به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آستان قدس رضوی، بیشک هر زائر و بینندهای که پا به حرم آسمانی حضرت رضا(ع) میگذارد، جاذبه معماری اسلامی در پیکر سازهها، او را محصور میکند؛ معماری نابی که عاشقانهترین لحظههای زیارت و بهترین ثانیههای شور و شعور زائر را در حافظه خود ثبت کردهاند.
در 37 سال گذشته آستان قدس رضوی در توسعه و عمران اماکن متبرکه، همواره در پی ارائه الگویی اصیل از معماری آئینی بوده است که بدیعترین و پرجاذبهترین نگارههای معنوی را در پیکره سازهها و بناها به نمایش بگذارد.
آنچه در ادامه میآید گفتوگویی با طراح و معمار 81ساله حرم مطهر رضوی است که عمر خود را وقف خلق معماری در آستان نور کرده و در فضای قدسی حرم مطهر یادگارهای فراونی از خود بهجای گذاشته است.
آقای الهامینیا، از چهزمانی در حرم مطهر مشغول به فعالیت هستید؟
الهامینیا: تقریباً از سن 12سالگی مشغول هستم. از سال 1327 زیر دست آقای «شکرالله خوشدست» معمار بزرگ و نامور آستان قدس رضوی شاگردی کردم. از ابتدا شاگردی و کارگری کردم تا اینکه کمکم توانستم گلیم خود را از آب بیرون بکشم. در همهجای آستان قدس رضوی هم کار کردم و یادگاری به جای گذاشتم.
نخستین کاری که انجام دادید مربوط به کجاست؟
الهامینیا: نخستین کارم طراحی سردر ساعت صحن انقلاب است و پس از آن طراحی مقرنسیهای سقف گنبد اللهوردی خان را به دست گرفتم. آن زمان تقریباً 15ساله بودم و در 17سالگی به مرحله استادکاری رسیدم.
در این سالها غیر از آستان قدس رضوی در جای دیگری نیز مشغول به فعالیت بودید؟
الهامینیا: در نیمه سال 1339 در فعالیتهای باستان شناسی قدمگاه نیشابور مشغول به کار شدم. این فعالیت در نیشابور تا سال 43 ادامه داشت و کارم چنان توسعه یافت که دیگر نتوانستم به آستان قدس رضوی برگردم.
تا سال 65 که مدیرعامل وقت سازمان عمران و توسعه حریم حرم حضرت رضا(ع) برای فعالیتهای مرتبط با معماری سنتی کتابخانه جدید دعوتم کرد. از من خواسته شد تا فعالیتهای دیگر را رها کرده و فقط روی امور کتابخانه جدید متمرکز شوم و من نیز پذیرفتم.
آیا تغییری در معماری حرم مطهر از سالهای ابتدایی کارتان تاکنون صورت گرفته است؟
الهامینیا: هنر و بهویژه معماری سنتی و اسلامی ماندگار است و نمیتواند تفاوتی داشته باشد. تفاوت در دستی و ماشینی شدن کارهاست. کاشیها را قبلاً دستی و اکنون برقی برش میزنیم.
انتهای پیام/آ*