به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، آیت الله سید احمد علمالهدی شامگاه سهشنبه در دومین جلسه از احیای لیالی قدر که در محل مهدیه مشهد برگزار شد، به تبیین مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) پرداخت و اظهار داشت: علیرغم اینکه در افواه متداول است که علی(ع) اول مظلوم جهان است، مظلومیت ایشان بهطور کامل تبیین نمیشود.
امام جمعه مشهد مقدس افزود: معمولاً وقتی از مظلومیت یکی از معصومان یاد میکنیم، افکار متوجه شهادت یک امام شده و مظلومیت ایشان را براساس شهادتشان تصور میکنند اما مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) فراگیر در تمام زندگی ایشان بود.
وی تأکید کرد: پس از رحلت پیامبر(ص)، نه تنها تا زمان شهادت، بلکه بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع)، آن به آن فرازی از مظلومیت ایشان در عرصه وجود به ظهور میپیوست و مظلومیت یک لحظه از جریان زندگی ایشان جدا نبود.
آیت الله علمالهدی با بیان «بهترین عمل در شب قدر علیشناسی است و هیچ فضیلتی در آن بالاتر از شناخت مظلومیت ایشان نیست»، گفت: غیر از مواردی از مظلومیت ایشان که در زمان خود پیامبر(ص) پیش آمده بود که دل پیامبر میسوخت، اگر زندگی ایشان را جمعبندی کنیم، چهار مرحله در مظلومیتشان وجود داشت.
عضو مجلس خبرگان رهبری غصب خلافت و کنار زدن امیرالمؤمنین(ع) از قدرت و سیاست را مرحله اول مظلومیت ایشان برشمرد و خاطرنشان کرد: دو چیز در کنار زدن علی(ع) از قدرت، نشانه مظلومیت ایشان بود؛ اولاً اینکه ملاک رهبری و خلافت پس از پیامبر(ص)، شاخصهای برای کنار زدن ایشان شد و دوم اینکه با فجیعترین وضع خشونت علیه امیرالمؤمنین کودتا شد بهطوری که در هیچ رقابت سیاسی چنین کودتایی بین انسانها سابقه ندارد.
وی در تبیین نشانههای مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) در جریان غصب خلافت، به بیان نمونههایی از جانفشانیهای ایشان در جنگهای بدر، احد، احزاب، خندق و خیبر پرداخت و گفت: اینها همه ملاکهایی بودند که صرف نظر از جریان غدیر ثابت میکرد که کسی جز علی(ع) شایسته خلافت نبود.
آیت الله علمالهدی افزود: در هر کودتایی برای پایین کشیدن عنصر رأس قدرت تلاش میکنند اما علی(ع) در رأس قدرت نبود که بخواهند برای کنار زدنش اعمال زور و قدرت کنند و زور کسی هم به علی(ع) نمیرسید.
وی در تشریح مرحله دوم مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) اظهار داشت: مسلمانان در این انحراف رهبری از خط امامت به مشکلات، تبعیضهای شدید، بیرحمیها، لاابالیگریها در مصرف بیت المال و رانت خواریهای عجیب گرفتار شدند و قیام کرده و پس از 25 سال گفتند خلیفه پیامبر(ص) باید علی(ع) باشد.
آیت الله علمالهدی افزود: مولا(ع) آنها را راه ندادند و در را بهروی خود بستند چرا که آنها به ولایت، امامت و حاکمیت «الله» معتقد نشده بودند تا به این نتیجه برسند که در کره زمین جز امیرالمؤمنین(ع) مظهری برای خدا وجود ندارد بلکه مدیر عادلی برای جامعهشان میخواستند.
عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به اینکه امیرالمؤمنین(ع) در بیان مواضع سیاسیشان در روز اول، از برقراری عدالت در جامعه سخن گفتند، افزود: با اینکه ایشان سیاستشان را نظام سازی بیان کردند و از طرفی علی(ع) صلابت و هیبتی داشت که کسی نمیتوانست آن را بشکند، در عین حال، دو تن صحابی پیامبر(ص) که منافع خود را در خطر میدیدند این هیبت را شکستند و مسلمانان را در بصره علیه امیرالمؤمنین(ع) تحریک کردند.
وی تأکید کرد: تمام کسانی که ثروتشان در معرض خطر بود و امیرالمؤمنین(ع) باید ثروتهای آنها را مصادره کرده و به ذویالحقوق میدادند، پشت سر معاویه قرار گرفته بهدنبال جنگ جمل، جنگ «صفین» را به راه انداختند؛ از دل جنگ صفین «مارقین» درآمدند که با اسلام علیه علی(ع) میجنگیدند و در واقع این جریان تکفیری که امروز ملعبه آمریکا، اروپا و غرب است، آن روز به وجود آمد.
آیت الله علمالهدی با بیان اینکه همه توان امیرالمؤمنین(ع) به سرکوب کردن ناکثین، قاسطین و مارقین گذشت و پس از آن از ایشان خواستند عدالت را اجرا کند، تصریح کرد: اجرای عدالت هزینه دارد و مردم حاضر نشدند هزینه عدالت را بدهند.
امام جمعه مشهد مقدس مرحله سوم مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) را عدم همراهی مردم برای اجرای عدالت خواند و گفت: مردم پای علی(ع) نایستادند و کار ایشان به جایی رسید که سرشان را در چاه کرده و با چاه سخن بگویند.
وی زمان وقوع مرحله چهارم مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) را پس از شهادت ایشان دانست و اظهار کرد: دشمنان شروع به لعن کردن و دشنام دادن به امیرالمؤمنین(ع) کردند و این تا آنجا توسعه پیدا کرد که وقتی عمربن عبدالعزیز سبّ و لعن علی(ع) را قدغن کرد و خطیب نماز جمعهای بهسبب آن بخشنامه علی(ع) را لعن نکرد، مردم خطاب به او گفتند: سنت را فراموش کردهای.
آیت الله علمالهدی افزود: قبر امیرالمؤمنین تا زمان امام صادق(ع) پیدا نبود چرا که آنها باکی نداشتند که قبر ایشان را شکافته و بدنشان را خارج کنند؛ پس در مظلومیت ایشان نباید فقط بهسراغ شهادتشان رفت؛ باید سراغ زندگی علی(ع) رفت.
انتهای پیام/ی*