به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رایلی کینگ که در میان علاقهمندان به موسیقی معروف به افسانه بلوز بود، شب گذشته در 89 سالگی در لاس و گاس درگذشت.
بی. بی. کینگ با نام اصلی رایلی کینگ در روستای اتا بنا در میسیسیپیزاده شد. او بیشتر کودکیاش را با مادر و مادربزرگش در یک مزرعهٔ پنبه کار میکرد. او گفته قبل از آنکه استعدادهایش کشف شود در مزرعه در آن زمان به ازای هر 45 کیلوگرم پنبه 35 سنت دریافت میکرد. در دورهٔ کودکیاش او از موسیقدانان بلوزی هم چون تی-بون واکر و لانی جانسون و بلایند لمون جفرسون موسیقدانان جازی همچون جنگو راینهارت و چارلی کریستین تاثیر میگرفت. بعد از مدتی کینگ متوجه استعدادش در خواندن شد و خواندن را در کلیسای روستا آغاز کرد.
مادر و مادر بزرگش بسیار دیندار بودند و او را همیشه برای مراسم دینی به کلیسا میبردند، در آنجا بود که او نخستین آموزههای موسیقی را از کشیش آنجا، آرچی فیرا، که از خویشاوندان دور او بود فرا گرفت. کشیش فیرا با استفاده از خواندنهای هیجان انگیز و همراهی گیتار با آن مردم را موعظه میکرد. در آنجا بود که کینگ نخستین آکوردها را آموخت.
در سال 1943 کینگ به ایندیونولا در میسیسیپی نقل مکان کرد و توانست شغلی به عنوان رانندهٔ تراکتور پیدا کند. در آنجا همراه با یک گروه موسیقی کلیسایی در رادیو ی محلی و کلیساها اجرا میکرد. پس از پایان سربازی از دیگر اعضای گروه خواست تا برای موفقیتهای بیشتر ایندیونولا را ترک کنند اما کینگ فهمید برای پیروزی باید به تنهایی عمل کند و در سال 1946 بعد از یک روز سخت کاری بر روی مزرعه وقتی که میخواست تراکتور را از زمین خارج کند تراکتور خراب شد و کینگ با تنها دو و نیم دلار و گیتارش آنجا را به مقصد ممفیس ترک کرد و به نزد پسرخالهاش بوکا وایت، که خود از نوازندگان مشهور گیتار بود، رفت.
ده ماه پییش بوکا وایت ماند و دوباره به اندیونولا برگشت تا خود را برای بازگشت بهتر آماده کند و در آخر به وست ممفیس رفت. او در آنجا در برنامهٔ رادیویی سانی بوی ویلیامسون دوم در رادیو ی KWEMبرنامه اجرا میکرد و کم کم مخاطبانی پیدا کرد. پس از چندی او یک برنامهٔ ده دقیقهای در رادیوی معروف WDIA به نام King «s Spot گرفت. کمی نگذشت که King» s Spot معروف شد و به برنامهٔ بلند تری به نام Sepia Swing Club تبدیل شد.
زمانی که برای رادیوی WDIA کار میکرد به او لقب پسر بلوز خیابان بیل (به انگلیسی: Beale Street Blues Boy) دادند که بعد به پسر بلوز (به انگلیسی: Blues Boy) خلاصه شد، که آخر هم به. B. B کوتاه شد. در آنجا بود که با تی-بون واکر ملاقات کرد. در باره او میگوید: «بار نخستی که صداشو شنیدم، فهمیدم که من هم باید [یک گیتار الکتریک] داشته باشم. «باید» یکی میداشتم، به جز از راه دزدی».
کینگ دوبار ازدواج کرده است، با مارتا لی دنتون، از سال 1946 تا1952 و سو کارول هال از 1958 تا 1966 هر دو ازدواج به خاطر 250 اجرای کینگ در سال به طلاق انجامید. گفته شده او پدر پانزده فرزند و تا سال 2004 پدربزرگ پنجاه نوه است. او بیش از 25 سال است که از مرض قند نوع دو رنج میبرد و به همراه کریستال باورساکس در پیامهای بازرگانی شرکتهای مبارزه با دیابت شرکت میکند.
او یک خلبان است و پرواز را در سال 1966 آموخت و خودش برای رفتن به کنسرتهایش پرواز میکرد. اما در سال 1995، زمانی که هفتاد ساله شد، به توصیهٔ بیمه و مدیر برنامههایش پرواز را کنار گذاشت.
خوانندهٔ مورد علاقهٔ او فرانک سیناترا است. او در زندگی نامهٔ خود میگوید که او هر شب قبل از خواب به آلبوم In the Wee Small Hours از فرانک سیناترا گوش میدهد. کینگ از سیناترا به عنوان کسی که در را به روی هنرمندان سیاهپوست گشود یاد میکند. سیناترا بی. بی. کینگ را در دههٔ 1960 وارد کلوبهای اصلی لاس وگاس کرده بود.
انتهای پیام/