ایران که آمریکاست، سابقه درخشانی درانجام تعهدات خود در زمینه قراردادها و توافقاتی که ایران و آمریکا داشتهاند ندارد و نمونههای تاریخی آن پس از انقلاب موجود است. از قرارداد الجزایر گرفته تا آزادی گروگانهای آمریکایی در لبنان و همکاری ایران درافغانستان همه این موارد با عهدشکنیهای آمریکاییها روبرو شده است، به همین خاطر در جریان موضوع مهم وحساسی مانند گفتوگوهای هستهای نمیتوان به طرف مقابل اعتماد کرد، زیرا تاکنون از سوی آمریکا هیچ حسننیتی دیده نشده و آنگونه که پیش میرود، دیده هم نخواهد شد.
انتهای پیام/