به گزارش خبرگزاری تسنیم، نزدیک افطار که میشود اگرچه تشنه و گرسنهای اما یک تجربه درونی از چیزی شبیه به خلسه معنوی را تجربه میکنی و در یک اتمسفر روحانی نفس میکشی که تو را پذیرای معارف و معرفت الهی میکند. به قول مولانا «گرتو این انبان ز نان خالی کنی، پرزگوهرهای اجلالی کنی» درست در همین نقطه در همین زمان و ساعت است که میتوانی پای برنامه «کوی محبت» شبکه دو بنشینی و از چشمه جوشان معارف الهی بنوشی.
این نوشیدن روزه را باطل نمیکند که بر عمق و تعالی آن میافزاید. اینکه یک برنامه معرفی در تلویزیون باید از حیث ساختاری و تکنیکهای رسانهای واجد مولفههایی باشد که بتواند پیام را به شکل اغنایی به مخاطب منتقل کند جای خود اما تشخیص زمان مناسب آن نیز خود یکی ازهمین مولفه هاست. ماه رمضان و به ویژه دم افطار انسان روزه دار حالات شیرینی از معنویت و نزدیکی به خدا را تجربه میکند که خود به خود مغز و روح و دلش، کشش لازم دریافت معارف الهی را داشته و با گوش جان به آن دل میسپارد لذا تهیهکنندگان برنامه «کوی محبت» از این حیث زمان خوبی را برای پخش این برنامه انتخاب کردهاند اگرچه ممکن است از حیث زمان بندی رسانهای و به اصطلاح کنداکتور این برنامه تداخل زمانی با برنامه های مشابه شبکههای دیگر پیدا کند.
با این حال می توان «کوی محبت» را برنامه ترکیبی مناسبی دانست که پیش از افطار روی آنتن می رود. از این حیث که تلاش میکند تا با تکیه بر معرفت و حکمت دینی به تجزیه وتحلیل رفتار مومنانه پرداخته و خوداگاهی دینی مخاطب را ارتقاء ببخشد. نکته جالب اینکه این برنامه از بقاع متبرکه، امامزادهها و اماکن زیارتی ایران و عراق روی آنتن میرود و از اتمسفر معنوی آن جهت معطر کردن بیشتر برنامه استفاده میکند. این تمهید تاکیدی است بر اهمیت انتخاب لوکیشن در ساخت برنامههای مذهبی.
از طرف دیگر «کوی محبت» تلاش میکند تا محب اهل بیت را که نجات دهنده و رهایی بخش است در دل مخاطبانش زنده کند و ارتباط دلی و قلبی با آنها را پررنگ تر نماید محبتی که در دل و جان این ملت ریشه داشته و موجب زلالی و صفای باطنی آنها می شود. چه بسیار مخاطبان عاشقی که آرزوی زیارت عتبات عالیات دارند و از امکان این زیارت محرومند اما «کوی محبت» فرصت یک سفر مجازی را برای آنها فراهم میکند تا با ارتباط زنده و مستقیم و نمایش حرم های مطهر این بزرگان، مجال زیارت و صفای روح و جان را فراهم آورد. ضمن اینکه به معرفی مکان های مذهبی زیارتی میپردازد که کمتر شناخته شده است و در واقع یک نوع گردشگری مذهبی مجازی را فراهم میکند.
در واقع برنامه «کوی محبت» با تکیه بر معرفت و معارف کلامی اهل بیت به تجربه روزه داری مخاطبان عمق معنوی و معنایی بیشتری ببخشد. «کوی محبت» صرفا یک برنامه ترکیبی، مستند مذهبی نیست که کارکرد اطلاع رسانی داشته باشد بلکه با حضور کارشناسان خبره دینی به تفسیر و تحلیل معارفی نیز پرداخته و دانش دینی مخاطبان را ارتقا می بخشد. کارشناسانی از حوزه و دانشگاه که خود به نوعی محقق و پژوهشگر حوزه دین هستند.کارشناسانی که به واسطه جذابیت و قدرت بیان و استدلال فارغ از تببین عالمانه سوژه به جذب مخاطب نیز کمک کرده و در واقع واجد قابلیت های رسانه ای هستند، زبان رسانهای را می شناسند و نفوذ کلام خوبی دارند.
در برنامه امسال با محوریت امام علی(ع) و گنجیه بزرگ معنوی اش نهج البلاغه سخنرانیها برنامه تنظیم میشود. به عبارت دیگر این برنامه پیش از افطار با اساتید حوزه و دانشگاه مانند حجج اسلام ماندگاری، کازرونی، انصاری، ثمری و حشمت الله قنبری ابعاد شخصیتی حضرت امیرالمومنین علی (ع) را بررسی نموده و همچنین فرمایشات گهربار ایشان در نهج البلاغه را مدنظر قرار میدهد و چه زمانی بهتر از رمضان برای تبیین اندیشههای الهی امامی که در همین ماه به رستگاری می رسد.
باز هم اگر بخواهیم این تمهید را از حیث رسانه شناسی تحلیل کنیم باید به ظرافت متن و زمینه در ساخت برنامههای معارفی اشاره کنیم. اگرچه سخنان امام علی(ع) زمان و مکان خاصی را طلب نمیکند و همیشه شنیدنی و راهگشاست اما این برهه زمانی به واسطه پیوندش با شهادت آن امام همام از ظرفیت و پتانسیل تاثیرگذاری بیشتری برخوردار است.
برنامه «کوی محبت» با تکیه بر معارف آسمانی از یک سو و تجربه زمینی دینداری از سوی دیگر تلاش میکند تا حمزه وصل این دو باشد و زلف زمین و آسمان را به هم گره بزند. در برنامههای ترکیبی همیشه تاکید بر روی مجری است بدین معنی که مجری به عنوان فرم دهنده برنامه است که میتوان آن را برای مخاطب جذاب کند اما به نظر میرسد در این برنامه مهمان مهمتر از میزبان است. مهمانانی که کارشناس مذهبیاند و مهارت و تسلط آنها در خطابه و هنر سخنوری اهمیت زیادی در جذب مخاطب دارد از همین رو تهیه کننده برنامه به سراغ کارشناسانی رفته که قبلا امتحان خود را در همین رسانه ملی و پشت همین قاب تصویری نشان داده اند و به نوعی دست به گلچین بهترین ها زدهاند. سخنوارانی که میتوانند کلام و پیام الهی را با تاویل سخنان ائمه اطهار برای مخاطب روزه دار تبیین کرده و تجربه دینداری آنها را ارتقا ببخشند.
زمان پخش برنامه هم آنقدر طولانی نیست تا مخاطب را خسته کند. ضمن اینکه رویکرد برنامه بیشتر به سوی مخاطبان جوانتر است که بیش از بقیه تشنه و نیازمند این معارفند و البته زبان و ادبیات سخنوران نیز به زبان و حال جوانان نزدیک تر است تا این معارف با الگویی از عقلانیت و معنویت آمیخته شده و ذهن و دل جوان مسلمان ایرانی را اغنا کند. از همین روست که میتوانیم مدعی شویم «کوی محبت» یکی از بهترین و مناسبترین برنامه ترکیبی مناسبتی ماه رمضان است که هم بر معرفت دیندارانه استوار است و هم مخاطبان خاص و اهل پرسش و تحقیق را مدنظر قرار داده است.
انتهای پیام/