«مانیش رای» کارشناس پاکستانی با ارسال یادداشتی به دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، با بررسی تلاش تحریک طالبان برای اتحاد گروههای تروریستی در این کشور نوشت: ارتش پاکستان پس از حمله شبهنظامیان به مدرسه نظامی پیشاور و کشتن 150 نفر در این مدرسه عملیاتی موسوم به «خیبر 2» را در مناطق قبایلی این کشور آغاز کرد.
همچنین تحریک طالبان پاکستان سال گذشته حملهای را به فرودگاه کراچی برنامه ریزی کردند که پس از آن ارتش این کشور عملیات «ضرب غضب» را نیز علیه آنها در مناطق قبایلی آغاز و این گروه را تحت فشار قرار دادند.
اکنون تحریک طالبان پاکستان پس از تحت فشار قرار گرفتن توسط ارتش این مناطق را رها کرده و به مناطق دیگر مانند «خیبر» و « دره تیراه» در نزدیکی مرز افغانستان فرار کردهاند و عملیات خود را با جابجایی در امتداد خط مرزی دیورند انجام میدهند.
اما پس از انجام عملیات موثر خیبر 2 که موجب شد بیشتر پناهگاههای مخفی و استراتژیک این گروه از متلاشی شوند.
تحریک طالبان پاکستان که زمانی در سراسر این کشور نفوذ داشت در حال حاضر در مقابل نیروهای پاکستانی در مناطق قبایلی نشین هممرز با افغانستان تحت فشار سنگینی قرار دارند و پناهگاههای مهم خود را از دست داده و با تهدید «منقرض شدن» مواجه میباشند.
رهبری تحریک طالبان پاکستان برای مقاومت در مقابل این حملات ارتش تصمیم گرفته تا جناحهای مختلف را که پس از اختلاف میان رهبری و برخی جناحها از هم جدا شده بود را دوباره متحد کند.
به تازگی 3 گروه که فرمانده یکی از آنها زمانی به عنوان رهبر ارشد گروه القاعده و لشکر جهنگوی فعالیت میکرد با طالبان پاکستان متحد شده است.
این اتحاد بخشی از تلاش تحریک طالبان پاکستان با کمک احتمالی از گروه القاعده برای بازیابی این گروه میباشد. همچنین این اتحاد در جهت تلاش تحریک طالبان برای بازسازی بدنه درهمشکسته خود در برابر عملیات در جریان ارتش پاکستان میباشد.
«ملا فضلالله» رهبری این گروه را پس از کشته شدن «حکیم الله محسود» بر عهده گرفت اما چندین جناح از این انتخاب ابراز ناراضایتی کردند.
گفته میشود که دو جناح محسود در وزیرستان شمالی و جنوبی و شاخه بزرگی که توسط «عمر خالد خراسانی» آن را رهبری میکند جزء گروههای ناراضی بودند.
اما گروه خراسانی موسوم به «جماعت الحرار» و گروه «لشکر اسلام» به رهبری «منگل باغ» در اوایل ماه گذشته به عنوان بخشی از این تلاش و به منظور بهبود شکافهای بوجودآمده میان این گروهها با تحریک طالبان متحد شدند.
این تصمیم طی جلسه ملافضلالله با عمر خالد خراسانی و منگل باغ گرفته شده و رهبری این تشکل جدید هنوز اعلام نشده است.
قابل یادآوری است که طالبان پاکستان و لشکر اسلام با رهبری منگل باغ مدتهاست که باهم متحد هستند اما ساختار، منابع و نیروهای مشترکی ندارند.
همچنین تحریک طالبان پاکستان سخت تلاش میکند تا روابط خود را با متحدان قبلی خود مانند «حرکت الجهاد الاسلامی»، گروه «قاری صفی الله اختر»، «تحریک نفاظ شریعت محمدی»، «تحریک طالبان پنجاب»، «جنبش اسلامی ازبکستان» و برخی از گروههای چچنی و آلمانی-ترک بهبود بخشد.
تعداد افراد گروه تحریک طالبان در زمان رهبری «بیتالله محسود» و «حکیمالله محسود» حدود 25 تا 30 هزار نفر میرسید اما این تعداد در حال حاضر به حدود 5 تا 7 هزار نفر میباشد.
تلاش اخیر این گروه برای اتحاد بخشهای مختلف ممکن است برای گسترش همکاری میان این گروهها باشد و علاوه بر آن تحریک طالبان خواستار جلب توجه عموم باشد و تلاش میکند تا پیغامی از حضور خود از طریق رسانهها منتشر کند.
عملیات اخیر نظامیان پاکستان آنها را مجبور کرده تا از این تاکتیک برای نشان دادن قدرت خود استفاده کنند.
در حقیقت این گروهها بیشتر تواناییهای خود برای انجام فعالیتهای تروریستی از دست دادهاند. اما برخی از تحلیلگران ارشد امنیتی معتقدند که پیشرفت و اتحاد این گروهها به عنوان ابزاری برای تبلیغات تاثیری بر بهتر شدن وضعیت آنان نکرده است.
میزان تاثیرگذاری این تاکتیک جدید طالبان علیه عملیات نیروهای امنیتی و یا تغییر نام برخی از گروهها چند ماه آینده معلوم خواهد شد. اما مسئله قابل تامل این است که القاعده نقش بسزایی در تمام فعالیتهای این گروه بازی میکند.
القاعده و تحریک طالبان پاکستان از زمان تاسیس این گروه در ماه دسامبر سال 2007 میلادی رابطه نزدیک دارند. طالبان پاکستان به افراد گروه القاعده در مناطق قبایلینشین در حالی پناه میدهد که در عوض این گروه متخصصان نظامی و دسترسی به حامیان بینالمللی را در اختیار آنان قرار میدهد.
طالبان پاکستان برای حفاظت و بقای القاعده میجنگد، اما طالبان افغانستان بدون تمایل به درگیری با ارتش و آی اس آی پاکستان، هیچ عکسالعملی از خود نشان نمیدهند.
القاعده در اتحاد گروههای مختلف در پاکستان نقش میانجی را بازی میکند و چیزی که مشخص به نظر میرسد؛ نزدیک شدن تحریک طالبان پاکستان به القاعده نسبت به گروه طالبان افغانستان، میتواند چالش مهمی برای اسلامآباد و منطقه به شمار آید.
انتهای پیام/پ