به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،محمد شریفی نیا، عضو هیئت علمی جامعة المصطفی (ص) العالمیه در گفتگو با شبستان در پاسخ به این سوال که چگونه می توان محیط زیست فضای مجازی و شبکه های اجتماعی را برای نسل آینده که بیش از نسل کنونی در ارتباط با این فضا قرار خواهند گرفت، از آلودگی های رفتاری و ناهنجاری ها دور نگاه داشت، اظهار کرد: به نظر می رسد در این فضاها مهم ترین عاملی که در ساز و کارهای آن دخیل بوده، عامل انسانی است.
وی ادامه داد: اما اینکه عامل انسانی چه نگرشی باید داشته باشد و چه تصمیمی بگیرد و چه ملاک و معیاری در رفتار خود لحاظ کند، بستگی به نوع تربیت، نوع پرورش و باورها و اعتقاداتی که در او شکل گرفته است، دارد البته نه تنها در این نوع فضاها بلکه در بسیاری از زمینه های دیگر، آنچه مهم است کاربر و عامل انسانی است.
شریفی نیا با بیان اینکه باید عامل انسانی را آماده مواجهه با چنین موقعیت ها و فضاهایی کرد، گفت: بنابراین، نباید تنها از طریق محدودیت هایی که ایجاد می شود یا نظارت هایی صرف که از سوی والدین و مربیان و سرپرستان صورت می گیرد، عمل کرد بلکه با توجه با ویژگی هایی که این مکان های فضایی مجازی دارند یعنی سیال، انعطاف پذیر و غیر قابل کنترل بودن که همین ویژگی ها را یک کاربر نیز می تواند داشته باشد و به یک نگرش و باور در زمینه ای مساعد نرسیده باشد، می توان از طریق کنترل های بیرونی او را در جهت خاصی هدایت کرد و سوق داد.
مدیر گروه راهنمایی و مشاوره موسسه آموزشی اخلاق و تربیت تصریح کرد: لذا باید جوان و نوجوان امروز که فردا نقش های مختلفی از جمله پدر و مادر بودن را دارند، پیش از مواجهه با چنین موقعیت هایی آموزش داد و آنها را آگاه کرد که این فضاها چه آلودگی ها، آسیب ها و خطراتی ممکن است داشته باشند اما این که این آموزش ها چگونه باید باشند و چه محتوایی باید داشته باشند و چگونه ارائه شوند، باید به صورت تخصصی و توسط کارشناسان مجرب و آگاه بررسی و اطلاع رسانی شود.
وی با تاکید بر این که این نوع آموزش ها باید به دور از عوام زدگی و هیجان زدگی باشد، ابراز کرد: این مساله نباید همچون هیجانات آنی که در لحظه به مخاطب تزریق می شود و پس از مدتی کوتاه به دست فراموشی سپرده می شود، باشد بلکه باید در فضایی کاملا عاری از هیجان و مطابق با تصمیمات اصولی و تخصصی انجام شود، بنابراین، باید به کاربر آموزش های خاصی داد تا زمانی که خود در موقعیت های مختلف قرار می گیرد، قدرت تصمیم گیری درست داشته و به نوعی واکسینه شده باشد.
مولف کتاب "مبانی کاربرد روانشناسی در تعلیم و تربیت" با اشاره به دیگر راهکار موجود در این زمینه به شبستان گفت: می توان مراقبت های کنترل شده را نیز در کنار مساله آموزش بر کاربر اعمال کرد، اما نباید این مراقبت ها به گونه ای باشد که با توجه به گستردگی فضای مجازی و امکان ایجاد موقعیت دیگر، کاربر به دنبال موقعیت دیگری به دور از هر گونه کنترل باشد.
مدیر گروه راهنمایی و مشاور موسسه آموزشی اخلاق و تربیت با انتقاد از این که برخی والدین و مربیان کنترل های بسیار شدیدی بر کاربر اعمال می کنند و این مسئله موجب می شود، فرزندان در پی موقعیت های خالی از نظارت باشند، خاطرنشان کرد: در این راستا والدین و مربیان باید با رفتار، خواسته ها، علایق، خلق و خوی و در یک کلام با شخصیت جوان و نوجوان آشنا باشند و بدانند که در این زمان چگونه و با چه لحنی باید با او رفتار و صحبت کرده و نظارت و راهنمایی داشته باشند و این بستگی به نوع تربیت و سبک پرورشی دارد که والدین و مربیان دیده اند و گاه ممکن است فرد با احساس کمترین نظارتی، به صورت مخفیانه آنچه را که می تواند برای او تهدید قلمداد شد، در فضای مجازی مرتکب شود، بنابراین برای پاکیزگی فضای مجازی باید آموزش و نظارت اصولی را در نظر گرفت.