خبرگزاری تسنیم – یاسر یگانه
بادی خُنک در حال وزیدن است. گردوغباری در آسمان هست که گاهی نفس کشیدنش سُرفه در سینه میاندازد. گاهی قطرهای از آسمان بر صورتت مینشیند. گرمای ظهرِ دوشنبه دهم خرداد، جایش را به خُنُکای آغاز شب داده است.
ماشینها یکی یکی از پارکینگِ نماشگاه بین المللی خارج میشوند. ماشینهای دیگر که اما آرام آرام جایگزین میشوند. گاهی هم آژانسی میآید و مسافری پیاده میکند و میرود.
خبری از نوازندگان دوره گرد نیست که در میان آمدگان و رفتگان کنسرت؛ بازاری گرم کنند. رفتگان، همان هایی هستند که سانس نخست کنسرت را دیدهاند و آمدگان کسانی اند که برای دیدن و شنیدن سانس دوم آمدهاند.
آمدگان وقتی به درِ نرده ای نزدیک میشوند، اندکی درنگ میکنند. برخی از بانوان پوششان را چک میکنند و جلبابها را مرتبتر تا خانِ گشت ارشاد را به سلامت بگذرند. بانوانی دیگر اما نیازی به درنگ ندارند؛ آنان هر کجا که باشند یکرنگند و جلبابانشان آراسته.
خان دوم رفتن به طبقه چهارم و رسیدن به سالن میلاد است. قرار بود کنسرت ساعت 21 و 30 دقیقه آغاز شود اما تا رسیدن همه به سالن و نشستن بر روی صندلیها، ساعت به 22 و 15 دقیقه رسیده است. در این فاصلهی 45 دقیقهای تماشاگرانی که به سالن رسیده بودند گاهی صوت و کف و هورا سر میدادند تا شاید کنسرت زودتر آغاز شود.
چراغ های سالن تاریک شد و صحنه روشن. نوازندگان آغاز به نوازیدن کردند. «احساس مالکیت» نخستین قطعه بود.
بنیامین بهادری از کنار سالن وارد صحنه شد. کت و شلواری با رنگِ آبیِ نفتی، جلیقه ای خاص، پیرهنی سفید و سیبیلی کم پشت با موهایی که به یک سو روانه شده بود؛ چهره ای متفاوت از خواننده محبوبِ این روزهای موسیقی پاپ ساخته بود.
بنیامین پس از خواندن نخستین قطعه از آرزوی حسرت نخوردن و هدایت هر چیزی به سمت و سوی خدا گفت.
بنیامین قطعهها را یکی پس از دیگری درو میکرد و میخواند. «آهای تو»، «حباب»، «کاش ندونه» و «قهوه».
سروصدای تماشاگران و صدای سوت و هورایشان، شنوایی را محدود کرده بود.
در میان آن هوآرها، بنیامین از سنت شکنی نکردنِ تماشاگران گفت و این که باز هم مثل همیشه تماشاگران سانس دوم انرژی بیشتری نسبت به تماشاگران سانس نخست دارند.
البته بنیامین از این نکته سخنی به میان نیاورد که انرژی نوازندگان و خوانندگان در کدام سانس بیشتر است؟ به راستی خواننده یا نوازندگان ارکستر، در هر دو سانس انرژی برابری دارند و با یک کیفیت مینوازند و میخوانند؟
بنیامین کنسرت دیشب را یکی از بهترین اجراهای عمرش خواند و البته ترجیح داد تماشاگران و انرژیشان را چشم نزند و این جمله را زیاد تکرار نکرد.
انرژیِ بسیاری که از تماشاگران به بنیامین میرسید، او را مجاب کرد که شلاقی به خواندن بپردازد «من امشب میمیرم»، «عشق داغ من»، «میدونم»، «دنیا دیگه مث تو نداره»، «میدونم یه وقتایی دلم برات تنگ می شه»، «هفته عشق»، «حالم بده»، «ضربان قلبم»، «تو خود عشقی»، «تنگ غروب»، «چند مترمکعب عشق»، «هر کی به من می رسه»، «تنها شدم وای» و «عشق در روز قیامت» قطعه های دیگری بودند که بنیامین خواند.
بهادری کاربرد کنسرت های موسیقی پاپ را برای ابراز عشق میداند و از همه خواست که در فضای کنسرت به معشوقه یا معشوقشان از ته دل بگویند که «دوستت دارم».
لحظاتی در کنسرت بود که بنیامین و نوازندگان سکوت کردند. همین سکوت آغازی بود برای سروصدایی سرسامآور. تماشاگران برای دقایقی چنان سوت و کف و هورا میکشیدند که صدا به صدا نمیرسید. بنیامین از تماشاگران خواست تا آرام باشند و اجازه بدهند که گروه قطعه های بعدی را اجرا کنند.
اجرای قطعه «عشق در روز قیامت» موجب شد که بنیامین درباره این قطعه بگوید: «عشق در روز قیامت» درباره حال و هوای روز قیامت است. می گویند در این روز مادر هم بچهاش را رها میکند، اما من مطمئنم که در روز قیامت عاشقانی هستند که در پیِ معشوقشان هستند.
در بخشهای پایانی کنسرت بود که بنیامین از حضور برخی از مهمانان ویژه تشکر کرد. بنیامین برای معرفی یکی از مهمانان ویژه از پیشکسوتی فوتبالی سخن گفت که در تیمی بازی کرده که از تیم ملی هم مهمتر است. از بازیکنی سخن گفت که با غیرتترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران است؛ آن مهمان ویژه کسی نبود جز مجتبی محرمی و آن تیم کسی نبود جز پرسپولیس.
در حین اجرای گروه «بنیامین موزیک» در این کنسرت، کلیپی به صورت ترکیبی که نشان دهنده رونمایی قریب الوقوع آلبوم بنیامین 94 بود، در صفحه نمایش برای علاقهمندان پخش شد.
آلن بارسقیان گیتار الکتریک، آرش سعیدی به یس، محمد موجرلو گیتار آکوستیک، استیو آمانسیان درامز، علیرضا میرآقا سازهای بادی و پرکاشن، علی منصوری کیبورد و رهبر ارکستر، مسعود داعی مدیر هماهنگی و سلیم احمدی مدیر برنامهها اعضای اجرایی گروه بنیامین موزیک را تشکیل میدادند.
انتهای پیام/