به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، خبر کوتاه بود و تکان دهنده «مرگ دختری براثر عقرب گزیدگی» خبری که برای اهالی جنوب استان کرمان و مسئولان عادی شده و برای رسانهها سوژهای تکراری.
عدم امکانات درمناطق محروم استان کرمان به ویژه در جنوب حکایت امروز و دیروز نبوده و سالیان سال است مردمان این مناطق با آمد و رفت هر دولتی همچنان بارقه امید را در خود زنده نگه میدارند اما آنچه ماندنی است این محرومیتها است. در روزگاری که دردهای ناعلاج بسیاری با پیشرفت علم پزشکی مداوا میشوند در جنوب استان کرمان کودکانی هستند که بر اثر عقرب گزیدگی جان خود را از دست میدهند. نمونه آن، حکایت مرگ کودکی 5 ساله بر اثر عقرب گزیدگی در منطقه محروم در جنوب استان است.
فاطمه، الناز و حالا رودابه. کودکانی که نه بر اثر نیش عقرب بلکه بر اثر بیتفاوتی و شعارهای مسئولان و نمایندگان جان خود را از دست میدهند.
دیر رساندن دخترک یا دیر رسیدن پزشک مسئله این است
این روزها در میان انبوهی از خبرها شنیدن مرگ طفلی معصوم به دلیل عقرب گزیدگی آن هم در سال 93 و با فاصله اندکی از مرگ فاطمه نوابی و الناز نارویی با دلیلی مشابه بسیار متاثرکننده است، خبری که نخستین بار نیست و نخواهد بود. پیش از این نیز این اتفاق در جنوب استان کرمان رخ داده و مرگ کودکان را به همراه داشته است.
حادثه حدود ساعت ده شب در روستای زیرآب در جنوب استان کرمان اتفاق افتاد. رودابه 5 ساله عقرب گزیده را به درمانگاه دهستان رمشک منتقل کردند، اما به دلیل نبود امکانات، او را به قلعه گنج فرستادند و سم لحظه به لحظه در بدن رودابه پیش میرفت.
متاسفانه آنجا هم کسی نتوانسته کاری برای او کند، رودابه ساعت 12 شب به کهنوج منتقل میشود اما پزشکی در بیمارستان کهنوج برای معالجه او نبود.
بعد از گذشت چند ساعت، حدود 8 صبح پزشک آمده اما حال رودابه خیلی نامساعد بوده است و سم به اندامهای حیاتی کودک رسید، ساعت 10 صبح رودابه دیگر دردی نمیکشید و بر اثر درمان دیر هنگام، اتفاق ناگوار رخ داد و رودابه برای همیشه چشمان خود را به روی دنیا بست.
از خود درمانی عقربگزیده پرهیز کنید
آن طور که پزشکان میگویند: هرچه سن بیمار کمتر باشد، به نسبت افراد بزرگسال، مقدار سم تزریق شده به بدن وی بیشتر خواهد بود و با توجه به اینکه ممکن است عقرب هنگام نیش زدن سم خود را به لایههای زیر پوست یا عمیقتر از آن وارد کند و این سم برای ایجاد علائم سیستماتیک باید جذب خون شود و به اندامهای حیاتی برسد؛ بنابراین، بیمار باید هرچه زودتر به درمانگاه یا بیمارستان مراجعه کند و درمان مناسب برای وی صورت بگیرد تا خطر مرگ ومیر کمتر شود.
پزشکان میگویند رعایت نکات ایمنی مثل پوشیدن جوراب، شلوار و کفش مناسب، تکان دادن کفش و لباس قبل از استفاده و غیره در مورد جلوگیری از عقرب گزیدگی بهویژه در مناطق گرمسیری و بههنگام تاریکی هوا اهمیت دارد.
اما آیا این توصیهها میتواند از بار مسئولیت آنها در قبال فراق مادری از دخترک خود و چشمان اشکبار پدری کم کند؟ آیا امکان حضور پزشک و دارو در زمان مناسب برای نجات رودابه وجود نداشت؟ هرچند فرماندار قلعه گنج به تسنیم میگوید بزرگترین مشکل خود درمانی اهالی منطقه است.
رودابه را دیر به بیمارستان رساندهاند
اگرچه فرماندار قلعه گنج به تسنیم میگوید: بیمارستان این شهرستان در شب حادثه پزشک داشته است، اما خانواده رودابه دخترک را دیر به بیمارستان آوردهاند. گفتههایی که خانواده روابه در مقابل آن سری معنادار تکان میدهند.
سعی میکنم با مادر رودابه صحبت کنم اما او تحمل گفتوگو با کسی را نداشت.اما با پدرش خیلی زود صمیمی شدم. پدر در هنگام گفتوگو به عکس رودابه خیره شده است اما هر از چندگاهی سرش را بالا میگیرد تا شاید اشکهایش روانه نشود. "عذاب وجدان دارم" جملهای که بارها تکرار میکند.آقای شاهویی به گونهای دیگر میاندیشد، میگوید برای دخترم تکیه گاهی محکم تر از من وجود نداشت، مدام از شرمندگیاش میگوید و اشک میریزد.
مرگ بر اثر عقرب گزیدگی؛ عادت مردمان جنوب استان
بعد از شنیدن این خبر سئوالی که در ذهن همه متبادر میشود این است که به رغم تکرار عقربزدگی منجر به مرگ در مناطق محروم جنوب کرمان، چرا تاکنون توجهی به رفع این مشکل نشده است.
فرماندار قلعه گنج در پاسخ به این سوال که آیا در این شهرستان پزشک در تنها بیمارستان شهر حضور نداشته که مجبور شدند رودابه را به بیمارستان کهنوج انتقال دهند، تسنیم میگوید: دکتر در بیمارستان این شهرستان حضور داشته اما رودابه را دیر به بیمارستان آورده اند و کاری از دست دکتر بر نمیآمده است.
به گفته عیدی،رودابه ساعت 8 دچار عقرب گزیدگی میشود اما تا ساعت 12 به بیمارستان آورده نمیشود.
آنچه مشخص است اگرچه مرگ بر اثر عقربگزیدگی به حادثهای تکراری برای مردم جنوب کرمان تبدیل شده اما مرگ متوالی کودکان معصوم چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. علت مرگ این کودکان هر چه که باشد قبل از هر چیز نیازمند آسیبشناسی است.
اگر علت فوت این کودکان بر اثر نبود پزشک در مراکز درمانی بوده، مسئولان باید به سرعت برای آن چارهاندیشی کنند، اما چنانچه علت این حوادث ناگوار، عدم آگاهی والدین و دیر رساندن کودکان به درمانگاه است بایستی نسبت به آگاه کردن و فرهنگسازی جوامع محلی در مورد راههای مقابله با آن اقدام کرد و در هر صورت چشم فرو بستن و دست روی دست گذاشتن مسئولان و اکتفا به یک اظهار تاسف ساده، نه راهگشاست و نه قابل توجیه.
گزارش از فاطمه خواجویی
انتهای پیام/ج