به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، امام جعفر صادق علیهالسلام فرمودند:
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله)، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مىکرد. اگر حلوا نبود، با شکرینهاى دیگر یا چند دانه خرما، و اگر آن نیز نبود، با آبِ خالى. مىفرمود: آب، معده و کَبِد را تمیز مىکند، دهان را خوشبو مىکند، دندانها را محکم مىسازد، چشم را قدرت مىدهد و دیده را جلا مىبخشد، گناهان را از انسان میشوید، رگهاى برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو مىنشانَد، بلغم را از میان مىبَرَد ، حرارت را از معده برمىدارد، و سردرد را نیز از میان مىبَرَد.
متن حدیث:
الإمام الصادق علیهالسلام:
کانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها ؛ فَإِن لَم یَجِد فَسُکَّرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِکَ کُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وکانَ یَقولُ: یُنَقِّی المَعِدَةَ والکَبِدَ، ویُطَیِّبُ النَّکهَةَ وَالفَمَ، ویُقَوِّی الأَضراسَ، ویُقَوِّی الحَدَقَ و یَجلُو النّاظِرَ، و یَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً، و یُسَکِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ و المِرَّةَ الغالِبَةَ، و یَقطَعُ البَلغَمَ، و یُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ، و یَذهَبُ بِالصُّداعِ.
«اصول کافى، ج4،ص153 -دانش نامه احادیث پزشکی، ج1،ص545»
انتهای پیام/