به گزارش دفتر مطنقهای خبرگزاری تسنیم، «انوارالحق» از کارشناسان برجسته پاکستانی در یادداشتی در رسانه «ضرب مومن» روابط اقتصادی چین و پاکستان و تأثیر آن در معادلات منطقهای را بررسی کرد.
کارشناس پاکستانی راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد را به پروژه ناکام راهآهن آلمان قبل از سال 1900 میلادی تشبیه کرد و نوشت: آلمان قبل از جنگ جهانی اول رویای ساخت پروژه راه آهن «برلین» تا «بغداد» را داشت این در حالی است که فاصله برلین تا بغداد 4 هزار و 423 کیلومتر بود و باوجود مسیر طولانی مقامات آلمانی ساخت آن را آغاز کردند.
آلمان در این پروژه بدنبال پنج هدف بزرگ بود:
1 - بهبود تجارت و صادرات صنایع از آلمان تا عراق
2 - استفاده از راه آهن برای انتقال سلاح و تجهیزات در صورت بروز جنگ
3 - اتصال عراق، سوریه، بلغارستان، صربستان، مجارستان، استرالیا و آلمان در یک خط سیر
4 - تشکیل یک بندر جدید در خلیج فارس
5 - رسیدگی به امور نفت عراق و سوریه، از اهداف مهم آلمان بودند که بر اساس آن، این کشور برای ساخت پروژه راه آهن از برلین تا بغداد برنامهریزی کرده بود.
آلمان این برنامهریزی را قبل از 1900 میلادی انجام داده بود زیرا این کشور به عنوان یک قدرت قوی در جهان ظهور کرده بود.
این پروژه برای آمریکا، روسیه، انگلیس و ژاپن نگران کننده بود بنابراین، این کشورها برای ناکامی پروژه راهآهن آلمان تلاش کردند.
کشورهای مذکور میدانستند که اگر این پروژه تکمیل شود، هیچ یک از قدرتهای جهانی توانایی مقابله با آلمان وقت را ندارند. زیرا مقامات برلین از این طریق به بزرگترین ذخایر نفتی جهان دسترسی پیدا میکردند و موقعیت دفاعی و تجاری این کشور نیز غیر قابل تسخیر میشد.
پس از گذشت مدتی، تنش بین اتریش و صربستان برای ناکامی پروژه راه آهن آلمان در منطقه گسترش یافت و مدتی بعد نیز درگیری این کشور با فرانسه آغاز شد که آمریکا، انگلیس، روسیه، ایتالیا، یونان، پرتغال، رومانی و صربستان در حمایت از فرانسه وارد میدان جنگ شدند.
از سوی دیگر، اتریش، ترکیه و بلغارستان نیز برای کمک به آلمان وارد میدان شدند.
با این حال، سرآغاز این جنگ علاوه بر کشته شدن 15 میلیون نفر، پروژه راهآهن را نیز با خود دفن کرد.
این یک حادثه تاریخی است و اگر «راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد» مورد بررسی قرار گیرد ممکن است اتفاقات مشابه آلمان بار دیگر تکرار شود.
مهمترین اهداف راهرو اقتصادی پکن و اسلامآباد
چین پس از ساخت راهرو اقتصادی با پاکستان وارد دریای عرب خواهد شد یعنی پکن به خاور میانه دسترسی پیدا خواهد کرد.یان کشور از این طریق میتواند به مسیر امارات، قطر، عربستان، کویت، عراق، یمن و ایران دسترسی یابد.
این راهرو اقتصادی از یک طرف مسیر بازارهای خاورمیانه را برای چین باز خواهد کرد و از طرف دیگر دسترسی دفاعی بر منطقه چین را افزایش خواهد داد.
همچنین ساخت این راهرو سبب پایان حاکمیت هند در دریای عرب تلقی میشود.
با این حال، تجهیز و ساخت بندر «گوادر» یک بازی بزرگ دفاعی در منطقه است. چین و پاکستان با بهرهبرداری از این بندر، دریای عرب را تحت تاثیر قرار خواهند داد و از نفوذ هند در منطقه نیز جلوگیری خواهند کرد.
راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد از یکطرف به نفع مالی و دفاعی چین است و از سوی دیگر، اهمیت پاکستان در منطقه را چند برابر افزایش خواهد داد.
پس از ساخت این راهرو اقتصادی، رشد هند در منطقه کاهش خواهد یافت و اقتصاد این کشور تحت تاثیر قرار خواهد گرفت که و در نتیجه تضعیف سیستم دفاعی این کشور را نیز در پی خواهد داشت.
از لحاظ موقعیتی، بندر گوادر در دهانه ورودی خلیج فارس در حدود 627 کیلومتر (390 مایل) دورتر از تنگه هرمز در قسمت شرقی این تنگه و 376 کیلومتر (234 مایل) دورتر از بندر کراچی و سرانجام به فاصله 80 کیلومتر از مرز ایران، موقعیت دارد.
کشورهای آسیای میانه، چین، ایران، روسیه و هند نیز بندر گوادر را مورد استفاده قرار خواهند داد. بنادر روسیه در شش ماه زمستان بدلیل بارش برف شدید با مشکلاتی همراه است بنابراین، گوادر نزدیکترین بندر به روسیه است.
بندر گوادر بدلیل اهمیت جغرافیایی خود وضعیت منطقه را تغییر خواهد داد.
برخی از کشورهای غربی قبل از ساخت راهرو اقتصادی چین و پاکستان، تلاشهایی برای ناکامی و بحثبرانگیز شدن این راهرو را دنبال کردند و اکنون نیز در صدد تخریب آن هستند.
آمریکا و هند در این خصوص پیشقدم شدهاند زیرا این دو کشور همواره بدنبال بیثباتی پاکستان بودند و هیچ فرصتی در این مورد را از دست نمیدهند.
اگر ناامنی در سراسر پاکستان افزایش یابد و کشورهای خارجی تلاش میکنند تا برخی مقامات و رهبران قبایل را در ازای چند دلار علیه دولت مرکزی تحریک کنند. ایالت «بلوچستان» پاکستان در حال حاضر به سمت تنشهای نژاد پرستی و فرقهای سوق داده شده است.
همچنین قتل عام و مردم بیگناه در کراچی بزرگترین شهر پاکستان نیز بی ارتباط با این مسئله نیست و ترور شخصیتهای مهم و انجام عملیاتهای تروریستی فرقهای در این شهر ادامه دارد.
علاوه بر این، دشمن بدنبال ایجاد تنش بین پاکستان با کشورهای همسایه به ویژه ایران و چین است که آمریکا و هند عاملان این توطئهها در منطقه هستند.
تهدیدات احتمالی برای ناکامی راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد نه تنها خارجی بلکه در داخل پاکستان نیز وجود دارند. برخی عناصر داخلی از جمله احزاب بزرگ سیاسی پاکستان نیز برای ناکامی این راهرو تلاش میکنند.
تلاشهای داخلی پاکستان برای ناکامی راهرو اقتصادی پکن و اسلامآباد دو توجیه دارد.
نخست اینکه برخی عناصر با کشورهای خارجی در ارتباط هستند و از آنها دستور کار دریافت میکنند و دوم اینکه برخی احزاب سیاسی پاکستان به خاطر منافع شخصی خود سعی دارند که این راهرو در دوران حکومت موجود این کشور، تکمیل نشود.
با این حال، با توجه به منافع مختلف و اهمیت راهرو اقتصادی پکن و اسلامآباد احتمال زیادی است که قدرتهای جهانی توطئههایی برای ناکامی این راهرو در پاکستان را دنبال کنند.
علاوه بر هند و آمریکا، رسیدن چین به دریای عرب برای روسیه نیز قابل تحمل نخواهد بود زیرا منافع این کشور در منطقه نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت بنابراین، روسیه نیز میتواند موانعی در راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد ایجاد کند.
با این حال، اگر برخی کشورهای غربی میتوانند برای ناکامی پروژه راه آهن آلمان جنگ جهانی راه اندازی کند، احتمال راه اندازی جنگ دیگری در منطقه برای ناکامی راهرو اقتصادی پکن- اسلامآباد نیز وجود دارد.
اما باوجود این همه واقعیتها، این حقیقت دارد که پاکستان برای بقا و امنیت داخلی راهرو اقتصادی کشورش با چین موارد امنیتی را در نظر گرفته است و رهبران سیاسی و نظامی این کشور با یکدیگر هماهنگ هستند و در مقابل توطئههای بینالمللی مقاومت خواهند کرد.
انتهای پیام/.